Eerlijk gezegd vond ik het vooral irritant wanneer mensen tegen me zeiden: ‘Wacht maar tot je zelf kinderen hebt’. Want waarom begrijp je bepaalde dingen daarna pas? Inmiddels, na zo’n zestien jaar ouderschap, geloof ik dat al die mensen toch een punt hadden. Sommige zaken moet je toch echt zelf ervaren, en dat is pas als je (inderdaad) zelf kinderen hebt. Zoals deze 10.
Wacht maar tot je zelf kinderen hebt…
Voor het ouderschap wist ik het allemaal wel. Ik zou bepaalde dingen in de opvoeding zó anders doen dan de meeste ouders. Mijn kind ging zeker geen televisie kijken tot zijn of haar vierde, met schreeuwen in de supermarkt zou ik vakkundig korte metten maken en plastic speelgoed kwam er bij mij niet in. En dan hebben we het niet eens over mijn andere idealen gehad. Little did I know.
Inmiddels zijn we meer dan zestien jaar ouderschap verder en kan ik mijn zelfingenomen, onbezonnen en vooral naïeve zelf van toen allen maar hartelijk uitschateren. De arrogantie dat ik het, zonder enige ervaring, allemaal beter zou weten. Het idee dat ik in mijn eentje iets voor elkaar zou kunnen boksen zelfs, wat generaties lang kennelijk niet helemaal lukte?
Nu ik zelf kinderen heb, zijn er eindelijk dingen die ik écht snap. In dit artikel neem ik je mee naar mijn belangrijkste inzichten en ik ben natuurlijk heel benieuwd hoeveel jij er kan afstrepen! Heb je aanvullingen of wil je graag je verhaal delen? Laat het dan zeker even weten in de comments.
Wat je dan pas echt snapt als je zelf kinderen hebt?
Alles draait om de baby
Misschien vind je het vooraf nog weleens irritant dat ouders met een pasgeboren kindje alleen maar over de baby kunnen praten, maar het is niet zo gek. De baby is in eerste instantie vaak je hele leven: alles draait om hem of haar. Maar. Echt. Alles.
Even de deur uit voor een paar boodschappen? Vooraf controleer je de luiertas een stuk of tien keer (al kan dat ook gedeeltelijk liggen aan de zwangerschapsdementie die na de geboorte nog even blijft hangen). Je bent voorbereid op élk mogelijk scenario: spuitluiers, honger, troost, kou, warmte… En dan hebben we het nog niet eens gehad over het daadwerkelijk meenemen van de tas. Je zou niet de eerste zijn die hem thuis heeft laten staan en daar pas achter komt wanneer de poep ergens in het nekje kleeft.
Spontaniteit is de eerste paar jaar weg
Even zomaar op een terras neerploffen en wat wijntjes wegtikken? Allemaal leuk en aardig, maar iemand moet op de baby letten. Op je vrije dag naar de bios met een vriendin en haar zevenjarige? Alleen als je oppas hebt. Zelfs een tripje supermarkt, omdat je iets essentieels bent vergeten voor het avondeten, heeft meer voeten in aarde dan ooit.
Vergeet ook niet dat wanneer je borstvoeding geeft, je alleen zomaar op pad kunt als je je vrij genoeg voelt om in het openbaar te voeden. Heb je dat niet? Dan ben je sowieso iets meer aan huis gekluisterd. En met de stuwing kan je sowieso niet te lang weg van je baby, zeker niet voor iets spontaans. Dat komt vanzelf wel weer een keer, als ze op school zitten ofzo.
Nachtrust is echt onderschat
Weet je nog: vroeger, toen je zeeën van tijd had, maar toch dacht dat het druk was? Nadat je kinderen krijgt, weet je nachtrust pas écht op waarde te schatten. Zeker als je een paar jaar lang van de gebroken nachten mag genieten (door tandjes, nachtmerries, ‘zomaar’ wakker worden, bedplassen of wat dan ook).
Wat die fases precies inhouden
‘Het is een fase’ is waarschijnlijk het meest gehoorde cliché over het ouderschap. Naar mijn ervaring zeg je dit soort dingen overigens ook omdat je van binnen heel hard hoopt dat het echt een fase is (en dus weer, liever binnenkort dan over een tijdje, voorbij gaat). Met de komst van je kinderen begrijp je als geen ander hoe dit zit. Van alle verschillende puberteiten die elkaar opvolgen vanaf het moment dat ze een jaar worden tot drukkere (en vooral recalcitrante) fases voor een vakantie of de feestdagen.
Dat ouderschap niet automatisch een roze wolk betekent
Hopelijk geldt het voor jou wel, maar jeetje wat kan het pittig zijn soms. Die verheerlijkte roze wolk is voor sommige moeders namelijk behoorlijk grijs, zeker als alles anders loopt dan je had verwacht. En is niet het hele ouderschap daar een aaneenschakeling van – in positieve en negatieve zin? Het helpt uiteraard om te accepteren dat je niet altijd vrolijk bent en het soms loeizwaar vindt, maar feit blijft dat je dat vaak pas echt beseft wanneer je eenmaal kinderen hebt.
Dat je keuzes zal maken die je niet zag aankomen
Ik noemde bovenaan al even de idealistische visie op het ouderschap die je hebt voor je aan kinderen begint. Jouw kinderen zullen altijd… en zeker nooit… Vul het maar in – we hebben allemaal dat soort ideeën gehad. Maar dan krijg je een kindje met een overgevoeligheid voor prikkels en zit ze toch met een koptelefoon op in dat ene restaurant. Of je gaat onverhoopt scheiden na de geboorte, waardoor je op een bepaald punt aan een ’tweede leg’ begint. Je krijgt een miskraam en omarmt jullie volgende kindje zo stevig dat er voor die autoritaire opvoeding helemaal geen plek meer is.
Het leven loopt nu eenmaal vaak anders dan je vooraf bedacht. Je leert meeveren met het karakter van je kind, kiest uit welke strijd je aangaat en welke je laat liggen uit zelfbescherming, ontdekt dat het hele beeld van jou als koekjesbakkende moeder helemaal niet matcht met de werkelijkheid en/of krijgt een bak tweedehands plastic speelgoed van je neefjes, waardoor je kinderen er toch mee gaan spelen. Het is wat het is, en het blijkt helemaal geen ramp.
Hoe groot schuldgevoel kan zijn
- Omdat je na krap een jaar ouderschap weer bij je ouders moet gaan wonen
- Omdat je even 2 seconden ging douchen en uitgerekend toen je baby huilend wakker werd
- Omdat je naar de wc moest en juist op dat moment een vaas omgaat in de huiskamer
- Omdat je helemaal niet houdt van speeltuinen en je dus minder vaak gaat dan je kinderen zouden willen
- Omdat je een potje opentrekt, doordat je geen zin meer hebt om apart te koken voor je baby
- Omdat je een hekel hebt aan afspraakjes na school en daarom soms een smoesje bedenkt
- Omdat je heel boos werd op je kind om iets en ze dan vervolgens zo engelachtig liggen te slapen
- Omdat je je baby een keer met zijn hoofdje tegen de deurpost aan knalde, onderweg richting de Maxi-Cosi
- Omdat je het nieuws kijkt
- Omdat je geen nieuws kijkt uit zelfbescherming en daardoor soms belangrijke nieuwtjes mist
- …
Bedenk het maar en je kan je er schuldig om voelen. En je begrijpt pas als je kinderen hebt hoe diep dat gaat.
Dat ouderschap zo makkelijk kan verbinden
Oké, het tegengestelde kan ook waar zijn, als iemand keuzes maakt die mijlenver van je afstaan. Maar in positieve zin kan die andere moeder echt zo fijn zijn in je omgeving. Samen klagen over het gebrek aan nachtrust, even het vriendinnetje van je dochter meenemen zodat haar moeder een beetje kan uitrusten en bijkomen, om advies vragen als je merkt dat je kind een wat andere ontwikkeling lijkt te hebben, je hart luchten op de momenten dat je even helemaal klaar bent met alles… Noem het maar op. Zij zal je snappen met halve woorden. En dat is soms maar goed ook, zeker als je beroerd uit je woorden komt door het slaaptekort 😉
Afvallen zoals de sterren dat doen is een mythe
Ja, er zijn inderdaad vrouwen die binnen een week weer terug in vorm zijn. Maar het gros van alle vrouwen verandert na de bevalling fysiek. Je moet je lichaam opnieuw leren kennen. Afvallen door borstvoeding werkt niet altijd. Je hebt misschien nog last van je bekken, vermoeidheid en andere kwaaltjes die langer blijven hangen dan je hoopte. Dus het beeld dat je vooraf wellicht had, ingegeven door grote sterren die na twee weken alweer fit op de loopband staan, mag bijgesteld worden. Je begrijpt pas hoe groot de aanslag van een bevalling op je lichaam kan zijn, als je hem meegemaakt hebt. Zeker na een keizersnede.
Hoe je leven onomkeerbaar verandert
Even eerlijk, had jij ooit verwacht dat je leven zo anders zou zijn na de kinderen? Dat je al snel niet meer weet hoe het leven zonder hen was? Dat je leert organiseren als nooit tevoren, keuzes maakt die je eerder niet voor mogelijk hield en je je schouders ophaalt over dingen die je ooit belangrijk vond. Maar het gebeurt en, wat je vooraf misschien niet zou verwachtte: je hebt er vanzelf vrede mee. Want de liefde voor je kinderen gaat dieper en verder dan wat dan ook!
Wat zijn voor jou dingen die je pas écht snapte toen je kinderen kreeg?
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©Monkey Business Images – Shutterstock
