Zes jaar lang voedde ik June in mijn eentje op. Zes jaar lang kreeg ik ook een bak vooroordelen over me heen als single mom – de ene opmerking aardiger dan de ander. Maar toch, er heerst zoveel onwetendheid onder buitenstaanders. Daarom een blog met de 10 grootste onzin-opmerkingen die ik (en andere moeders) kregen.
Single moeder? Bereid je maar voor op de vooroordelen
Met het verbreken van een relatie of het ondertekenen en indienen van je scheidingspapieren is het officieel: je bent vanaf nu een single moeder. En dat maakt je meteen bron van oordelen. Bijna iedereen vindt iets van je. Van mazzelaar tot plaatsvervangende angst dat je nooit meer iemand vindt – de vooroordelen kwamen allemaal voorbij.
Welke vooroordelen zijn er over alleenstaande moeders?
Iedereen lijkt tegenwoordig maar te scheiden
Ja, daar lijkt het wel op inderdaad. De koek schijnt tegenwoordig sneller op te zijn. Maar daar wil ik graag iets tegenin brengen. Op de uitzonderingen na kiest bijna geen enkele gescheiden ouder voor een leven apart van de ex zonder daarvoor hele goede redenen te hebben. Je weet dat je met het tekenen van de echtscheiding namelijk een leven tegemoet gaat dat op zowel emotioneel, financieel als relationeel vlak lastiger wordt. Je maakt die keus zeker niet zomaar!
Lekker makkelijk! Jij hebt tenminste geen vent die je ook nog moet opvoeden
Je kan dit zien als een manier van omdenken.
Maar heel eerlijk? Als jij je man beschouwt als één van de kinderen, is het toch misschien goed om nog eens diep na te denken over je relatie. Volgens mij zou het opvoedproces klaar moeten zijn zodra je man zijn ouderlijk nest verlaat. Is dat niet het geval? Dan zal hij daaraan moeten werken en niet jij. En als je zelf degene bent die moedert binnen jullie relatie, dan doe je dat toch echt zelf. Niemand dwingt je, toch? Bovendien hoef je inderdaad niet meer samen te leven met je man, maar wel leren omgaan met zijn manier van opvoeden na de scheiding – die zeker niet de jouwe hoeft te zijn. Als iemand er echt zo over denkt, zou hij eigenlijk deze ode aan de alleenstaande moeder eens moeten lezen.
Hoe zwaar kan het zijn? Je hebt je kind maar de helft van de tijd
Sommige mensen menen dat co-ouderschap een soort vakantie is. Je hebt af en toe even ‘vrij’ van het opvoeden. Een vooroordeel waaruit alle gebrek aan kennis en inlevingsvermogen wel blijkt. Ja, je hebt misschien de helft van de tijd je kind in huis, maar:
- De stilte wanneer je kind weg is, doet pijn
- Wanneer jij je kind wegbrengt (voor een logeerpartijtje bij opa en oma) is dat vrijwillig. Wanneer je als gescheiden moeder je kind naar zijn of haar vader brengt, wil je ze soms stiekem het liefst gewoon bij je houden.
- Je voelt je schuldig omdat je er destijds niet uitkwam met de vader van je kind(eren)
- Waar jij je man dagelijks bezig ziet met de kinderen, heb je als single mom geen zicht op wat er gebeurt. Je zal moeten loslaten en dat kan behoorlijk lastig zijn. Co-ouderschap en omgaan met je ex is ook echt iets dat je zal moeten leren.
Je hebt mazzel als je bij je ouders woont! Altijd oppas in de buurt
Een relatief groot percentage van de jongeren gaat na een poging tot samenwonen weer terug naar zijn ouders. Als je op jonge leeftijd kinderen kreeg, kan het dus ook gebeuren dat je terugkeerde met je kind(eren). Dat neemt niet weg dat je daarmee in een continue luxepositie zit. Want ja, je hebt altijd oppas in de buurt. Maar je mist ook je autonomie, vrijheid, zelfstandigheid. Je schaamt je misschien voor de situatie. Dat je ouders je weer in huis namen is natuurlijk heel lief en daar ben je ze dankbaar voor. Maar om het nu ‘mazzel’ te noemen?
Ik zou ook wel zoveel tijd voor mezelf willen hebben
Voortvloeiend op bovenstaande. Als iemand zo’n vooroordeel heeft over het single ouderschap is er eigenlijk maar één passende reactie: waarom doe je het dan niet? Dan zien ze vaak zelf ook wel dat het heus niet alleen maar lang-leve-de-lol is. En als je dit mist in je eigen leven, moet je daaraan werken in plaats van een ander te veroordelen.
Ik zou het niet kunnen
Weet je? Je denkt als mens vaak dat je iets niet zou kunnen. Maar wat als opgeven geen keus is? Je kan moeilijk tegen je kind van vier vertellen dat ze zichzelf maar eventjes naar school moet brengen, omdat mama niet zo lekker in haar vel zit. Of omdat vroeg uit bed gaan die dag niet echt je ding is.
Natuurlijk zou je het wel kunnen. Wees gewoon blij dat je het niet hoeft.
Niemand wil je nu nog hebben zeker?
Ik denk altijd dat dit vooral gefrustreerde vrouwen zijn die er slecht mee kunnen omgaan dat jij de wereld op relatiegebied aan je voeten hebt. Er zijn genoeg mannen (of vrouwen) die je wel willen hebben. Dat heeft namelijk niets te maken met het feit dat je single moeder bent, maar met je persoonlijkheid. Iemand die oprecht gek op je is, loopt op dit gebied echt wel een stukje harder en ziet mogelijkheden in plaats van problemen.
Wanneer ga je nou eens daten? Je wordt er niet jonger op
En bedankt voor de opsteker! Waarom zou je zoiets naars zeggen als je ook gewoon een compliment had kunnen geven? Bovendien, wat gaat een ander jouw dateleven aan? Als jij er geen zin in hebt, waarom zou je jezelf dan op Tinder gooien of blijven rondvragen in je vriendenkring of ze geen leftovers hebben onder hun kennissen. Het komt echt allemaal vanzelf wel weer. Wanneer je er zelf aan toe bent.
Ik ken nog wel een leuke single vent voor je. Als ik vrijgezel was, zou ik het wel weten!
Wat let je? Als single ben je niet per definitie zielig of eenzaam. Laat staan dat je zit te wachten op allerlei blind dates met mannen die een ander leuk voor je vindt. Een klik ontstaat nog altijd om chemische redenen, niet omdat je toevallig allebei vrijgezel bent 😉 Dus hoewel het vast aardig bedoeld is, zit geen enkele single moeder op het vooroordeel te wachten dat je zo wanhopig bent dat je elke willekeurige blind date aangrijpt.
Je kind heeft wel geluk hè? Zoveel verjaardagen, al die vakanties…
Zou het? Zou ook maar één kind daadwerkelijk zielsgelukkig worden dat zijn ouders niet langer samen zijn en hij continu van het ene naar het andere huis wordt gesleept? Dat kerst voor problemen kan zorgen. Dat je misschien terecht komt in een samengesteld gezin (al dan niet aan twee kanten). Dat je zes weken zomervakantie automatisch worden opgeslokt, omdat je verplicht drie weken weg moet met de één en dan drie met de ander. Of omdat je ouders nog steeds een soort passief-agressieve strijd met elkaar voeren, over jouw rug. Yup. Mazzelaar! Zelfs in de meest harmonieuze situatie, lijdt het kind vrijwel altijd. Geluk is het gewoon nooit.
Kortom, als single moeder krijg je een heleboel vooroordelen naar je hoofd. Dat je het wel makkelijk hebt, nodig aan de man moet of zielig bent. Zonde! Want als single mom ben je sterk, moet je flexibel zijn en dubbel zo hard werken. Met liefde, maar wel graag zonder oordeel. Ben jij single mom en heb jij weleens zulke vooroordelen gekregen? Deel ze met ons in de reacties!
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
