Kimberly schrijven elkaar sinds kort om de week een brief. Hiermee willen we jullie een inkijkje geven in onze vriendschap. De brieven gaan over van alles: trash-tv, bitterballen of iets anders waar het leven leuker van wordt!
Lieve Kim,
In je laatste blog ging het ook over samenspelen. Je vroeg me of ik verschil merk in de manier van samenspelen tussen de meiden. Goede vraag! Want ja, dat verschil is er wel degelijk.
Sowieso hebben ze alle drie een ander karakter. In het kort: June is behoedzaam, sportief en verstandig, Rose enthousiast, open en spontaan, terwijl May liever de kat uit de boom kijkt, opgeruimd is en leergierig. Daarom is het grappig te zien dat dit ook in hun spel tot uiting komt.
June gaat inmiddels vooral het liefst lekker met vriendinnen op pad. Laatst ging ze hardlopen met een vriendin, maar ze kan ook uren bellen en houdt van shoppen. Een echte tiener dus! Onze oudste kleuter is heel direct. Ze stapt op andere kinderen af en sluit meteen vriendschappen met zo’n beetje iedereen. En dan onze jongste: zij kan makkelijk alleen spelen. Niet op een eenzame manier, maar echt omdat ze er zelf voor kiest. Aan de andere kant zien we haar steeds vaker toch op anderen afstappen. Het zijn bij haar bijna altijd jongetjes: ze wil graag in bomen klimmen of voetballen.
Tegelijkertijd zijn ze onderling ook heel hecht. Ik was er tijdens de zwangerschap van Rose namelijk best weleens bang voor dat June geen aansluiting zou vinden met haar zusjes. Uiteindelijk schelen ze toch acht jaar in leeftijd. Maar ze doen genoeg samen. June maakt echt de tijd voor haar kleine zusjes. En heus, het gaat echt niet altijd over rozen (zussen maken nu eenmaal ruzie; het is soms vooral een kwestie van aftellen), maar ik vind het zo fijn om te zien! Dus ondanks de verschillende persoonlijkheden hebben ze elkaar.
Ik vind dat in de opvoeding ook wel belangrijk trouwens: leren dat je elkaar als familie opvangt, helpt en liefhebt. Je ziet zo vaak dat het anders gaat tussen broers en zussen. Ik hoop echt dat wij het anders kunnen doen. Dat ze van jongs af aan leren om eerlijk te zijn tegen elkaar en dingen met elkaar uitpraten. Want als je je familie (en dus je basis) niet hebt om op terug te vallen, wie kan je dan wel vertrouwen?
Hoe doen jullie dat in de opvoeding? Hoe eerlijk mag Evi bijvoorbeeld tegen jullie zijn?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
In deze serie verschenen ook:
- Over Temptation Island
- Lente en opruimwoede
- #veertigmin en nooit meer sjans
- Durf jij egoïstisch te zijn?
- Waarom ik geen vrijgezellenfeest wil
- Waarom ik mijn comfortzone omarm
- Ik ben slecht in het combineren van werk en gezin
- Ik wil graag loslaten wie ik ben geworden
- Zwijgen is goud. Mij lukt het alleen niet echt…
- Over mijn ambitie met Bloggen Baart Kunst
- Hoe de puberteit echt is?
- Waarom ik een curlingouder ben?
- Hoe verschillend drie zusjes kunnen zijn
- Waarom ik May meteen op de overblijf deed
- Waarom de lijntjes van het CB me niks doen
- De kinderen zijn een confronterende spiegel
- Wat er gebeurt als Ro en ik niet samen zijn
- Wat voor mij de ideale Kerst is?
- Mijn goede voornemens voor 2020
- Het einde van een bijzonder project