TALENTKLASSEN – In deze serie, die onregelmatig zal verschijnen, wil ik jullie graag meenemen tijdens onze zoektocht naar de juiste middelbare school voor June. Waar letten we op, wat neem je mee in die allesbepalende beslissing en hoe ga je om met eventuele teleurstellingen? June zal af en toe ook commentaar geven. Waar loopt zij tegenaan? En wat zou zij het liefst willen? Vandaag vertel ik over talentklassen.
Inhoudsopgave
Vrijwillig sporten op de middelbare school
We praten over de middelbare school. June merkt op dat de sportklas haar wel wat lijkt. In mezelf grinnik ik, dit zijn duidelijk niet mijn genen! Ik had op de middelbare echt een gigantische hekel aan lichamelijke opvoeding, geen haar op mijn hoofd die er toen aan zou hebben gedacht om extra lesuren te gaan volgen. Maar goed, ik had er dan ook niet heel veel gevoel voor en June heeft dat wel. Het past bij haar. ‘Lijkt me inderdaad wel wat voor je,’ beaam ik dan ook, ‘moeten we even in gedachten houden voor straks, als we gaan kijken bij de open dag.’ Ze heeft zich goed verdiept in de materie en legt me uit dat je tegenwoordig zelfs kan kiezen uit talentklassen: lesuren die verdieping geven aan iets dat je écht leuk vindt.
Lees ook: Hoe belangrijk is de Cito toets eigenlijk?
Moderne schoolkrant
Nieuwsgierig als ik ben, ga ik vast op onderzoek. Onze voorkeur gaat uit naar dezelfde middelbare school als waar ik vroeger op zat. Op de homepage staat een filmpje (eigenlijk meer een soort moderne schoolkrant). En al in de intro wordt meteen duidelijk: dit is onmiskenbaar niet meer de school waar ik op zat. Die weliswaar zijn charme had, maar ook een aantal leraren voor de klas had staan die hun tijd uitzaten en weinig op hadden met moderne lessen. Waar we in de eerste klas slechts één lokaal vol computers hadden voor informatica. Waar je in de kantine keuze had uit drie soorten koek, thee en wat snoep. Nu liggen er goed belegde stokbroodjes, kiezen leerlingen uit zogenaamde talentrichtingen en zijn leraren van deze tijd. Echt, zelfs in de gymzaal staat nu een klimmuur! Ik bedoel maar…
Tweede Fase
Ik behoorde tot de eerste lichting die mee mocht doen aan de zogenaamde ‘Tweede Fase’. Die luidde officieel het einde in van de zogenaamde pretpakketten, maar betekende voor ons natuurlijk jaren vol kinderziekten. En Z-uren die we voornamelijk doorbrachten bij de plaatselijke bakker en snackbar, in plaats van met onze neus in de boeken. De tweede fase kort samengevat: in de bovenbouw kies je voor een richting die je ligt. Zelf koos ik Economie en Maatschappij, inclusief aardrijkskunde en economie – vakken die me allebei niet liggen. Hoewel die keuzestromingen nog steeds bestaan, weet ik bijna zeker dat het nu allemaal een stuk beter geregeld is (slechter kon haast niet). Bovendien krijg je vooraf via de talentklassen al een beter beeld van het profiel dat jou het beste ligt.
Talentklassen
Over die talentklassen gesproken (klik hier voor echt hele leuke, duidelijke filmpjes), ik werd stiekem wel een beetje jaloers. Hoe leuk is het om naar zo’n school te gaan? Of ben ik inmiddels ook zo’n hysterische moeder geworden die het ‘hartstikke gaaf’ vindt, terwijl je in je puberteit gewoon net zo ongemotiveerd bent als alle lichtingen die je voorgingen? Is school per definitie niet leuk als je 14 bent? Tja, misschien… Maar ergens ben ik toch hoopvol en geneigd te denken dat het onderwijs écht aanzienlijk is verbeterd. Behalve je normale vakken heb je namelijk met die talentklassen ook een paar uur per week verdiepend onderwijs op een gebied dat jou echt interesseert. Bijvoorbeeld kunst (toneel, dans, beeldende kunst, tekenen) of zoals June voor ogen heeft: sporten. Je krijgt clinics van bekende sporters, kan leren snowboarden of american football spelen. Had zelfs ik wel gewild.
Duidelijk verbeterd
Tevreden sluit ik de computer af. De andere middelbare school in ons dorp oogt minder leuk, heeft volgens mij ook minder verdieping in zijn lesstof. En dat bevestigt voor mij dat we met deze keus waarschijnlijk de juiste zullen maken. Natuurlijk, je moet je kind niet te veel sturen -uiteindelijk moet zij het straks leuk vinden- maar een klein beetje mag als ouders best wel. Enthousiast app ik een link van het filmpje naar mijn zusje, die hier ook naar school ging. ‘Het is echt een stuk beter dan toen wij er zaten!’ krijg ik terug. En tja, hoewel we nog altijd veel vragen hebben en weinig antwoorden. Die verbetering van onze oude school is één ding dat alvast wél zeker is.
Wist jij van het bestaan van deze talentklassen?
En had jou het niet leuk geleken om die te kunnen volgen?
De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock
Bij mijn oudste noemen ze dit de accentklassen. Hij zit in de zogenaamde researchgroep en het bevalt hem goed! Ik was op mijn veertiende pertinent tegen school…
Klinkt goed, lijkt me echt een meerwaarde voor de middelbare school.
Haha ik ook, dus ik weet niet of die talentklassen echt helpen. Vermoed (en hoop!) van wel…
Ik had nog ‘gewoon les’ : ) Dus voor het studiehuis en zo. Ik mocht gewoon 7 vakken kiezen. Mijn kinderen bezoeken de middelbare school en ik schrik dagelijks van de slechte manier van lesgeven. Of eigenlijk gewoon niet… Mijn dochter komt heel vaak thuis met de mededeling: ‘Vandaag weer niets gedaan.’
Het kon dus toch nog slechter….
Echt? Daar schrik ik wel van, heeft dat te maken met die zelfredzaamheid waar de tweede fase om zou moeten draaien?