Het aantal (bewuste) vrijgezellen groeit. Een relatie is niet langer hét ideaal, maar steeds meer één van de opties. Wat maakt het single zijn eigenlijk zo aantrekkelijk? In dit artikel ga ik in op de 7 voordelen van alleen zijn en vertel ik mijn persoonlijke ervaring. Waarom vind ik het zelf ook fijn om, zeker voorlopig, nog even vrijgezel te blijven? Wat haal ik eruit?
Is het zielig om alleen te zijn?
Een paar weekenden terug raakte ik in de plaatselijke kroeg aan de praat met een man van mijn leeftijd.
“Getrouwd? Kinderen?” vroeg hij.
“Wel kinderen, geen man.” Ik glimlachte erbij. Hij keek een beetje beteuterd of misschien wel medelijdend. Na een paar seconden stilte vroeg hij zich hardop af hoe het kon.
“Je ziet er goed uit, je bent approachable en spontaan, gezellig… Er is toch niks mis met je?”
Grinnikend antwoordde ik dat het een bewuste keus is om alleen te zijn. Even los van het feit of er iemand op deze wereld is die een relatie met mij zou willen aangaan, ik wil dat zelf niet. Ik vind het heerlijk om nu single te zijn. Tegen de vader van de kinderen heb ik altijd gezegd dat als het niet met hem zou zijn, het met niemand is. En hoewel ik op deze leeftijd nog niet zo’n grote uitspraak durf te doen, ben ik wel overtuigd van het feit dat ik momenteel alleenstaand wil blijven. Vooral omdat ik heilig geloof dat je pas echt voor iemand anders kunt gaan als je helemaal vrede hebt met jezelf en liefde kunt geven aan jezelf. Laat ik eerst dat maar eens op de rit krijgen na de afgelopen turbulente jaren.
Ik vond het wel tekenend hoe hij reageerde. Met de beste bedoelingen overigens, ik zie het gewoon als een compliment, maar ook heel typerend voor hoe ‘de maatschappij’ naar singles kijkt: als een probleem dat opgelost moet worden. Terwijl het aantal alleenstaanden groeit, en met reden. Hoewel het mogen delen van de liefde iets prachtigs is (en ik nog altijd een hopeloze romanticus ben, diep van binnen), heeft het namelijk echt voordelen om alleen te zijn. Welke?
De verrassende voordelen van single zijn
Je hebt alle tijd om jezelf te leren kennen
Hoe je het ook wendt of keert, na een relatie ben je een ander mens. Soms in positieve zin (zo leerde ik afgelopen jaren op tijd te komen en is mijn huishouden zodanig bijgehouden dat je meestal spontaan op bezoek kunt komen), soms in negatieve zin. Voor mij geldt bijvoorbeeld dat ik lange tijd last had van zwangerschapsdementie en daardoor steeds minder op mijn eigen geheugen en eigen kunnen durfde te vertrouwen. Dat lag niet aan hem dus, maar aan mijzelf. Nu ik alles zelf moet doen, leer ik stap voor stap weer dat ik het zelf eigenlijk ook best weet. Meestal althans, tegenwoordig hang ik met een been in het voorportaal van de perimenopauze en brain fog is daar een ding.
Verder is het ook gewoon tijd om de balans op te maken. Wie ben ik eigenlijk na tien jaar relatie? Wat is er over van mij? Welke nieuwe eigenschappen hebben zich door de jaren heen ontwikkeld? Waar voel ik me senang bij? En ik vind het ook belangrijk om te weten: wat vind ik als ik met niemand anders rekening hoef te houden dan met mijzelf? Vaak blijf ik het antwoord daarop nog schuldig, maar dat is niet erg. Ik kan ermee oefenen. Ik heb nu namelijk alle tijd om mezelf te leren kennen en op mezelf te leren bouwen.
Je leert jezelf overwinnen (en dat alleen zijn niet eng is)
Alleen op reis gaan, in je eentje neerstrijken op een terrasje of solo uitgaan? Ik heb het inmiddels allemaal gedaan en ik kan je zeggen dat het allemaal een stuk minder griezelig is dan ik vooraf dacht. Sterker, het uitgaan in mijn eentje vond ik een bevrijding. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, stond veel meer open voor het onverwachte en kon bovendien naar huis gaan toen ik er klaar mee was. Zonder ook maar een seconde rekening te hoeven houden met anderen. Begrijp me niet verkeerd overigens, ik vind het ook heel erg gezellig om met anderen weg te gaan en vind het geen probleem om weg te gaan als de ander dat wil. Maar een keer zelf de knoop doorhakken voelde heel bevrijdend. Achteraf voel je een nieuw soort trots op jezelf, omdat je jezelf hebt overwonnen.
Jij beslist hoe je leven eruit ziet
Dat geldt overigens niet als je kinderen hebt – op de dagen dat zij bij je zijn. Maar, als ik voor mezelf spreek: in het weekend is mijn huis mijn domein. Als ik de hele dag in een onesie wil rondlopen of mijn kerstpyjama rock, ondanks dat het hartje zomer is, dan is dat mijn keus. Ik vind het heerlijk op zijn tijd. En met de tijd leer ik steeds beter om spontaan iets te gaan doen met anderen, dat die ruimte er is. Wanneer je in een relatie zit, houd je toch bewust of onbewust rekening met de ander. Prima, maar ik ben hier in deze fase van mijn leven eerlijk gezegd ook heel erg blij mee. Juist omdat ik geneigd ben me altijd aan te passen is het een goede oefening in doen waar ik zin in heb.
Diepere connectie met de wereld om je heen
Vriendschappen? Die verwateren doorgaans toch een beetje wanneer je een relatie krijgt. Je gaat minder uit, pakt niet zo snel meer een terrasje met lekker weer (want: de kinderen, tijd voor elkaar…) Als single is die ruimte er wel. Ik merk dat mijn vriendschappen intensiveren, dat ik bepaalde contacten oppak en ook afspreek met nieuwe mensen. Waar ik voorheen dacht dat ik introvert was, blijk ik hier toch meer energie van te krijgen dan ik altijd aannam. Een mooie ontdekking, want ik heb nu ook alle tijd om leuke dingen te doen met de mensen om me heen.
Je durft meer te dromen
Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat mijn vorige relatie me geen strobreed in de weg legde op dit gebied. De vader van mijn kinderen stimuleerde me juist om het beste uit mezelf te halen, vanaf dag 1. Toch geldt voor veel mensen dat hun (ex)relatie hen best beperkte in hun dromen. Denk aan partners die je klein proberen te houden of maken, uit angst dat je vertrekt. Wanneer je single bent, krijg je uiteindelijk meer ruimte om je dromen concreet te maken. Zeker als je ‘bevrijd’ bent en de aandacht weer kunt verleggen naar jou – en jou alleen.
(Financiële) onafhankelijkheid
Ik ga niet liegen: financiële onafhankelijkheid vond ik eigenlijk doodeng. Zeker het eerste jaar, toen ik mijn spaargeld in rap tempo zag slinken en mijn rekeningen zich leken op te stapelen, kreeg ik het Spaans benauwd. De wetenschap dat mijn vier kinderen afhankelijk waren van mij zorgden zelfs voor een lichte paniekaanval, omdat ik het gevoel had met mijn rug tegen de muur te staan. Pas toen ik dat doorbrak en het geld weer binnen stroomde, ontstond er lucht. En trots. Het feit dat ik niet afhankelijk ben van iemand anders en de kinderen kan laten zien hoe belangrijk veerkracht is op de juiste momenten, geeft steeds meer energie. We komen er wel. Stap voor stap!
Eerst zelfliefde, dan liefde delen
Ik noemde het hierboven al even. De belangrijkste reden om single te zijn voorlopig is dat ik wil werken aan zelfliefde. Ontdekken wie ik ben, waarom ik moeite heb met het doorhakken van knopen bijvoorbeeld en waar mijn hart nou een sprongetje van maakt. Me meer durven uitspreken, eerlijk zijn op de juiste momenten en niet proberen alles en iedereen tevreden te houden. Ik geloof oprecht dat ik lessen te leren heb voor ik weer kan overwegen mijn liefde te delen. Ik wil namelijk dat een eventuele toekomstige partner de beste versie van mij krijgt en niet de gebroken scherven van nu. Persoonlijk denk ik eigenlijk dat iedereen dat zou moeten doen, al is het maar om oude patronen en valkuilen te voorkomen. Liefde vanuit onvoorwaardelijkheid en niet vanuit beschadiging dus.
Ben jij single of zit je in een relatie? Herken je bovenstaande punten? Wat vind jij het meest bevrijdende van de situatie waar je nu in zit?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
Uitgelichte afbeelding ©Cast of Thousands – Shutterstock
