Zelf doe ik al jaren aan krachttraining en heb me altijd wel geïnteresseerd voor voeding. Het trainen is altijd een uitlaatklep voor mij geweest. Ik vind het proces van sterker worden tof, net als dat je je lichaam kan veranderen.
Natuurlijk veranderde er wel het een en ander toen Lucas geboren werd. Ik ging van 5 á 6 keer in de week trainen naar 3 keer. Dat vond ik in het begin ook echt lastig te accepteren. Het trainen zat zo in mijn systeem en je bent zo gewend aan die routine. Maar ik hoef hier niemand te vertellen dat jouw routine de komende achttien jaar niet zo relevant is. 🙂 Ook toen Victor geboren werd bleef ik drie keer trainen. Ik ben mijn vrouw zeer erkentelijk dat zij mij dit ook gunt en weet dat het belangrijk is voor mij.
Twee jaar geleden merkte ik dat het trainen mij niet meer bracht wat het deed. Natuurlijk bleef ik gaan maar ik haalde er weinig plezier meer uit. Ik miste een doel en had het gevoel dat ik meer uit mezelf wilde halen. Ik heb als kind al een voorliefde gehad voor actiehelden zoals Arnold Schwarzenegger, Sylvester Stallone en Jean Claude van Damme. Ook de wereld van bodybuilding vond ik een interessante. Ik heb toen de knoop doorgehakt; ik koos een wedstrijd en nam een online coach in de arm.
Ik wilde bewijzen dat je dit kan als je vader bent. Ook al ben ik bijna veertig; dan nog kun je fysieke prestaties neerzetten en doelen najagen! En ik wil stiekem die actieheld zijn waar mijn zoons naar kunnen opkijken.
Eigenlijk heb ik in voorbereiding weinig thuis hoeven te veranderen. Mijn vrouw en ik hebben altijd gezond en gevarieerd gegeten maar we hebben altijd ook wel wat lekkers in huis. Dit brengen we ook over aan onze kinderen. Natuurlijk vind ik het lastig als ze hun groente niet eten of vlees laten staan. Zeker omdat ik weet wat voeding voor je doet. Wat ik belangrijk vond was dat ik gewoon mee kan eten met het gezin omdat ik dat voorbeeld wil stellen voor Lucas en Victor; eten wat de pot schaft. Ik maak alleen soms een andere keuze qua vlees en weeg mijn porties af.
Uiteindelijk is zo’n wedstrijd zelf niet zo heel boeiend.. Je ligt nog met heel veel andere mensen op een matje en wacht op jouw anderhalve minuut op het podium. Iedereen heeft honger en heeft de lekkerste dingen bij zich om naar binnen te werken na de wedstrijd.
Eerst wordt je in paar minuten net zo bruin alsof je een jaar op strandvakantie bent geweest. Ik was uiteindelijk trots dat ik daar stond en kon zonder spijt terugkijken op de voorbereiding. Ik hoop dat ik deze toewijding en discipline ook over kan brengen op mijn zoons. Niet zo zeer in bodybuilding, maar in de dingen die zijn gaan ondernemen in hun leven.
Al hoop ik stiekem natuurlijk wel dat ik hun Terminator ben.
Hasta la vista.
Sebastiaan
