De 5 grootste misverstanden over andere moeders

Als je andere moeders soms bezig ziet lijkt het wel alsof ze echt alles dik voor elkaar hebben: een strak huishouden, leuke baan, goede vriendengroep, gezellige kinderen en een fijn huwelijk… Toch is het goed om deze grote misverstanden te kennen, die eventuele onzekerheid is namelijk echt nergens voor nodig!

Onzeker over het ouderschap

Dat onzeker zijn over het ouderschap heel normaal is, bleek wel uit dit onderzoek dat Ouders van Nu deed. Hierin gaf maar liefs 97% van alle ouders aan dat ze last hebben van een zekere opvoedonzekerheid. Niet zo gek natuurlijk, als je kijkt naar alle adviezen en gentle parenting coaches die wél op zalvende toon magnifieke resultaten boeken.

Hoe anders voelde ik me, kort na de geboorte van mijn oudste dochter. Ik was 22 jaar oud, had nog maar twee keer eerder in mijn leven een baby vastgehad (wat ik toen ook nog eens doodeng vond) en weinig kaas gegeten van positief opvoeden. Bovendien was internet in die tijd nog lang niet zo’n uitgebreid naslagwerk als nu en stond bloggen in de kinderschoenen. Andere moeders van mijn leeftijd? Die kende ik nauwelijks, ze waren allemaal minimaal tien jaar ouder.

Zo’n beetje iedere andere moeder leek het beter te doen dan ik. Ze gingen fluitend door het leven in maat 36 – die ze al snel na de bevalling weer terug hadden, hun huizen zagen eruit alsof ze uit een woonmagazine kwamen en de kinderen liepen keurig in de pas. Dat maakte dat ik me vaak treurig voelde. Zeker als ik keuzes maakte die niet pasten bij de algemeen heersende opvattingen, zoals toen ik mijn dochter bij me in bed liet slapen en omdat ik haar niet wilde laten huilen. Bovendien had ik een torenhoog schuldgevoel.

Wat had ik destijds graag de onderstaande woorden willen lezen, over hoe we allemaal maar wat doen en dat je jezelf niet met anderen moet vergelijken… Daarom voor jou: een pleidooi om te vertrouwen op jezelf en je eigen intuïtie, te handelen vanuit liefde en niet vanuit een ideaalbeeld!

De grootste misverstanden over andere moeders

Die andere moeder heeft alles voor elkaar

Met alle respect, niemand heeft álles voor elkaar. En dat hoeft ook niet. Je kan immers niet fulltime werken, maar ook altijd en overal aanwezig zijn voor je kind, een blinkend huishouden hebben, tussendoor nog wat vrijwilligerswerk doen, verse prakjes maken van vergeten groenten uit eigen moestuin, strak in je vel zitten én genieten van een rijk sociaal leven – met een acht maanden oude baby in huis (en maar 24 uur in je dag).

En dat is oké. Je hoeft niet alles te kunnen of hebben. Vergeet niet dat je elkaars verhaal niet kent. Dat je niet weet of een andere moeder huilend haar kindje op de opvang achterliet of eigenlijk werk moet doen dat haar ongelukkig maakt, omdat ze als alleenstaande drie monden te voeden heeft. Of dat die thuisblijfmoeder soms gillend gek wordt van het gebrek aan volwassen gezelschap.

Probeer je blik vooral op jullie eigen gezin te richten en veel minder op die andere moeders. Zolang je kindje tevreden is en jij je goed voelt over de keuzes die je maakt, is de rest toch bijzaak?

Die andere moeder weet precies waar ze mee bezig is

Vaak krijg ik van andere ouders te horen dat ze vinden dat ik zo’n relaxte moeder ben. Dat is alleen maar de buitenkant natuurlijk. Ik heb soms namelijk helemaal geen idee wat ik doe. Zelfs na zeventien jaar kom ik met enige regelmaat voor nieuwe uitdagingen te staan met de kinderen, omdat ze allemaal een eigen karakter hebben.

Je puzzelt dan toch weer opnieuw en probeert eens wat uit, met enig vertrouwen op een goede afloop. Soms klopt dat, soms moet je je idee bijstellen. Opvoeden zie ik daarom als een puzzel zonder voorbeeld: je legt stukjes aan elkaar op de gok, met de sluimerende hoop dat je aan het eind van de rit een zelfredzame volwassen aflevert. De enige tip die ik daarom heb, is dat zolang je bij jezelf blijft en keuzes maakt met je hart, je in principe weinig fout kunt doen.

Die andere moeder ‘verwaarloost’ haar kinderen nooit

Laten we even eerlijk zijn. Volgens mij doen we allemaal weleens iets dat niet in het directe belang van onze kinderen is:

  • We parkeren ze voor de televisie om onze handen vrij te hebben.
  • Even een appje checken, terwijl je kind intussen voor de vijfde keer roept of je wil kijken naar diens tekening.
  • Op pad gaan met je vriendinnen en het eigenlijk net te laat maken.
  • De kinderen bij opa en oma ‘parkeren’, omdat je helemaal klaar bent met het gedoe (en ze daar wel gezellig doen).
  • Huilbuien afkopen.
  • Beweren dat de speeltuin dicht is, omdat je gewoon geen zin hebt om met windkracht 5 naar buiten te moeten.
  • Je kind met een dikke snotneus naar de opvang brengen omdat je écht iets moet afmaken.

We zijn uiteindelijk zelf ook nog mens, toch? Een keertje smokkelen is heus geen ramp!

Haar kinderen gedragen zich wel netjes

In mijn ervaring kunnen zelfs de meest zachtaardige kinderen thuis nog weleens een draakje zijn. Los daarvan: het ene kind is inderdaad het lichtende voorbeeld van ‘hoe het heurt’ , maar dat heeft vaak meer te maken met temperament dan dat diens ouders zoveel beter kunnen opvoeden dan een ander. Vergeet ook andere factoren niet, zoals de fase waarin je zit, of je eten mee hebt genomen en wat je hebt meegemaakt.

Onze neiging is om te gaan vergelijken met anderen. Maar andermans kinderen zijn de jouwe niet. Jij bent die andere moeder niet. De meeste kinderen ontsteken op een zekere leeftijd in woede wanneer ze door de supermarkt lopen en het allemaal te lang duurt. Of als ze enorme trek hebben, doodop en/of niet helemaal lekker zijn. Dus ja, haar kinderen gedragen zich netjes. De kans is alleen groot dat ze genetische mazzel heeft of je hen net op een gunstig moment treft. Lekker loslaten dus.

Baas boven baas: bewust ouderschap en extreem gezond eten

Tegenwoordig weten we veel meer over ouderschap dan vroeger. Gelukkig maar! Anders zouden onze kinderen nog steeds dagelijks in de hoek staan met ezelsoren op hun hoofd en tikte de juf hun vingers aan gort met een liniaal.

Maar, je voelt hem al aankomen, dit heeft ook nadelen. Doordat we meer weten, zijn veel ouders zelfbenoemde experts. Zeker online oordelen we makkelijk en (te) snel. Over draagzakken die verkeerd zitten, dat we jarenlang borstvoeding zouden moeten geven, dat onze kinderen alleen verse en biologische hapjes moeten eten, dat je slechts verzorgingsproducten zonder toegevoegde chemicaliën moet gebruiken, suiker vergif is en dat vaccineren de bron is van alle kwaad.

De lijst is zo eindeloos dat je hier eigenlijk nooit aan kan voldoen. Moet je dat bovendien willen? Meer dan je best kan je niet doen en er zijn meer wegen die naar Rome leiden.

Wat klopt dan wel?

De belangrijkste boodschap van dit artikel is dat we allemaal doen wat we kunnen. Elke moeder, waar dan ook ter wereld, wil natuurlijk het liefst dat haar kind(eren) gezond opgroeien in een liefdevolle wereld. Je doet dat met de (financiële) middelen en kennis die je hebt, soms beperkt door eigen trauma’s.

Oordelen over een andere moeder, zowel in positieve als negatieve zin, is daarom compleet zinloos. Ieder huisje heeft zijn kruisje en we hebben allemaal onze eigen lessen te leren in het leven. Gelukkig heb je je kind, als grootste leermeester. Durf te vertrouwen op je kind en vooral op jezelf, dan komt het echt wel goed – op jouw manier.

Maken (of maakten) andere moeders jou weleens onzeker? En heb jij ook weleens achteraf pas ontdekt dat zij het ook niet allemaal precies wisten?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Inside Creative House – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven