Home » Familie » Mannen kunnen niet opvoeden. Toch?

Mannen kunnen niet opvoeden. Toch?

Mannen kunnen niet opvoeden. Toch? Ro is het daar niet mee eens. Hij vindt namelijk dat wij vrouwen best eens hand in eigen boezem mogen steken. Want is het niet stiekem een klein beetje onze eigen schuld dat ze gemiddeld gezien minder tijd besteden aan zorgtaken?

Het voordeel voor mannen om betrokken te zijn bij je gezin

Wanneer je vanaf het begin meedraait in het gezin – en dus niet ‘wanneer het leuk wordt’ – bouw je als vader ook vanaf de geboorte een speciale band op met je kind. Eigenlijk vind ik persoonlijk dat het goed is die betrokkenheid al te tonen tijdens de zwangerschap. Lees je dus in (er zijn echt leuke zwangerschapsboeken voor vaders), ga mee naar de belangrijke afspraken waar mogelijk en help je vrouw na de bevalling.

Het voordeel daarvan? Je neemt niet alleen jezelf serieuzer als ouder, maar ook je omgeving zal dat doen. Er is niemand die aan je twijfelt wanneer je de kinderen onder je hoede hebt. En ook tijdens gesprekken bij de verloskundige of op het consultatiebureau luisteren wat je te vertellen hebt. Dus dat mannen niet zouden kunnen opvoeden? Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Denk maar aan Papa Jay uit Een huis vol!

Complimenten, omdat ik zo betrokken ben bij de opvoeding

‘Dat vind ik nou zo leuk aan jullie. Jullie doen het echt samen!’ constateert de wijkverpleegkundige van het consultatiebureau tevreden. Fijn om eindelijk eens gezien te worden. Normaal gesproken richten alle gesprekken zich op Merel, omdat zij de kinderen gebaard heeft. Deskundigen nemen daardoor (onterecht) aan dat je als vader niets weet, geloof ik. Maar ook de juffen op school en andere moeders bekijken me in eerste instantie met argusogen. Dat heeft trouwens zo zijn voordelen (als ze door de supermarkt rauzen of als ze een eclectische kleurencombinatie dragen ook), maar niet altijd.

Niets is namelijk minder waar

In alle bescheidenheid kan ik toch zeggen dat ik echt goed voorbereid was. Ik heb me vanaf de positieve zwangerschapstest en eerste echo ingelezen in de zwangerschap. En nog steeds probeer ik op de hoogte te blijven. We hebben bijvoorbeeld drie temperamentvolle dochters en daarvoor heb ik, tot Merels irritatie omdat ik bijna elke bladzijde met haar leek te bespreken, het boek Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld in één ruk uitgelezen. En toch moet ik vaak eerst nog even bewijzen dat ik heus wel weet waar ik over praat. Jammer vind ik.

Het zijn vaak moeders waardoor papa niet mag opvoeden

En jullie hoeven je zeker niet allemaal aangesproken te voelen, maar Merel vertelt weleens hoe andere vrouwen over de vader van hun kind(eren) praten. Hij zou de luier niet kunnen verschonen, kleding matcht niet naar hun zin en ze krijgen weleens snoep van hem. Of kijken tv.

Beseffen die vrouwen niet dat ze hiermee dit gedrag zelf in de hand werken? Wij mannen zijn namelijk vrij simpel: herhaal vaak genoeg dat we het allemaal niet kunnen en we zijn geneigd iets te laten voor wat het is. Daarna nog klagen is dus niet helemaal eerlijk.

Stel prioriteiten en bied ruimte

Leg liever uit waarom je iets op een andere manier wil zien. Stel ook prioriteiten, want hoe belangrijk is het nu of je kind erbij loopt alsof het zo de catalogus is uitgewandeld? Vies worden ze toch wel, ook met hun Jottum jurkje.

Bied hem de ruimte om fouten te maken, zoals je zelf ook mocht ontdekken in je ouderschap. Neem het verschonen van de luiers niet over, maar leer hem hoe het moet. Want uiteindelijk mag ik er toch vanuit gaan dat je niet destijds hebt gekozen voor een onhandige Harry met twee linkerhanden? Die werkelijk niks zou kunnen?

Maar… Vader maakt zich ook weleens makkelijk vanaf

Het mes snijdt aan twee kanten

Hiermee zal ik me misschien niet populair maken, maar een beetje verandering kan geen kwaad volgens mij. En om de schuld volledig bij de moeders te leggen is te makkelijk.

Mannen moeten het er niet te makkelijk bij laten zitten. Wees niet beroerd om te leren. Zoek naar oplossingen en doe je best. Als je vrouw het er niet mee eens is dat jullie dochter in een paarse ribcordbroek naar school gaat met een rood-oranje T-shirt, laat haar dan een stapeltje klaarleggen. Leer koken als je dat nog niet kunt, neem vrij voor het consultatiebureau en ga eens een ochtend in een steenkoude gymzaal kijken naar ellenlange, saaie turnoefeningen.

Dat moet je ook als papa en opvoeden houdt nu eenmaal meer in dan een beetje voetballen als ze oud genoeg zijn. Just saying.

Gelukkig gaat het steeds beter

Waar ik heel blij van word, is dat je langzaam in de samenleving een nieuwe tendens ziet. Mannen die vaderschapsverlof opnemen vanaf de geboorte en ontzettend genieten van de tijd met hun kinderen bijvoorbeeld. Of een vader die vrijwillig trainer wordt van het voetbalelftal van hun zoon, meegaan naar alle afspraken van belang en die hun taken in het huishouden serieus nemen.

Je haalt volgens mij echt het beste uit de situatie en je ouderschap wanneer je elkaar als gelijkwaardig ziet. Nu de rest nog…

Denk jij ook dat mannen niet kunnen opvoeden? Of loopt jouw man ook weleens tegen onbegrip uit de buitenwereld aan?

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock

Ro

Ik ben Ro (34), vriend van Merel en (stief)vader van June (13), Rose (5) en May (4). Naast mijn werk als uitvoerder voor een grote energiemaatschappij, steek ik veel tijd en liefde in ons gezin. Op Lotus Writings schrijf ik over onze moderne kijk op ouderschap, mijn hobby's (voetbal en Formule 1) en andere dingen die me bezighouden.

13 gedachten over “Mannen kunnen niet opvoeden. Toch?

  1. Wat een top blog! Het klinkt net alsof je mijn vrouw bent haha; hier doen we ook alles samen. Ik heb tijdens de zwangerschap alles op m’n werk zo geregeld dat ik bij elk bezoekje aan de verloskundige aanwezig kon zijn. Het is zo’n kostbare tijd waar ik niets van wilde missen. Uit nieuwsgierigheid gingen we ook regelmatig naar het consultatiebureau om te wegen en meten, ook daar was ik altijd bij en ik ben zelfs wel eens alleen gegaan toen vrouwlief niet kon.
    Het blijven idd vaak toch vooroordelen terwijl mannen ook zeker wel betrokken kunnen zijn en veel meer betekenen dan een oppas of iemand die alleen maar verhaaltjes verteld.
    Het grootste probleem doet zich eigenlijk meteen na de geboorte al voor: mannen krijgen 2 dagen de tijd om papa te worden. Vrouwen dragen 9 maanden hun zoon/dochter al bij zich, maar voor vaders begint het pas echt na de geboorte. Na 2 dagen hiervan te genieten, wordt de man alweer geacht te gaan werken. Op die manier is het toch lastig om echt een band op te bouwen.
    Gelukkig gaat er vanaf 2017 iets veranderen en krijgen nieuwe papa’s maar liefst 5 dagen de tijd om te wennen; nog lang niet voldoende, maar het begin is er!

    1. Ik wilde graag even de tijd nemen om hier goed om te reageren 🙂
      Wat leuk om te horen! Ik denk dat het voor je kindje ook heel belangrijk is dat je zo betrokken bent. En je vrouw heeft er ook veel aan. Het is bovendien een stuk leuker om het samen te doen.
      Ik ben heel blij dat er een verandering in komt. De grootste verandering is denk ik een kwestie van mentaliteit, de maatschappij moet af van het idee dat je een watje bent als je voor je kind en/of vrouw klaar staat. Hopelijk gaan veel vaders gebruik maken van de regeling. Onze kinderen verdienen het!

      1. Haha, ik denk dat mijn reactie goed was als je er de tijd voor hebt moeten nemen :-). Ik ben inderdaad ook blij dat er verandering in komt; ik ben echt tegen het idee dat de vrouw de enige is met verantwoordelijkheid voor de kinderen. De tijd dat vader werkte en moeder de huisvrouw uithing zijn wel erg ouderwets. Ik denk dat het voor een kind ook goed is om veel tijd met beide door te brengen op allerlei gebieden (en dus niet alleen met papa verhaaltjes lezen voor het slapen gaan bijvoorbeeld).
        Ik hoop ook dat vaders meer betrokken (kunnen) worden bij de zwangerschap en opvoeding van de kinderen. Het vaderschapsverlof van 2 naar 5 dagen in 2017 is in ieder geval al een stapje in de goede richting!

        1. Haha ja dat was hij inderdaad.
          Mooi om te lezen. Ik merk in mijn omgeving toch regelmatig nog onbegrip of juist ontzag voor de betrokkenheid van mijn vriend. Eigenlijk zou dat normaal moeten zijn, of in elk geval niet bijzonderder dan wanneer een vrouw het doet. Bovendien is het toch hartstikke leuk? Lekker met je kind naar buiten, de tijd nemen om hem of haar iets te leren (en het te zien nadoen is onbetaalbaar)…

          1. Vooral dat laatste maakt ook elke keer een drukke, stressvolle week helemaal goed. Niets gaat boven het gevoel dat je krijgt als je zoon/dochter weer een stapje vooruit gaat in de ontwikkeling ?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven

Welkom op Lotus Writings! Door deze site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruiken van cookies. In de footer van deze website vind je mijn privacyverklaring. Hierin leg ik uit welke persoonsgegevens ik verzamel op Lotuswritings.nl en wat ik hiermee doe. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten