Niet meer zwanger zijn: hoe moest dat ook alweer?

Niet meer zwanger, hoe werkt dat?

Ik trippel licht als een veertje door het huis (voor wie mij persoonlijk kent is dit een duidelijk gevalletje dichterlijke vrijheid), kan mijn eigen voeten weer in optima forma zien en wanneer ik iets laat vallen, hoef ik me niet in allerlei onmogelijke bochten te wringen om het op te pakken. Kortom, ik ben niet meer zwanger. Voor het eerst in twee jaar duurt deze periode al langer dan drie maanden en het is gek genoeg best weer wennen om volledig mezelf te zijn – de hormonen maar even daargelaten. Want wie was ‘mezelf’ ook alweer? En is die persoon niet onomkeerbaar veranderd na beide zwangerschappen?

Ik moet het allemaal zelf doen

De privileges waar ik maandenlang van mocht genieten zijn sinds een paar weken dan ook weggevallen. Niet langer kreupel, ben ik best wel weer in staat om mijn eigen drinken te halen of iets te tillen. En begrijp me niet verkeerd, ik ben daar echt dolblij mee. Er is niets vervelenders dan toekijken hoe anderen taken opknappen waarvan je vindt dat je die zelf had moeten uitvoeren. Maar toch. Nu ik niet zwanger ben, mis ik het soms stiekem ook best wel om verwachtingsvol van mijn glas naar het gezin te kijken, hopend dat iemand de hint oppikt en drinken haalt.

Na twee binnen een jaar is zwanger zijn een soort leefstijl

Het rare is dat zo’n zwangerschap bijna een leefstijl wordt. Je kunt je er toch op een bepaalde manier een beetje achter verschuilen als je niet voldoende presteert. Iets vergeten? Tja, zwanger. Niet in staat iets te tillen? Tja, zwanger. Ochtendje bingewatchen, terwijl er een badkamer schreeuwt om allesreiniger? Tja… 😉 Maar nu is dat niet meer zo. Ik moet gewoon functioneren, zoals we dat allemaal doen. Waar ik de hulpbehoevendheid voorheen vervloekte, heb ik nu een beetje heimwee. ‘Niet zwanger’ is ineens een onbekende status, waarvan ik niet goed weet hoe ik hem moet invullen.

Mijn (verrassende) houvast in deze vreemde tijden

Lastig. Mijn lichaam zit nog vol hormonen, dus ik schipper tussen huilbuien om nare beelden op tv, hysterische lachbuien, streng diëten met als beloning een pak chocolate chip cookies. Maar er is gelukkig een constante factor die me op de been houdt: Robs Grote Tuinverbouwing. Ik vind het oprecht jammer dat ik daar niet hele dagen naar kan kijken. De flauwe grapjes, de ideeën die ik opdoe over tuinen (waar Ro iets minder enthousiast over is) en interieurstyling, de overload aan ‘verborgen’ reclame die er heel dik bovenop ligt… Het is een soort heimelijk genoegen waar ik aan toegeef als de kleintjes slapen. Een goede graadmeter bovendien. Tegen de tijd dat ik het programma zat ben, zal ik vast ontzwangerd en ‘mezelf’ zijn. Best gek eigenlijk. Zal misschien een verlaat gevalletje nesteldrang zijn: ik heb namelijk helemaal geen groene vingers 🙂

Had jij na je zwangerschap tijd nodig om weer te wennen aan het idee dat je niet meer zwanger was?

De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock