MerelKimberly schrijven elkaar sinds kort om de week een brief. Hiermee willen we jullie een inkijkje geven in onze vriendschap. De brieven gaan over van alles: trash-tv, bitterballen of iets anders waar het leven leuker van wordt!
‘Hoe ga jij om met dat overblijven van je meiden, nu ook de jongste naar school gaat?’
Lieve Merel 23 september 2019 (beebsandmoms.nl)
Lieve Kim,
We zijn nu al een paar weken onderweg in het nieuwe schooljaar en langzaam begint iedereen zijn plekje weer te vinden. En hoewel ik het erg jammer vond toen de vakantie afgelopen was, merk ik dat dit toch ook wel prettig is.
En toen May ook naar school ging, verwachtte ik meer tijd om handen te hebben. Maar dat viel een beetje tegen. Elke keer wanneer ik net middenin mijn werk zat, voelde als een vruchteloos gevecht tegen de klok. Want terwijl de tijd kruipt als je bij zwemles zit, zo snel gaat hij wanneer je werkt.
Je komt voor onhandige dilemma’s te staan. Moet je dat laatste kwartiertje voor de lunch nog gebruiken om te schrijven? Of kan je maar beter vast richting school gaan, zodat je niet de loedermoeder bent die haar bloedjes moederziel alleen laat wachten tot iemand ze eindelijk komt ophalen?
Kortom, dat onze dochters geen continurooster hebben, begon behoorlijk op mijn stresslevel te werken. En omdat Rose op dinsdag en donderdag sowieso naar de overblijf ging, besloot ik veel eerder dan gepland toch te proberen hoe dat May zou bevallen. Weliswaar met een slag om de arm: zou ze het niks vinden, dan ging het feest niet door. Maar toch.
Ik vond het ergens namelijk een beetje egoïstisch. Ze kreeg niet, zoals Rose, een ruim halfjaar de tijd om te wennen aan school, maar moet veel sneller naar de overblijf. Vooral omdat het in mijn eigen voordeel is – eerlijk is eerlijk. En het stomme is dat wanneer ik in loondienst zou zijn, ik hier geen seconde extra over zou nadenken, maar omdat ik vanuit huis werk voelt het toch als een luxe.
Op het moment van schrijven eet ze voor de tweede keer op school. Gistermiddag reed ik gespannen haar kant op, maar het viel me dus alles mee. Ze had het enorm naar haar zin gehad, kende best veel kindjes en had alles opgegeten. Zelf kon ik ook flinke meters maken, waardoor ik na schooltijd daadwerkelijk weer volledige aandacht voor ze had en niet continu dacht aan die ellenlange to do list in mijn hoofd.
Kortom, het is een win-winsituatie. Ik ben ontzettend blij dat ik de knoop heb doorgehakt – al is het dan een stuk vroeger dan bij haar zus. Er is misschien ook wel meer regelmaat en rust zo. Ik hoef niemand meer tegen haar zin in van school naar huis te werken, zij blijven gewoon op school. De dagen zijn wel wat langer zo, maar dat compenseert ze ‘s nachts wel. Vriendinnetjes die komen eten, zie ik tegen de tijd dat ze een jaartje of acht/negen zijn wel meekomen – als ze zelfstandig naar huis kunnen lopen.
Al is dat natuurlijk ook wel weer een mijlpaal. Mag Evi al zelf naar huis? En wat vind jij daarin een fijne leeftijd?
Volg je Lotus Writings al op Facebook en Pinterest?
Lees je liever over ouderschap en lifestyle? Kijk dan eens op De Mamagids!
In deze serie verschenen ook:
- Over Temptation Island
- Lente en opruimwoede
- #veertigmin en nooit meer sjans
- Durf jij egoïstisch te zijn?
- Waarom ik geen vrijgezellenfeest wil
- Waarom ik mijn comfortzone omarm
- Ik ben slecht in het combineren van werk en gezin
- Ik wil graag loslaten wie ik ben geworden
- Zwijgen is goud. Mij lukt het alleen niet echt…
- Over mijn ambitie met Bloggen Baart Kunst
- Hoe de puberteit echt is?
- Waarom ik een curlingouder ben?
- Hoe verschillend drie zusjes kunnen zijn
- Waarom ik May meteen op de overblijf deed
- Waarom de lijntjes van het CB me niks doen
- De kinderen zijn een confronterende spiegel
- Wat er gebeurt als Ro en ik niet samen zijn
- Wat voor mij de ideale Kerst is?
- Mijn goede voornemens voor 2020
- Het einde van een bijzonder project
Oeps, daar ga ik eens over nadenken!