Column | Ik heb de beautyboot compleet gemist

Een van mijn grootste guilty pleasures is het kijken van filmpjes waarin meisjes zich met behulp van make-up omtoveren tot een vamp. Pokdalige tienermeisjes met een onopvallend gezicht schminken zich net zolang tot hun uiterlijk niet zou misstaan in de gemiddelde blockbuster. Inmiddels heeft Instagram dat ook begrepen, want mijn aanbevolen filmpjes komen bijna allemaal uit de beauty-hoek. Tot zover vind ik het machtig interessant om te zien wat mensen allemaal kunnen met make-up.

Toch beperkt het zich niet alleen meer tot social media. Tijdens een gemiddeld avondje uit zien de meeste, vrouwelijke, twintigers er ook uit als op die filmpjes. In sommige uitgaansgelegenheden doen ze er zelfs een schepje bovenop en moet je zoeken wiens lijf nog in originele staat verkeert. Bilimplantaten, nepborsten, botox, opgespoten lippen, langere wimpers dan Moeder Natuur ooit heeft gebouwd, zorgvuldig ingeweven extensions en natuurlijk een make-up look die niet zou misstaan in mijn favoriete filmpjes – het komt allemaal voorbij, meestal in combinatie.

Onzeker maakt het me niet per se, toch sta je ongewild de boel te vergelijken. En dan kan ik wel heel stoer roepen dat ik tenminste lekker authentiek ben met mijn donkerrode haar in een asbruine wereld, dat je aan mijn lachrimpeltjes ziet dat ik heb geleefd, maar als je middenin die surreële wereld staat waarin iedereen identiek beweegt op de maat van de muziek en er ongeveer soortgelijk uitziet, voel je je toch een beetje het vreemde (of zelfs cringe) buitenbeentje van de klas.

Waar dat vandaan komt, weet ik niet precies. Uiteindelijk word ik volgend jaar veertig en moet ik me helemaal niet vergelijken met meisjes die twintig jaar jonger zijn. Dat kan ook niet. Zij groeiden op in een wereld waarin kennis over make-up en shapen overal voor het oprapen ligt. Waar ik in mijn puberteit in een geruite Cars tuinbroek liep met een Bert en Ernie als Blues Brothers T-shirt en een tikje extreme paarse glitteroogschaduw droeg, zijn tieners van nu volleerde MUA’s in een ecru blazertje.

Ook het fysieke verbouwen is een fascinerende ontwikkeling. Waar ‘in mijn tijd’ vooral lacherig werd gedaan over cosmetische ingrepen en Marijke Helwegen op dat gebied een dubieus boegbeeld van verschrikking vormde, lijkt het nu de normaalste zaak van de wereld om even een botoxje te nemen. Fascinerend en jammer, want natuurlijk oud worden en eigenheid lijken niet direct doelen die we hier in het Westen nastreven, iedereen doet elkaar na, ‘de jonge maagd’ is nog altijd het ultieme schoonheidsideaal. Wat dat betreft zijn we sinds de Middeleeuwen niet echt verder ontwikkeld.

Als ik zo kijk, ben ik stiekem blij dat ik geen twintig meer ben. Nu vergelijk ik en kom ik tot de conclusie dat ik blij ben met wie ik ben, ook als buitenbeentje. Bovendien past het niet bij me. Ik heb het heus weleens geprobeerd hoor: shapen, mijn make-up doen met een filmpje als voorbeeld, maar ik kan het niet. Die wing zorgt bij mij voor hangende oogleden en shapen geeft een soort domestic violence look. Dan maar gewoon braaf drie tinten nude tot aan de arcadeboog en mijn wenkbrauwen in een tijdloze vorm.

En wie weet steken mijn dochters er iets van op, dat ik mijn haar anders verf dan de rest omdat ik daar zin in heb. Dat ik een neuspiercing draag sinds mijn vijftiende en een niet te missen tatoeage liet zetten op mijn onderarm in een wereld waar minimalisme meer een ding is. Ik hoop het. Authenticiteit en jezelf durven zijn is uiteindelijk, volgens mij, het mooiste dat er is.

Hoe denken jullie hierover? Word jij weleens onzeker van al die perfecte lijven en gezichten om je heen? Vind je het een vreemde ontwikkeling dat iedereen er hetzelfde uit lijkt te zien op televisie en social media? Of vind je het juist mooi en laat jij ook regelmatig iets aan jezelf doen? Discussieer mee in de comments!

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Ook leuk om te lezen

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven