Gastblogger Ro schreef onderstaand fictief voorbeeld n.a.v. meerdere verhalen die hij hoorde van mannen om zich heen. Veel mannen durven geen ouderschapsverlof op te nemen uit angst voor commentaar of worden zelfs tegengewerkt. Dat moet anders! Tijd voor mannenemancipatie.
Twijfel
Een paar maanden geleden was hij nog zo zeker van zijn zaak. Hij heeft elke week een dag ouderschapsverlof om met zijn pasgeboren zoontje en dochter van drie te kunnen zijn. Eindelijk kreeg hij tijd om te genieten met zijn kinderen, waar hij normaal gesproken weinig tijd voor had. Nu slaat echter de twijfel toe. ‘Echt, niks ten nadele van jou hoor,’ vertelt de man tegenover hem, ‘maar het is druk en we komen mensen tekort. Om even eerlijk te zijn: dit is allemaal niet heel handig voor ons bedrijf.’ Tel daarbij alle cynische opmerkingen op van collega’s (van ‘Kan je vrouw dat niet doen?’ tot ‘Ga je dan ook een schortje dragen’ en ‘Maak je bij ons ook even schoon, je hebt tijd over met die parttime baan.’) Niet bepaald het schoolvoorbeeld van mannenemancipatie dus.
Allemaal zijn ze van mening dat kinderen ook groot worden zonder dat hun vader daarvoor vrij hoeft te nemen. En hoewel ze van hogerhand eigenlijk begrip hadden en juist lovend waren, sneed het hen nu in de vingers. Dus kwamen ze er niet op terug -uiteindelijk is de werkgever wettelijk verplicht je de mogelijkheid te bieden ouderschapsverlof op te nemen- maar de druk was duidelijk voelbaar. Misschien moest hij toch een keer op vrijdag gaan werken? Laten zien dat hij heus wel betrokken is bij de zaak en dit project?
De praktijk staat ver af van mannenemancipatie
Ik werk in een mannenwereld. En hoewel bij mij op de zaak heel liberaal gereageerd wordt, is dat niet overal het geval. Wanneer ik andere vaders spreek, hoor ik regelmatig hoe moeilijk het hen gemaakt wordt op de werkvloer. Dus hoewel bovenstaand voorbeeld fictief is, staat het niet op zichzelf. Veel volwassen mannen (met name de oudere generatie) denkt nog steeds vrij traditioneel. Vrouwen zorgen voor de kinderen en zij voor het geld. Je moet elkaar daarbij niet in de weg gaan lopen. Zij menen dat hun kinderen ook prima zijn opgegroeid, ondanks hun afwezigheid. Ze denken dat het allemaal prima werkt, dat verandering onnodig is.
Maar is dat wel zo?
Werkt het daadwerkelijk heel goed? De vorige keer gaf ik al mijn mening over het belang van de man in de opvoeding, dus dat zal ik niet herhalen. Desondanks hebben we nog een lange weg te gaan voor de betrokkenheid van vaders algemeen geaccepteerd is; vrouwenemancipatie kwam er immers ook niet in een dag. Toch is het jammer dat de negatieve houding op de werkvloer er dus voor zorgt dat vaders wel twee keer nadenken voor ze gebruik maken van ouderschapsverlof. Als je aan alle kanten wordt tegengewerkt of je staat niet sterk genoeg in je schoenen om dat zure commentaar naast je neer te leggen, is het eigenlijk al een uitgemaakte zaak.
Tijd voor verandering en meer mannenemancipatie
Hopelijk zijn de mannen die nu een grote stap zetten het voorbeeld voor anderen door wél ouderschapsverlof nemen in die bewuste mannenwereld. Hopelijk kunnen zij over een tijd tevreden constateren dat hun goede voorbeeld gevolgd is. We hebben jullie nodig papa’s!
Heb jij of heeft je vriend/man ouderschapsverlof?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock
Helemaal mee eens! Mannen moeten inzien hoe fijn een extra dag met je kinderen is, en hoe fijn mama dan aan het werk kan. Vier om vier lijkt me de ideale situatie.
Ja inderdaad! Voor de kinderen is het ook goed. Ik heb het getroffen, maar deze voordelen zouden meer gezinnen mogen hebben.