Love, Simon | Ontroerend, hilarisch, herkenbaar

Terwijl ik begin te tikken, zit de mascara nog halverwege mijn gezicht. Van het lachen, van het huilen, en alles daar tussenin. De film Love, Simon is een ontroerende, maar ook vooral bijzondere film over verliefd zijn, puberteit en homoseksualiteit. In deze review vertel ik waarom het een must-see is, zeker als je kinderen hebt in de puberleeftijd. 

Meer romantische komedies vind je in dit overzicht

Review Love, Simon

Love, Simon vertelt het verhaal over Simon – een doodgewone (maar knappe) puberjongen die in zijn laatste jaar op de middelbare school zit. Het enige verschil met zijn meeste leeftijdsgenoten is dat hij op jongens valt. En dat ene cruciale verschil maakt dat hij worstelt met zijn eigen identiteit en aan het mailen raakt met een klasgenoot. Maar wie? Als vervolgens een andere klasgenoot zijn geheim ontdekt, probeert die Simon te chanteren.

Online leven

De online wereld is zo verweven in Love, Simon – precies zoals je nu bij alle pubers ziet. Ik vind het soms onvoorstelbaar. Kinderen praten veel minder met elkaar en missen daardoor het echte leven. Extra grappig dus dat de adjunct-directeur hier opmerkingen over maakt en zelfs telefoons inneemt wanneer hij ze tussen de lessen door ziet. Ook Simon zelf zit veel op zijn smartphone: hij wil weten of ‘Blue’ al iets heeft laten weten. 

Verliefdheid en intolerantie

Wat ik zo leuk vind aan Love, Simon is dat het je weer helemaal meeneemt naar vroeger. Verliefd zijn, hopen dat die ene jongen je iets laat weten… Bij Simon is dat allemaal niet anders. Je voelt met hem mee en probeert te raden wie die geheimzinnige Blue toch is. Iets waar je pas in één van de laatste scènes achter komt trouwens. En ik was toch verrast, moet ik eerlijk zeggen. 

Tegelijkertijd komt bij deze verliefdheid meer kijken dan alleen spanning. Hij moet zijn ouders nog vertellen dat hij op jongens valt. En zeker zijn vader, die regelmatig grappen maakt over meisjes, lijkt totaal niet door te hebben wat er aan de hand is. Ook pesten komt voor in Love, Simon, hoewel niet op de voorgrond. De belangrijkste boodschap blijft dat Simon een verliefde jongen is. Normaal. Zoals het hoort te zijn. 

Eindoordeel over Love, Simon

Volgens mij is dit zo’n ongelooflijk belangrijke film om je tiener te laten zien. Niet alleen wanneer hij of zij zelf worstelt met homoseksualiteit, maar sowieso om ze te laten zien dat het écht geen bal uitmaakt of je nu op jongens of meisjes valt. Verliefdheid is verliefdheid. Voor mij is het zo ontzettend belangrijk om de kinderen bij te brengen dat je seksuele geaardheid slechts een onderdeel is van wie je bent, net als blauwe ogen of kroeshaar. Dat het niets definieert. 

De normalisatie van homoseksualiteit (bij kinderen) zit hem ook in het laten zien van films als Love, Simon. Juist, durf ik zelfs te zeggen. Want het is uiteindelijk totaal niet belangrijk op wie je valt. Liefde is het enige dat er écht toe doet. En in het brengen van die boodschap is Love, Simon helemaal geslaagd. Ik heb gelachen, gehuild, vond herkenning in de reactie van zijn moeder en sloot af met een glimlach. Kortom, must-see! Zeker met kinderen in deze leeftijd (of als kind van deze leeftijd). 

Wat is jouw favoriete feelgood film? Heb jij Love, Simon gezien?

Volg je Lotus Writings al op Facebook en Pinterest?
Lees je liever over ouderschap en lifestyle? Kijk dan eens op De Mamagids!

Dit artikel bevat een opgestuurd product