Kimberly schrijven elkaar sinds kort om de week een brief. Hiermee willen we jullie een inkijkje geven in onze vriendschap. De brieven gaan over van alles: trash-tv, bitterballen of iets anders waar het leven leuker van wordt!
Lieve Merel, in hoeverre ben jij bezig met de gemiddeldes en richtlijnen die scholen en het consultatiebureau aanhouden?
Lieve Merel (7 oktober 2019)
Lieve Kim,
Eigenlijk heb ik een heel kort antwoord op bovenstaande vraag: niet. Weet je waarom?
Laat voor op staan: ik vind het prettig dat die gemiddelden er zijn. Op die manier monitort het consultatiebureau de groei van je kind. Mochten die ineens een afwijkende groei vertonen, kunnen ze daar meteen actie op ondernemen. En kunnen ze bepaalde dingen nog niet, dan is het goed om te weten dat er de optie is om daarnaar te laten kijken.
Maar meer is het niet. Het consultatiebureau is letterlijk een adviesbureau en zo kijk ik er ook naar. Met je gezonde verstand kom je namelijk nog altijd heel ver. Ieder kind is immers uniek en moet als zodanig langs die gemiddelde meetlat worden gelegd.
Onze jongste, May, is bijvoorbeeld erg slank sinds haar geboorte. Op basis van het gemiddelde heeft ze ondergewicht en komt haar lijntje soms onder de onderste streep uit. Dat betekent uiteraard niet dat ze ongezond is: dit is gewoon haar bouw. Ik maak me er totaal niet druk om en gelukkig op het CB ook niet. Die constateren elke keer opnieuw dat ze volgens haar eigen curve groeit, maar wel in een prima lijn.
Zo kijk ik ook naar school. Het hele onderwijssysteem is gericht op een gemiddelde leerling, maar die bestaan natuurlijk niet. In eerste instantie verzette ik me daartegen, wilde ik dat mijn dochters gezien zouden worden en passende uitdaging kregen. Later besefte ik dat het weinig nut heeft: dan hadden we maar voor een andere vorm van onderwijs moeten kiezen, zoals het Jenaplan. Zij geven geen cijfers maar kijken naar de groei van ieder individueel kind. Vind ik mooi!
Maar goed, ik zeg het nu allemaal wel zo zelfverzekerd; in het begin van mijn ouderlijke carrière was ik een stuk onzekerder. Het consultatiebureau en school zijn dan je enige houvast en daar klamp je je dan toch sneller aan vast. Inmiddels weet ik dat het meeste wel weer goedkomt. Als iemand me ergens advies over geeft, voel ik me ook niet (meer) persoonlijk aangevallen, maar overweeg het serieus. Is het een handige tip, dan neem ik hem zeker mee. En past het niet bij ons, dan laat ik het weer los.
Ik merk gewoon dat dat toch het voordeel is van meer ervaring in je ouderschap. Je weet beter waar je mee bezig bent (hoewel soms nog steeds niet haha) en staat er sowieso een stuk relaxter in. Merk jij dat ook bij jezelf? Dat je zoveel anders en zelfverzekerder bent als moeder dan vroeger?
En wat zijn de grootste lessen die jij leerde in bijna zeven jaar moederschap?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
In deze serie verschenen ook:
- Over Temptation Island
- Lente en opruimwoede
- #veertigmin en nooit meer sjans
- Durf jij egoïstisch te zijn?
- Waarom ik geen vrijgezellenfeest wil
- Waarom ik mijn comfortzone omarm
- Ik ben slecht in het combineren van werk en gezin
- Ik wil graag loslaten wie ik ben geworden
- Zwijgen is goud. Mij lukt het alleen niet echt…
- Over mijn ambitie met Bloggen Baart Kunst
- Hoe de puberteit echt is?
- Waarom ik een curlingouder ben?
- Hoe verschillend drie zusjes kunnen zijn
- Waarom ik May meteen op de overblijf deed
- Waarom de lijntjes van het CB me niks doen
- De kinderen zijn een confronterende spiegel
- Wat er gebeurt als Ro en ik niet samen zijn
- Wat voor mij de ideale Kerst is?
- Mijn goede voornemens voor 2020
- Het einde van een bijzonder project