Lieve Kim,
In je laatste brief vroeg je of ik mijn eigen mening opzij kan zetten wanneer mijn kind iets wil waar ik niet achter sta.
Eigenlijk zou ik heel politiek correct willen antwoorden dat ik mijn mening dan zal inslikken en mijn dochter steun, onvoorwaardelijk en wel. Maar ik kan het niet. Ik kan simpelweg mijn mond niet houden als ik het idee heb dat ze zichzelf tekort doet. Hoe graag ik ook zou willen…
Het is gek eigenlijk. Op mijn website vind ik dat je respect moet hebben voor iedereen, ook als zijn of haar mening niet de jouwe is. Maar als het mijn eigen dochters betreft, vind ik eigenlijk dat bepaalde dingen uit den boze zijn. Dan wil ik gewoon dat ze net zoveel van zichzelf houden als ik doe en dat ze zien wat ik zie: drie verschillende meiden die op hun eigen manier perfect zijn zoals ze zijn.
Daarom zou ik bijvoorbeeld ook gaan steigeren wanneer één van de drie een cosmetische ingreep zou willen laten doen ‘omdat het mooier is’. Ik ben daar echt een ongeschikte moeder voor. Uiteindelijk zou ik wel meegaan naar de kliniek – het blijft je kind – maar ik zou er werkelijk alles aan doen om het ze uit hun hoofd te praten.
En wat te denken van foute vriendjes? Moet je dan onvoorwaardelijk steunen, omdat je dochter hartstikke verliefd is? Of die gozer zonder haar medeweten waarschuwen dat als hij haar met één haar krenkt, hij van jou is. Ik geloof dat ik (voor de onderlinge band) vooral heel hard hoop dat ze gewoon een goede smaak hebben en we ze via de opvoeding preventief kunnen wapenen tegen te gladde praatjes, mooie cadeaus en psychologische spelletjes.
Nee, laat ze dan maar thuiskomen met de wens een tatoeage te zetten van schouder tot schouder of met een clubkaart voor een willekeurige (professionele) voetbalclub. Daar heb ik minder slapeloze nachten van. Denk ik. Hoewel dat laatste ook wel erg in mijn allergiezone zou zitten haha.
Het gekke hieraan is dat ik dus voor anderen heel duidelijk weet wat ik prettig vind en wat ik wil, maar voor mezelf soms aan rommel. Zo is Lotus Writings mijn ‘kindje’ en geloof ik dat ik eindelijk mijn richting heb gevonden, maar dub ik al jaren over een nieuwe naam die beter past. En Bloggen Baart Kunst is al veel meer wat ik met deze site zou willen, maar daar heb ik nauwelijks tijd voor.
Ik vind het daarom zo tof dat je samen met Marloes (Goals on Heels) de stap neemt om voor één bedrijf en website te gaan. Je bent echt wel een paar stappen verder, waar ik vooral nog wat zoekend ben. Daarom vroeg ik me af: waarom ben je uiteindelijk voor een coach gegaan? Waarom Marloes? En hoeveel effect heeft het nu al voor je?
In hoeverre kan jij je kind onvoorwaardelijk steunen?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
In deze serie verschenen ook:
- Over Temptation Island
- Lente en opruimwoede
- #veertigmin en nooit meer sjans
- Durf jij egoïstisch te zijn?
- Waarom ik geen vrijgezellenfeest wil
- Waarom ik mijn comfortzone omarm
- Ik ben slecht in het combineren van werk en gezin
- Ik wil graag loslaten wie ik ben geworden
- Zwijgen is goud. Mij lukt het alleen niet echt…
- Over mijn ambitie met Bloggen Baart Kunst
- Hoe de puberteit echt is?
- Waarom ik een curlingouder ben?
- Hoe verschillend drie zusjes kunnen zijn
- Waarom ik May meteen op de overblijf deed
- Waarom de lijntjes van het CB me niks doen
- De kinderen zijn een confronterende spiegel
- Wat er gebeurt als Ro en ik niet samen zijn
- Wat voor mij de ideale Kerst is?
- Mijn goede voornemens voor 2020
- Het einde van een bijzonder project
