Offline opvoeden: een bewuste keus, ook in 2022

Offline opvoeden is een bijzondere keus. Zeker anno 2022: we leven in een digitale wereld en ik ken geen gezin zonder tablet. Toch besloten Ro en ik heel bewust om onze dochters een (grotendeels) offline opvoeding te geven. Hoe dat precies werkt in de praktijk, of ze niet compleet wereldvreemd zijn en hoe je omgaat met uitdagingen (zoals in een restaurant of tijdens een lange autorit)? In dit artikel vertel ik je er alles over!

Kinderen offline laten opgroeien in een digitale wereld

In tegenstelling tot veel bekenden hebben onze kinderen geen tablets. De kleintjes weten wel wat het is, maar we hebben ze niet in huis. Ook June moest langer wachten op een smartphone dan de meesten van haar klasgenoten. Niet om financiële redenen trouwens, maar heel bewust. Waarom kiezen we hier eigenlijk voor? En hoe leren ze dan omgaan met computers, tablets en telefoons? En is het niet onwijs zielig voor ze? Hieronder geef ik antwoord op de meest gestelde vragen, omdat ik merk dat er nieuwsgierigheid (en soms onbegrip) bestaat rondom onze keus. Nu kan ik dat laatste misschien niet oplossen met een stukje tekst, maar dat eerste hopelijk wel.

Disclaimer

Voor ik hieronder meer uitleg geef over onze manier van opvoeden, wil ik graag wel een paar dingen duidelijk hebben:

  • Ik veroordeel niemand die wel kiest voor een tablet binnen zijn of haar opvoeding; uiteindelijk is het jullie kind en niet het mijne. Iedereen maakt zijn eigen keus.
  • Dit artikel is puur bedoeld om een inkijkje te geven in onze manier van leven en waarom we deze keus maken. Misschien raakt iemand enthousiast en besluit over te stappen op offline opvoeden (hartstikke leuk!) maar dat is niet de reden dat ik dit schreef.
  • Alle vooroordelen ten spijt, we wonen in de Randstad, doen geen rituele dansjes rond paddenstoelen en zijn gewone mensen. Gewone mensen met een ongewone keus binnen de opvoeding 😉

Waarom besloten we onze kinderen geen smartphone of tablet te geven?

Kinderen lijken vergroeid met hun smartphone

In 2014 was ik zwanger van onze tweede dochter. Zeven jaar na de lancering van de eerste iPhone, maar op een moment dat we om ons heen overal al zagen hoe verslavend die telefoon werkte. Ook bij mezelf merkte ik dat ‘alsof je continu op MSN zit’ helemaal niet zo verstikkend bleek als het in eerste instantie leek. In tegendeel, je wilde juist continu online zijn. Op de basisschool liepen intussen vanaf groep 5-6 meerdere kinderen rond met hun eigen smartphone, er werd gepest via WhatsApp en kinderen waren dol op Musical.ly.

En daar, te midden van alle digitale ontwikkelingen, besloten Ro en ik dat we onze meiden een offline opvoeding wilden geven. We wijdden er welgeteld één kort gesprek aan en kwamen tot dezelfde conclusie: geen tablets voor onze kinderen. Maar waarom nu toch? Want tablets bieden ook veel positieve dingen (denk aan spelletjes, apps om een nieuwe taal mee te leren of rekenen beter mee onder de knie te krijgen). Zijn we het mee eens, en toch doen we hier niet aan mee.

Verveling is goed voor kinderen

Het eerste punt is verveling. Goed voor de kinderen, irritant voor ouders, zeg ik weleens. Want dat is het. Kinderen die ondersteboven liggen te zeuren op de bank en klagen dat ze niks te doen hebben, trekken je vaak mee in die algehele malaise. De neiging om ze een zoethoudertje in handen te drukken is groot. En toegegeven, als ik er zelf in word meegetrokken gooi ik dan inderdaad de televisie aan met een film of serie. Een tablet zou nog gemakkelijker zijn. Je ziet namelijk dat kinderen er volledig in verdwijnen en gemakkelijk een paar uur achter elkaar kunnen blijven zitten. En juist dat laatste vind ik een nadeel ten opzichte van de televisie: een tablet sluit zo enorm af.

Wat je met een tablet bovendien mist, is dat je juist in die eindeloze minuten zonder oplossing voor je verveling tot de meest creatieve dingen komt. Of je nu naar buiten gaat en daar op een hoek van de straat met je beste vriendin gaat zitten hangen of een bouwwerk maakt van LEGO; zelf bezig zijn, maakt creatief. Creatiever dan wanneer je met een tablet in handen zit die alles voorkauwt – al vind ik dat sowieso een nadeel van speelgoed tegenwoordig. Uiteindelijk hoop ik dat ze door onze aanpak later makkelijker met inventieve oplossingen kunnen komen als ze eens een probleem hebben – zowel op zakelijk vlak als privé.

Korte aandachtspanne door een tablet

Je kan, met alle respect, vaak exact onderscheiden welke kinderen regelmatig op een tablet zitten en wie niet. Komt er een kindje spelen die thuis vaak achter of op een scherm zit, dan is de aandachtspanne heel kort. Binnen vijf minuten zijn ze alweer klaar met een spel of activiteit. Voor je het weet sta je zelf als een soort entertainmentteam wanhopig alles uit de kast te trekken. De enige oplossing die hen langer boeit, is de televisie – iets dat ik eigenlijk niet wil tijdens een speelafspraakje, maar waar je soms maar aan toegeeft om er nog iets van te maken.

Kinderen die (redelijk) offline worden opgevoed, hebben (naar onze ervaring) een grotere fantasie, staan vaak veel meer open voor spelen in de echte wereld en vragen niet continu om een schermpje. Zet een bak Barbies neer of een pak klei en ze spelen er langer mee zonder ook maar te talen naar tablets of de televisie. En ja dit is misschien wat simplistisch weergegeven, het ene kind is zeker het andere niet (er zijn ook kinderen die wel tablets krijgen en alsnog uren kunnen spelen zonder of andersom), maar dit is onze algemene beleving.

Weinig contact met je kind door tablet

Een andere reden waarom we toen kozen voor een offline opvoeding (en het nu nog steeds volhouden), is dat je vaak weinig contact krijgt met een kind dat een tablet in handen heeft. De reacties zijn maar vaag, op de automatische piloot en je aankijken? Dat lijkt te veel gevraagd. Pak je hun telefoon of tablet af, dan kan je rekenen op een boze reactie.

Ik snap het wel. Als ik in mijn telefoon verzonken zit, valt met mij ook weinig contact te krijgen. Ik merk dat ik soms geërgerd raak als iemand me aanspreekt, terwijl ik voor mijn gevoel nog maar net iets voor mezelf kan doen (en in de praktijk toch al vaak met gemak een halfuur). Maar juist om die reden wil ik dat niet voor onze kinderen. Ro zit sowieso weinig op zijn telefoon, dus voor hem staat offline opvoeden nog dichter bij wie hij is.

Sommige ouders hebben nauwelijks aandacht voor hun kinderen

Kijk, zoals hierboven staat: ik veroordeel niemand omtrent het geven van een tablet. Maar Ro en ik zien allebei regelmatig, wat simpelweg niet past bij onze opvattingen over opvoeden, ouders die hun kind een tablet in handen duwden als goedmakertje. Vaak omdat ze zelf even geen zin hebben de kinderen te vermaken. Bijvoorbeeld in een restaurant of op een verjaardag.

We vinden het allebei belangrijk dat onze meiden zich juist in sociale omgevingen leren gedragen tegenover andere mensen. Ook (of juist) als de verveling toeslaat. We willen graag dat ze zien dat je op een verjaardag even een praatje maakt met je gasten en dat je speelt met andere kinderen. Buitenshuis zien we echter regelmatig dat kinderen geen idee hebben hoe ze zichzelf offline moeten vermaken en nauwelijks loskomen van hun tablets, zelfs op hun eigen verjaardag. Dat willen we niet.

We zien de noodzaak niet van een tablet of telefoon

Jonge kinderen die met een apparaat van een paar honderd euro lopen; een smartphone die kapot valt, tablet die kwijt raakt… Wij vinden dat ze daar nog niet verantwoordelijk genoeg voor zijn. Bovendien, en dat is een soort kinderlijk idealisme van mijn kant geloof ik, kan ik het niet verkroppen dat aan de andere kant van de wereld mensen keihard werken voor een hongerloontje om onze digitale devices in elkaar te zetten, terwijl kinderen die luxe zo vanzelfsprekend vinden en er slordig mee omgaan. We willen hen juist meegeven dat je zuinig moet zijn op spullen en dat een cadeau van een paar honderd euro op deze leeftijd niet vanzelfsprekend of normaal is.

Voordelen en nadelen van offline opvoeden

Voordelen van de offline opvoeding

  • Onze dochters spelen bovengemiddeld veel buiten. Recente onderzoeken waaruit blijkt dat kinderen onder de 12 steeds minder buiten sporten en spelen, gaan daarmee niet voor hen op. Ze zijn juist dol op ravotten, bomen klimmen, vieze heksensoepjes maken als het heeft geregend, gaan zelf naar de speeltuin en kunnen zich uren vermaken op de trampoline of in een tentje in de achtertuin.
  • Ze gebruiken hun fantasie lekker veel. We hoeven maar een kartonnen doos neer te zetten, of ze verzinnen hun eigen avontuur. Daarnaast houden ze van tekenen, gezelschapsspelletjes, knutselen, puzzelen en inmiddels ook van lezen.
  • Je maakt het jezelf makkelijker. We hoeven hier bijvoorbeeld geen oeverloze discussies te voeren over de tablet of telefoon. Waar je toch ziet dat andere ouders op een gegeven moment de strijd maar gewoon opgeven, hoeven wij ons daar (nog) niet druk om te maken. De regels zijn duidelijk. Wij beslissen wanneer ze ergens op mogen en gaat dat mis (worden ze jengelig, willen ze hem niet teruggeven of wat dan ook), dan is het klaar.
  • Ze zijn veel in beweging. Alle drie sporten ze regelmatig (June 7 uur per week, inclusief haar sportklas, en de andere twee zwemmen, turnen en basketballen). Daarnaast rennen ze graag en zijn dol op fietsen.

We zien bovengenoemde voordelen trouwens ook terug bij ouders die bewust omgaan met het aanbieden van de tablet. Deze kinderen gaan nog steeds heel graag naar buiten, spelen lekker samen en bedenken hele avonturen. Juist als ze nog jong zijn is dat toch prachtig?

Nadelen van offline opvoeden

  • Je zal als ouder meer moeten investeren in het vermaken van je kind. Daar heb je niet altijd tijd of energie voor.
  • Tablets bevatten hele leuke apps waarmee je gemakkelijk een andere taal kunt leren of spelletjes speelt. Onze meiden missen dat toch enigszins.
  • Doordat ze geen tablet hebben, maar klasgenoten wel zijn ze buitengesloten van een online deel. Zo vinden we ze te jong voor TikTok en voor Instagram, maar gaan andere ouders hier heel soepel mee om. Ik kan me voorstellen dat dat voor de kinderen lang niet altijd leuk is.
  • Offline opvoeden betekent dat ze op digitaal vlak een kleine achterstand oplopen ten opzichte van andere kinderen.

Deze nadelen van de offline opvoeding wegen voor ons niet zwaarder, maar zijn er natuurlijk wel. Het is soms lastig volhouden, zeker als je je handen vol hebt en het jezelf een stuk makkelijker had kunnen maken met een tablet.

De nadelen van vriendinnen die altijd online zijn

Stilte op de middelbare school

De gevolgen van onze digitale wereld worden pijnlijk duidelijk wanneer ik praat met een bevriende dansdocent. Hij verbaast zich erover hoe stil het soms is in de gangen van middelbare scholen. ‘Wij liepen juist te rennen, stoeien of praten, maar tegenwoordig zijn al die hoofden naar beneden gebogen – gericht op hun mobiele telefoon.’ 

Ik vond het eerlijk gezegd een beetje shockerend en verdrietig. Misschien ook omdat ik het niet gewend ben. Waarschijnlijk zou ik zelf ook zo zijn wanneer ik nu opgroeide – eerlijk is eerlijk. Maar zo mis je toch ook de leuke momenten van je tienertijd? Leuke jongens kijken, lachen met je vriendinnen tot je buikpijn hebt en diepe gesprekken voeren over dingen die er op dat moment écht toe doen, in de zon en zonder vijf keer in drie minuten tijd nog even op je telefoon te kijken. Dan ben je er toch niet helemaal bewust bij.

Niemand om mee te praten

Naar aanleiding van een akkefietje hadden we de smartphone van onze oudste dochter een paar dagen ingenomen. Ze baalde enorm. Niet eens omdat ze haar vriendinnen buiten school niet meer kon bereiken, maar ook óp school! Ze had niemand om mee te kletsen tijdens de pauze. En ik geloof best dat dit verhaal iets is aangedikt (ze wilde immers ook gewoon dat toestel terug), maar die telefoon is wél hun leven geworden.

Is offline beter dan online opgroeien?

De meningen zijn verdeeld. Waar de één de digitale revolutie ziet als de grootste vooruitgang sinds de mensheid, ziet de ander het als een noodzakelijk kwaad dat ons dommer en individualistischer maakt. Wij hangen hierin ergens in het midden. We zien de voordelen die de digitale wereld ons biedt, maar zijn ons zeker ook bewust van de nadelen.

Je kinderen offline laten opgroeien is dus niet per se een betere manier, maar wel een andere. Het vergt iets meer inzet als ouders. Je zal soms creatiever moeten zijn en/of meer met de kinderen moeten ondernemen. Het is aan ieder voor zich of hij hier de tijd en energie voor heeft. Niet iedereen zal dit fijn vinden.

Bewuste keuzes maken in je opvoeding

Het belangrijkste is dat je stilstaat bij wat je wil meegeven in de opvoeding. Of je nu wel of geen tablet aanbiedt op jonge leeftijd. Is je kind erbij gebaat? Ben jij erbij gebaat? Wat denk je dat de gevolgen zijn over zoveel jaar? Misschien wordt jouw kind enorm mediawijs of heeft hij op zijn vijfde al ruime kennis van de Engelse taal. Of heb je juist een heel creatief kind, omdat je koos voor een (grotendeels) offline opvoeding. Het is maar net wat bij je past.

Offline opvoeden is voor ons optimaal genieten van je kindertijd

Hoe vaak zie je geen posts op Facebook verschijnen waarin staat hoe geweldig het vroeger was. Thuiskomen met een kapotte broek, modder tot achter je oren en spannende avonturen? Daaronder reageren altijd volwassenen uit mijn generatie over hoe jammer het is dat de jeugd van tegenwoordig dat niet meer lijkt te doen.

Maar volgens mij begint de jeugd van tegenwoordig nog altijd bij ons, als ouders. Wanneer wij ze leren hoe leuk het is om lekker met je vrienden op pad te gaan en lekker kind te zijn, wordt de drang naar het continue online zijn vanzelf minder. Goede reden om zelf ook op smartphonedieet te gaan.

Wil jij ook graag je kind offline opvoeden?

Misschien verwacht je je eerste kindje en wil je ook graag kiezen voor een offline opvoeding. In dat geval deel ik graag wat tips met je. Vervolgens vind je ook ideeën over hoe je kunt omgaan met bepaalde uitdagingen (naar een restaurant gaan, reizen of in de wachtruimte bij de huisarts of tandarts).

Algemene tips voor wie zonder tablet wil opvoeden

  1. Besteed exclusieve aandacht aan je kind (ga bijvoorbeeld niet uit eten met het gezin in de hoop dat je samen met je man een goed gesprek kunt voeren, maar betrek je kind erbij).
  2. Geef het goede voorbeeld door zelf ook niet hele dagen op je telefoon te zitten. Dat kan best lastig zijn soms, maar tegelijkertijd verfrissend als je ziet hoeveel je dan gedaan krijgt.
  3. Zoek naar creatieve oplossingen om het gezellig te maken. Onze ouders kregen het ook voor elkaar, dus waarom zou het ons niet lukken?
  4. Vind gelijkgestemden in je omgeving met wie je tips (en frustraties) kan uitwisselen. Het helpt als je voor ogen houdt waarom je dit precies wil en wat het je oplevert op de lange termijn. Dat kan soms voorkomen dat je een kortetermijnoplossing zoekt.
  5. Vergeet niet dat de voordelen van een tablet (zoals spelletjes, talen leren of een andere app) ook op een andere manier aangeboden kunnen worden.

De grootste uitdagingen van offline opvoeden?

In een restaurant zonder tablet

  • Neem kleurpotloden en een kleurboek mee.
  • Ga nooit op pad zonder kinderwagen. Stel dat je baby, dreumes of peuter even helemaal nergens zin in heeft, ga dan een rondje lopen tot het voorgerecht of hoofdgerecht er is. Als je kind eenmaal aan het eten is, gaat het vaak wel weer.
  • Wees flexibel. Stel dat het echt niets wordt, laat de avond dan voor wat het is. Niemand heeft zin om ruim 100 euro neer te tellen voor een etentje waarbij je verstijfd zit te wachten op een uitbarsting (van welke kant dan ook).
  • Ga op tijd eten, rond een uurtje of 16.30-17.00 is het vaak lekker rustig. Dan is het eten sneller op tafel en kunnen de kinderen misschien nog even rondwandelen tot je wordt geserveerd.
  • Zoek naar een restaurant met speelgelegenheid voor je kinderen. Soms hebben ze zelfs een heuse indoor speeltuin. Ideaal! Ook tussen de gangen door of na het eten, wanneer niet iedereen klaar is.

Lees ook: Uit eten met kleine kinderen? Tips voor een groot succes

In de wachtkamer bij de tandarts of huisarts

  • Vaak ligt in de wachtkamer bij de dokter of tandarts iets om mee te spelen.
  • Neem hun favoriete boekje mee.
  • Vergeet ook nooit eten mee te nemen. Onrust komt (zeker bij jonge kinderen) namelijk vaak voort uit vermoeidheid of trek, als je bent voorbereid op beide dan kan het haast niet misgaan.
  • Als je dat vergeten bent: zorg dat je een boekje uit je hoofd kent. Ik kan bijvoorbeeld zonder stotteren een paar boekjes van Nijntje opdreunen en dat komt echt altijd van pas. In de wachtkamer, in de rij bij de supermarkt en als je op iets/iemand staat te wachten.
  • Probeer afspraken – voor zover mogelijk – te plannen op een tijdstip waarvan je weet dat ze niet tegen hun slaap aanhikken. Dat houdt de algehele sfeer sowieso gezelliger.

Onderweg zonder tablet

  • Zing liedjes. Ter ondersteuning kan je ook een kinder-cd opzetten.
  • Zorg voor voldoende eten en drinken, zeker als je een lange rit maakt. Al knabbelend gillen ze minder en maken ook minder ruzie.
  • Verzin spelletjes die ook voor kleine kinderen nog leuk zijn. Zo doen we met Rose weleens een aangepaste versie ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet’ om te oefenen met kleuren. We noemen dan de kleur en dan gaan we buiten kijken wat we allemaal zien met die kleur.
  • Bij kleinere kinderen: benoem alles dat je onderweg ziet. Van masten tot een boot, van bomen tot borden langs de weg.
  • Download een bingo voor onderweg (bij ANWB bijvoorbeeld) zodat ze afgeleid zijn.
  • Kies (indien mogelijk) om te rijden op een moment dat ze normaal gesproken liggen te slapen. Dan duurt de rit voor hen (en jou) veel minder lang.
  • Vermijd files – als het even kan!

Afgelopen jaar reed ik tweeënhalf uur lang met drie kinderen in de auto, zonder schermpjes (van 6, 7 en 14). Met succes. Als ik het kan, kan jij het ook 🙂

Wat vinden onze dochters er zelf van dat ze offline opgroeien?

De haalbaarheid van een volledige offline opvoeding

Helemaal haalbaar is het natuurlijk niet in deze tijd. Onze meiden komen geregeld ook bij andere kinderen waar ze wel een tablet hebben. Ook bij oma mogen ze erop en doen ze weleens een spelletje of kijken een paar afleveringen van Casper en Emma. Dat hou je niet tegen, maar dat willen we ook niet. Per slot van rekening leven we nu eenmaal in die digitale wereld en ze mogen best weten en zien dat hij er is. Thuis kunnen ze af en toe op de Squla app op mijn oude telefoon: educatief en in een veilige omgeving.

Verder krijgen ze op school lessen in mediawijsheid. Dat houdt in dat ze ontdekken wat je kunt doen op internet, maar evengoed wat de mogelijke gevaren zijn en hoe je omgaat met zaken als digitaal pesten. Zelf vinden we het daarbij belangrijk het gesprek te blijven aangaan. Dus helemaal vrij van de online wereld zijn ze niet en dat is prima. Maar het grootste deel van de tijd blijven ze offline.

Uitzondering is onze oudste van 15 die uiteraard wel een eigen telefoon heeft. Al golden voor haar lange tijd strengere regels dan veel leeftijdsgenootjes.

De mening van onze tiener

June baalde weleens dat ze haar telefoon elke avond moest inleveren om 21.30 uur tot ze een jaar of dertien à veertien was.

Vriendinnen mochten vaak veel langer of hadden zelfs geen tijdslimiet. En waar ik normaal nog weleens bij de meiden zie dat ‘iedereen’ in de praktijk neerkomt op twee anderen, merkte ik dit zelf ook: sommige kinderen kwamen rond 00.30 uur nog online met filmpjes en berichten naar elkaar via Instagram. Of ze gingen live. Naar ons idee is een kind van die leeftijd nog niet toe aan een leven zonder restricties. Veilig omgaan met de digitale wereld, betekent ook dat we gesprekken voeren en het telefoongebruik reguleren (zodat ze op tijd kan slapen en de volgende dag uitgerust is).

Aan de andere kant stoort het haar zelf nu ook als mensen continu op hun telefoon zitten – al hangt dat ongetwijfeld samen met onze manier van opvoeden. Ze vindt het net zo leuk om lekker te gaan shoppen of een goed gesprek te voeren. En laatst zei ze dat ze het eigenlijk wel fijn vind dat ze ook zonder telefoon een leuke tijd kan hebben. Fijn om te horen! Wat ik op mijn beurt op deze leeftijd heel leuk vind om te zien is dat ze haar smartphone op een heel creatieve manier gebruikt. Ze maakt filmpjes, mooie foto’s en verzint van alles.

De mening van onze kleuters destijds

We hoorden ze er weinig over. Ja, ze vonden het soms jammer dat enkele klasgenootjes van 4 jaar wel een mobieltje hebben en zij niet. Rose telt daarom de dagen af tot haar tiende verjaardag, omdat ze dan ook een smartphone mag 😉 Maar tegelijkertijd is het geen ramp van wereldformaat. Ze weten niet beter. Hun zus moest net zo goed wachten en daardoor nemen ze het gemakkelijker aan, geloof ik.

Ze zijn allebei heel creatief, spelen fantasierijke spelletjes en vermaken zich de hele dag. Ze hebben het verder nooit over een tablet, al vinden ze het spelen op Squla wel erg leuk. Maar als het niet mag, dan is dat ook prima. Er volgen gelukkig weinig discussies. En merken we dat dit wel het geval is, dan schroeven we de frequentie van het spelen met de app gewoon weer wat terug.

Update 2022: voeden we nog steeds offline op?

Ik schreef dit oorspronkelijke artikel vier jaar geleden, maar we hebben nog altijd geen tablet. De meiden worden 7 en 8 dit jaar en hebben zich erbij neergelegd, soms morrend maar meestal zonder problemen. Ze weten immers niet beter. Betekent dit dat we nog steeds zo offline opvoeden als toen? Nee, de komst van Netflix, Videoland en Disney+ in ons huishouden veranderden dat. Per saldo zitten ze wel wat vaker achter de televisie.

Kindertablet

Een tijdje terug mochten we een zogenaamde kindertablet proberen. Hierop stonden verschillende spelletjes en kon je met ouderlijk toezicht beslissen hoelang ze erop mochten spelen. Ik besloot de uitdaging aan te gaan, ook om te controleren of onze opvattingen over offline opvoeden wel terecht waren.

Het klonk als een leuk concept, maar in de praktijk bleek het een bevestiging van wat we al dachten. Het past nog steeds niet bij onze manier van opvoeden. Vooral het ‘verdwijnen’ in zo’n apparaat staat ons nog altijd heel erg tegen, net als de discussies die volgen als je zegt dat ze klaar zijn.

Streamingsdiensten en YouTube

Sinds afgelopen jaar kijken de meiden naast de genoemde diensten Netflix, Videoland en Disney+ ook af en toe YouTube filmpjes op televisie. Eerder hield ik dat ook graag buiten de deur. Met name de hoeveelheid speelgoed die voorbij komt, de hysterie en alle verspilling (in de vorm van bergen slijm, twintig luchtbedden in een zwembad of enorme ladingen eten, terwijl er mensen zijn die te kort komen) vind ik simpelweg een slecht voorbeeld.

Inmiddels ben ik dus een beetje overstag, al mogen ze van mij maar vier YouTubers kijken (die ik zelf ook nog enigszins te doen vind). We praten soms over wat ze zien, maar niet altijd. Het moet uiteindelijk een vorm van ontspanning blijven denk ik en niet altijd een educatieve les. Als het goed is, krijgen ze vanzelf eigen ideeën over wat ze zien die aansluit bij wat zij belangrijk vinden. Hier zit wel een tijdslimiet op, anders hoor je met gemak een uur of zes achter elkaar de vreemdste challenges voorbij komen.

Belangrijk vind ik vooral dat de verhouding televisie (het enige beeldscherm dat ze vooralsnog hebben) tegenover buitenspelen en andere zaken in het ruime voordeel is van offline leven. Wanneer de tijd rijp is gaan we met ze in gesprek over cyberpesten, sexting en andere online risico’s. Voorlopig houden we het nog even lekker bij ‘niet in de vijver vallen’ en ‘vijf uur thuis’.

Hopelijk zullen ze later ook de waarde inzien van onze aanpak. En zo niet, dan was het in elk geval met de beste intenties – zoals elke ouder dat doet.

Zoals je tussen de regels door kunt lezen, zijn we nog altijd heel blij met onze keus. Voor ons wegen de voordelen zwaarder dan de nadelen. Ja, vaak kost offline opvoeden (veel) meer energie en tijd, maar daar pluk je op een ander moment de vruchten weer van. Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierin staan: heb je bewust nagedacht over de keus om die tablet wel aan te bieden? Vind je het wel makkelijk als je ze af en toe een filmpje kan laten kijken op YouTube of een spel kan laten spelen? Of kies je er net als wij voor om het voorlopig bij ze weg te houden?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

2 gedachten over “Offline opvoeden: een bewuste keus, ook in 2022

  1. Halo
    Ik ben Tya, ik ben nu zwanger van eerste kind. We willen graag onze kind offline opvoeden. Ik heb een vraag, zoals ik heb gelezen in jouw artikel we moeten wel bereid om energy en tijd te maken voor hun. Ik werk 32 uur in de zorg en onregelmatig, hoe kan ik uitleggen aan de gastouder of kinderopvang over mijn opvoeding want ik wil het niet dat ze bij hun wel alles mag en Hoe leg je uit aan hun later als ze vragen waarom mijn vriendin mag tv kijken en ik niet?

    Vroendelijke groet
    TYA

    1. Hi Tya,

      Gefeliciteerd met je zwangerschap!

      Goede vraag! Moet eerlijk zeggen dat ik niet heel goed weet in hoeverre ze op de opvang en bij gastouder gebruik maken van tablet en dat soort dingen. Zou dat iig vast navragen. Op jongere leeftijd speelt het denk ik minder dan als ze wat ouder zijn.

      Je kan wat de vragen betreft wel vast bekijken wat je een fijne leeftijd lijkt om wel een tablet of mobieltje te geven. Onze oudste zat geloof ik in groep 7/8, dus dat hebben we ook aan onze kleuter van 6 verteld. Ze vraagt er weleens naar, omdat een aantal klasgenootjes wel een smartphone hebben. En dat accepteert ze. Verder kan je ook uitleggen waarom je deze keus wil maken: ze kunnen nog genoeg op telefoon, laptop of tablet als ze ouder zijn bijvoorbeeld. Merk ook dat ze het hier minder missen omdat ze echt dol zijn op buitenspelen en knutselen. Dus misschien is het ook gewenning?

      Liefs,
      Merel (De Mamagids)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven