Home » Persoonlijke ontwikkeling » Privé » Fictie | A new beginning: ‘Zou het nog steeds klikken?’

Fictie | A new beginning: ‘Zou het nog steeds klikken?’

A new beginning is een fictief verhaal over Kim, wiens leven met kerst helemaal overhoop gehaald wordt.
Lees hier
deel 1 en 2.

‘Driving home for Christmas’ zong Kim mee met Chris Rea, terwijl ze de laatste hand legde aan de voorbereidingen, ‘oh I can’t wait to see those faces…’ Ironisch. Ergens kon ze door die zenuwen best nog even wachten om het gezicht van haar redder in nood te zien. Toch won de nieuwsgierigheid en had ze niet afgebeld. Normaalgesproken deed ze nooit dit soort onbezonnen dingen, maar -hoe groot ze zich ook hield- Kerst in haar eentje voelde dit jaar best eenzaam. Ze miste Emma met wie ze meestal kerstavond doorbracht, maar vooral haar moeder. Hem vragen te komen eten was een opwelling geweest, maar ook een beetje wanhoop. Ze hoopte vooral dat hij leuk gezelschap zou zijn. Of hij nu net zo knap was als zijn ogen blauw waren, dat deed er niet eens toe. Als ze maar niet de hele avond hoefde te praten over suffe onderwerpen was ze al eigenlijk tevreden.

Toch kon ze niet stoppen met piekeren. Want hoe zou hij eigenlijk zijn? Zou het klikken, zoals gisteravond het geval had geleken? En stel dat hij niet kwam opdagen? Gelukkig had het koken voldoende afleiding gegeven overdag. Ze had drie gangen voorbereid: lichte bouillon met kipfilet en bospaddenstoelen vooraf. Daarna zou ze gesauteerde aardappeltjes serveren met biefstuk en pepersaus. En tot slot natuurlijk die witte chocolademousse, die klaarstond in de koelkast en heerlijk smaakte, al had ze zich weten in te houden. Aan de maaltijd kon het in elk geval niet liggen, besloot ze monter toen ze om zich heen keek. Het zag er heerlijk uit en was zo goed als klaar.

Nog vijf minuten, zag ze op de klok. Ze kon eigenlijk niet anders dan afwachten. Voor de zoveelste keer keek ze in de spiegel. Zag ze er wel kerstig genoeg uit zonder overdressed te zijn? De nieuwe saffierblauwe jurk zat haar als gegoten, wat net dat beetje zelfvertrouwen gaf dat ze nu heel hard nodig had. Haar donkerblonde haren zaten in een nonchalante vlecht en ze droeg lichte make-up die paste bij haar donkerbruine ogen. Ze zag dat ze nog twee minuten had. Zenuwachtig hipte ze van het ene op het andere been, als een kleuter die nodig moest plassen. ‘Ahhh!’ Kim schudde haar schouders los tijdens die oerkreet, blies eens flink uit en maakte boksbewegingen. Trrrr! De bel ging. Gênant, als hij maar niets gehoord had. Terwijl ze de trap afliep naar de voordeur, gaf ze zichzelf nog één keer een peptalk: het is maar een date, al die andere mislukkingen heb je ook overleefd. Als deze ook misloopt, dan overleef je dat ook wel weer. En bovendien kan je hem dan in elk geval voor All You Need naar buiten werken, bedacht ze met een lach.

Kims vingers sloten zich om de deurklink. Ze slaakte een laatste zucht, deed een kort schietgebedje en drukte de hendel naar beneden. De deur zwaaide open en de koele buitenlucht blies naar binnen. Voor de deur stond een lange man. Zijn witte pruik en baard hadden plaats gemaakt voor kastanjebruin haar, van de zijkanten opgeschoren, en zo’n paar-dagenbaardje – zoals ze dat zelf altijd noemde. Ook nu vielen die heldere blauwe ogen enorm op, ze staken af tegen zijn crèmekleurige overhemd. Ondeugend keek hij haar aan. Haar hart maakte een sprongetje. Als alle mannen bij de politie er tegenwoordig zo uitzagen, zou ze zich vaker laten beroven. ‘Hoi, kom binnen,’ nodigde ze hem uit. Haar handen trilden licht. ‘Zenuwachtig?’ sloeg hij de spijker op zijn kop. Kim wilde zich echter niet laten kennen en deed alsof het kwam door de kou. Hij stapte binnen en zat even later aan de eettafel, terwijl zij de warme soep in kommen schepte. ‘Hoef je helemaal niet te werken deze dagen?’ vroeg ze. Ze praatten uitgebreid over zijn werk, wat de aandacht in elk geval van haar zenuwen afleidde. Al snel voelde ze zich op haar gemak en zo te zien genoot hij ook van alles dat hij voorgeschoteld kreeg.

‘Nou, ik moet je eerlijk zeggen dat ik die volle tassen best overdreven vond toen ik hoorde dat je eigenlijk alleen zou zijn. Maar inmiddels ben ik heel blij dat je zoveel hebt ingeslagen. Je kan écht goed koken!’ Chris floot tussen zijn tanden van bewondering. Kim glunderde bij het horen van zo’n mooi compliment. ‘Dank je,’ lachte ze. Het was verrassend gezellig. Ze bleken een paar gezamenlijke vrienden te hebben, woonden niet ver van elkaar en gingen allebei ieder jaar naar Lowlands. Het viel haar op dat hij de laatste vijf minuten steeds naar de klok zat te staren. Misschien vond hij dat hij aan zijn plicht had voldaan en wilde hij weg? ‘Ik heb nog witte chocolademousse in de koelkast,’ floepte ze eruit. Klonk dat wanhopig? Ze hoopte van niet. ‘Lekker,’ begon hij en schraapte zijn keel. ‘Maar ik eh… ik zou je iets willen vragen. Misschien raar, maar ik kijk ieder jaar naar All You Need Is Love. Guilty pleasure van me, niet veel mensen weten het. Vind je het heel erg als we kijken?’ Voor hij uitgesproken was, drukte ze opgelucht op de knop van de afstandsbediening.

‘Weet je, ik had geen idee wat ik kon verwachten,’ begon hij, ‘ik heb ook nog nooit afgesproken met een vrouw die ik onder werktijd tegenkwam. Maar ik voelde gelijk een klik.’ Kim bloosde. ‘Je bent grappig, spontaan, gezellig… En je kijkt All You Need!’ lachte hij. Het leven kon soms raar lopen, vond ze. Zo geloof je nergens meer in op liefdesgebied en even later zit de knapste man van het hele politiekorps op je bank. Misschien moest ze haar geheim maar gaan verkopen aan al die vrouwen die nergens meer in geloofden: leg je portemonnee bovenop je boodschappentas, ga op een bankje zitten en dan komt alles goed. Met een glimlach keek ze naar buiten. Voor het raam zweefde een sneeuwvlokje naar beneden. Hoe hun ontmoeting ook zou eindigen, deze kerst begon in elk geval perfect…

Lees hier deel 4

Ik wil graag Ro bedanken voor zijn hulp, opmerkingen en lezen en Marijke van Mama’s met thee voor het nalezen. Bij deze!

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock

Merel

Merel (39) is eindeloos trots op haar vier dochters en zoon: June, Rose, May, Nova* (2020) en zoon Sean. Ze is gek op Van Dobben kroketten en chocola en daardoor eeuwig aan de lijn. In 2015 startte ze een goedlopende lifestyleblog: Lotus Writings voor dertigplussers: boordevol handige tips en nuchtere ervaringsverhalen met humor.

37 gedachten over “Fictie | A new beginning: ‘Zou het nog steeds klikken?’

  1. Hi Merel,
    Wat een heerlijk verhaal! En wat kan jij leuk schrijven zeg! Ik ben heel benieuwd naar een eventueel vervolg!
    Groetjes Merel

    1. Dank je!
      Ga eens goed nadenken of ze binnenkort een relatie krijgen of dat het verhaal misschien een totaal onverwachte wending krijgt…

  2. Ik denk dat ik even bij deel 1 moet beginnen want ik stap midden in een verhaal binnen haha. Wat leuk dat je zelf een verhaal hebt geschreven. Als ik tijd heb kom ik even terug om 1 t/m 3 te lezen.

  3. Ik vond het heerlijk om te lezen, maar ben wel benieuwd of ze over een jaar nog steeds samen kerst vieren!!

    Een knappe man trouwens die op de klok kijkt om de kerstspecial van all you need is love te kijken, kan volgens mij alleen in verhalen ?

  4. Nee hoor het is hartstikke goed gedaan 🙂 Je komt juist heel zeker over met dit verhaal. Ik had niet gedacht dat je zou piekeren. Het is niet mijn smaak maar ik heb het met een glimlach uitgelezen! Je kan gewoon heel goed schrijven.

    1. Dat voelt helemaal goed, als het eigenlijk je genre helemaal niet is.
      Hahaha ja joh ik ben een enorme twijfelkont! Dus fijn om te lezen dat het wel goed gevallen is, ik kan nog dubben over de interpunctie 😀

      Dank je voor je mooie compliment!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven

Welkom op Lotus Writings! Door deze site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruiken van cookies. In de footer van deze website vind je mijn privacyverklaring. Hierin leg ik uit welke persoonsgegevens ik verzamel op Lotuswritings.nl en wat ik hiermee doe. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten