Fictie | A new beginning: ‘Een onverwachte wending’

A new beginning is een fictief verhaal over Kim, wiens leven met kerst helemaal overhoop gehaald wordt. Lees hier deel 1.

In voorbereiding op de kerstdagen stopt Kim veel te veel boodschappen in haar karretje. Haar tassen voelen loodzwaar en ze gaat op een bankje zitten uitrusten. Ogenschijnlijk vanuit het niets staat de Kerstman voor haar en schreeuwt haar toe. Ze schrikt zich rot.

Onverwachts atletisch week de Kerstman op het laatste moment uit naar rechts, precies daar waar haar boodschappen stonden. Voor ze goed en wel wist wat er gebeurde, zoefde zijn vuist langs haar hoofd. Ze hoorde gekraak, gevloek en gegil van omstanders. Kim pakte haar tassen en bracht zichzelf in veiligheid, waarna ze zich omdraaide. De Kerstman zat inmiddels al bovenop een onbekende jongeman die met zijn gezicht naar beneden op straat lag met zijn handen op zijn rug. Vakkundig haalde hij handboeien uit zijn rechterzak en trok de jonge zakkenroller hardhandig omhoog. Die had voorlopig nog wel even last van zijn neus: het bloed sijpelde over zijn gezicht. Kim had er weinig verstand van, maar het zou haar niets verbazen als hij gebroken was. De Kerstman liep haastig het plein af, hij wilde duidelijk zo min mogelijk aandacht trekken. Onderweg gooide hij Kim behendig haar portemonnee toe en voor ze het wist, was hij verdwenen.

Het winkelend publiek, dat kort daarvoor nog ademloos had toe staan kijken, leek dit als een sein op te vatten terug te gaan naar hun bezigheden. De show was voorbij; die cadeaus en boodschappen kochten zichzelf niet. Kim daarentegen stond nog steeds aan de grond genageld, compleet overdonderd. Ze keek vlug in haar portemonnee, maar gelukkig zat alles er nog in. Al bleven pasjes natuurlijk vervangbaar. De foto van haar moeder die ze sinds haar overlijden met zich meedroeg, met op de achterkant een korte, persoonlijke boodschap, was dat niet. Een huivering trok door haar lichaam bij het idee dat ze die bijna kwijt was geweest. Ze had geen idee hoe, maar ze wilde die heldhaftige Kerstman graag bedanken.  

Veel tijd om daarover na te denken had ze niet. Ze schrok op uit haar gedachten door de stevige hand op haar schouder. ‘Dat was niet zo’n handige actie, hè?’ vroeg een barse stem. Ze draaide zich om en keek recht in de helderste blauwe ogen die ze ooit gezien had. Verder kon ze helaas weinig achterhalen van het uiterlijk van haar redder in nood: zijn gezicht werd grotendeels verborgen door een witte baard. Hij stelde zich voor: ‘Ik ben Chris, hoofdagent. Luister eens, als die kerel niet zo opzichtig om zich heen had gekeken voor hij in je tas dook, was je nu alles kwijt geweest. Al geloof ik dat je het geld niet direct nodig had. Met die hoeveelheid eten kan je komende weken wel vooruit!’

Nieuwsgierig keek hij haar aan. ‘Drukke dagen voor de boeg?’ ‘Kim,’ beantwoordde ze hem, ‘en nee hoor, ik ben alleen met kerst, maar vond het onzin om dan maar op een houtje te bijten. Mijn handen deden alleen zoveel pijn van het dragen, dat ik even ging zitten en wegdroomde door die gezellige kerstsfeer hier. Het drong helemaal niet tot me door dat ik die portemonnee bovenop had laten liggen. Stom!’ ‘Beetje wel,’ zei hij streng, hoewel zijn ogen twinkelden. ‘Maar goed, uiteindelijk liep het met een sisser af. Al zal die jongen voorlopig nog wel wat last houden van zijn neus, vermoed ik.‘ Kim onderdrukte een kriebel in haar buik toen ze in zijn ogen keek. Ze leek wel gek, kreeg ze echt nu kriebels van die Kerstman? ‘Zal ik je thuis brengen? Of woon je te ver weg?’ vroeg hij. Dankbaar ging ze op zijn aanbod in. Nog steeds in lichte shock door alle gebeurtenissen vond ze het eigenlijk niet zo prettig meer om alleen te lopen. Als een echte heer tilde hij de zware tassen op. Onderweg naar huis legde zij uit waarom die portemonnee zoveel waarde voor haar had.  

Eenmaal thuis bedankte ze hem nog eens uitgebreid voor zijn heldendaad van vanavond. Voor ze het doorhad, floepte ze eruit: ‘Heb je anders zin om morgenavond te komen eten? Gewoon, omdat ik dankzij jou die belangrijke foto nog heb.’ Shit! Wat deed ze in vredesnaam? Ze wist helemaal niet of hij een vriendin had, of hij überhaupt leuk gezelschap was en laat staan hoe hij eruit zag onder die baard. En waarschijnlijk had hij een bloedhekel aan All You Need Is Love, als hij al wilde komen. ‘Weet je… Ja, is goed,’ hoorde ze hem zeggen. ‘Ik heb geen plannen komende dagen, vrienden waren al bezet en familieverplichtingen zijn tweede kerstdag pas. Eigenlijk ben ik best nieuwsgierig geworden naar de vrouw die ik zojuist heb gered van die lelijke beroving.’ Hij knipoogde. Weer die kriebel. Zenuwachtig perste ze er een lachje uit. ‘Leuk!’ hoorde ze zichzelf zeggen. Ze wisselden snel telefoonnummers uit. Hij moest weer aan het werk -gelukkig maar, want ineens had ze geen idee meer wat ze hem nu nog moest zeggen- en Kim pakte de tassen op. Vol adrenaline liep ze in één ruk de trap op naar haar appartement. Wat had ze zich nu weer op de hals gehaald? Wat als hij niet kwam opdagen?

Lees morgen deel 3.

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock