Peter is op date met Charmaine, de vrouw die hem al wekenlang het hoofd op hol brengt. Ze brengen hun nacht door in een luxe hotelkamer en bezegelen onder de inloopdouche hun prille liefde. Op datzelfde moment valt zijn vrouw Saskia ongelukkig van het bed, omdat ze probeert naar haar rolstoel te lopen. Ze breekt haar pols.
Het eerste deel van Karma is a bitch lees je hier.
Peter hoorde zijn telefoon trillen. Met een steek van schuldgevoel stond hij weer even in de realiteit. Zou Saskia…? Hij besloot het te negeren. Waarom had hij anders alles op het spel gezet voor dit weekendje met de vrouw die hem al weken het hoofd op hol bracht? Bovendien, hoe groot was de kans dat ze uitgerekend deze week iets zou mankeren?
Nog geen vijf minuten later zoemde zijn telefoon ritmisch op het nachtkastje. ‘Moet je niet opnemen,’ vroeg Charmaine slaperig. ‘Nee joh, zal wel één van mijn vrienden zijn die een geintje wil uithalen.’ Toch voelde Peter langzaam de knoop in zijn maag terugkomen die hij altijd had wanneer hij aan Saskia dacht. Hij was verdomme nog geen vijfenveertig jaar, maar moest elke dag opnieuw zorgen voor een vrouw die bijna bejaard leek. Hij kon niet meer. Waarom mocht hij niet gewoon jong zijn, genieten van het leven met een vrouw die zelfstandig kon lopen en sensueel naar hem keek terwijl ze zelfstandig haar vork en mes hanteerde?
Na enige stilte begon de telefoon opnieuw. Hij baalde. Hij wist dat hij een enorme eikel was, maar wilde de confrontatie met zichzelf het liefst uitstellen tot morgenmiddag. Maar hij ontkwam er blijkbaar niet aan. Misselijk door schuldgevoel en verwrongen door zelfhaat nam hij de telefoon aan en liep zo discreet mogelijk naar de badkamer waar hij zojuist even gewoon vierenveertig was geweest en zorgeloos. Waar hij zich voor het eerst sinds drie jaar weer écht man had mogen voelen in plaats van mantelzorger.
Met zijn ogen dicht nam hij op. ‘Hallo, met Peter?’ ‘Ah, daar bent u eindelijk, meneer Van der Veen,’ klonk het opgelucht, ‘mijn excuses voor het tijdstip. Ik zou u niet bellen als het niet ernstig was, maar uw vrouw is zojuist uit bed gevallen. Ze nam contact met ons op vanwege een gebroken arm, dus ik ben gelijk naar haar toegegaan. Alleen…’ De vrouw aan de andere kant van de lijn zweeg, terwijl ze naarstig zocht naar een manier om hem het slechte nieuws te vertellen. ‘Nou ja, ze brak niet alleen haar arm. Ze wilde vervolgens terug klimmen in bed. Althans zo lijkt het. En nu, ja, nu is…’
‘Wat is ze?’ onderbrak Peter haar met klamme handen, woest op zichzelf dat hij hier was en ongewild geërgerd doordat die verdomde thuishulp maar bleef hakkelen. ‘Ze is met haar slaap tegen de punt van het nachtkastje gevallen, meneer. En ze is zojuist opgehaald door de ambulance die haar met spoed naar het Ikazia heeft gebracht. Ze heeft een transfusie gekregen en de bedoeling is dat ze haar vannacht nog opereren.’
Hij zweeg. Waar had hij met zijn hoofd gezeten toen hij dit weekend plande? Zijn belofte om ‘in voor- en tegenspoed’ voor zijn vrouw te zorgen, had hij opportunistisch ingeruild voor iets dat een onvergetelijke nacht had moeten worden met de exotische Charmaine. Er zat maar één ding op. Hij pakte zijn spullen zo geruisloos als hij maar kon, sloot de deur van hun kamer achter zich dicht en rende de trap af naar de hal beneden. Nadat hij de kamer had betaald en voldoende geld had achtergelaten zodat zijn minnares morgenochtend een taxi kon nemen, rende hij naar zijn Audi en stoof weg over het grindpad – de donkere nacht in richting het ziekenhuis.
Terwijl de landelijke omgeving weer plaats maakte voor het stadse, kreeg hij steeds iets meer van zijn vechtlust terug. Alsof zijn hersenen hem een beetje hielpen te vergeten dat hij zojuist de grootste klootzak op aarde was geweest. Ongeacht wat hij zojuist had gedaan, hij moest nu voor zijn vrouw klaarstaan en dat was het enige dat echt telde. Voor hem doemden de heldere letters van het ziekenhuis op en hij zette zo snel hij kon zijn auto op de parkeerplaats. Hij rende naar binnen en schreeuwde bijna naar de vrouw van de receptie dat hij zijn vrouw zocht. In lichte paniek, bang dat ze door zijn toedoen…
Boven, op de afdeling zag hij de thuishulp zitten met dikke ogen. Het betrokken meisje was dol op zijn vrouw. Peter haalde diep adem en vroeg hoe het ging. ‘Ik heb nog niets gehoord, maar ze was er slecht aan toe,’ stamelde het meisje. Op de automatische piloot haalde hij een bekertje water voor hen beiden en samen zwegen ze tot eindelijk de klapdeuren opengingen. Het ziekenhuisbed zoefde voorbij.
Op het blauwe kussen lag zijn blonde vrouw. Haar ogen gesloten, het smalle lijfje oogde dunner dan ooit, omhuld door de donzen dekens. Dun, maar tegelijkertijd zo dapper. De tranen stroomden over zijn wangen, omdat de angst haar kwijt te raken zo immens groot was. Saskia mocht niks weten van afgelopen weekend. Ze zou eraan kapot gaan, wist hij, en hij ook. Dit was de last die hij tot haar dood of misschien tot die van hemzelf zou moeten meetorsen, als meer dan terechte straf voor zijn egoïsme. Zijn verdiende loon, of karma – zoals ze dat in India zo mooi noemen.
Saskia keek moe, maar vertederd naar haar man. Hij leek harder te lopen dan ooit, sinds ze terug was uit het ziekenhuis. Ze waren allebei geschrokken van het ongeluk, besefte ze, en ze wist nog meer dan voorheen dat ze hem niet kwijt wilde. Nadat Peter haar een zachte kus op haar voorhoofd had gedrukt en ze weer in slaap viel, liep hij naar de keuken om cola in te schenken. Zijn telefoon trilde. Charmaine? Zuchtend besloot hij dat hij haar ook een uitleg verschuldigd was en peinsde net hoe hij het best kon vertellen wat er was gebeurd, toen hij haar bericht zag…
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
Afbeelding, Roman Samborskyi – Shutterstock
Ook leuk om te lezen
Een goedmakertje
Lars’ overwerk begint de zwangere Lotte een beetje op te breken. Ze hebben een fikse ruzie gehad gisteravond. Wanneer ze tijdens een wandeling Sven tegenkomt, beseft ze wat er eigenlijk mis is.
Lees hier deel 1 van Een goedmakertje
Een dubbele kater
Jamie opent kreunend haar ogen. Haar hoofd bonkt. Al snel ontdekt ze dat ze niet thuis is en weet weer wat er gisteren is gebeurd. Hoewel het heerlijk was, had dit zó niet mogen gebeuren. Wat nu?
Lees hier deel 1 van Een dubbele kater
