Ik ben Ro dankbaar. Hij gaf me ooit het duwtje in de juiste richting en steunt me door dik en dun. Ondanks dat ik onbewust regelmatig onze gesprekken in de richting van mijn blog stuur en overal foto’s van moet maken. Vandaag doet hij uit de doeken hoe het is om samen te leven met iemand die blogt 😉
Als iemands beroep je leven beïnvloedt
Laatst las ik bij Charlotte haar blog: ‘20x je weet dat je met een juf getrouwd bent als…‘. Erg grappig trouwens, dus als je hem nog niet gelezen hebt, zeker even doen! Maar het bracht me ook tot nieuwe inspiratie voor deze blog. Ik besloot Ro eens aan de tand te voelen en vroeg hem een lijstje op te stellen over hoe het is om samen te leven met een blogger. Daar kwam dit lijstje uit…
Je weet dat je met een blogger samenleeft, als…
Je altijd moet wachten met eten tot de foto is gemaakt
Gelukkig geldt dat niet voor elke maaltijd (ik heb echt een hekel aan lauw eten). Maar toen we bijvoorbeeld een tijdje terug gingen gourmetten met vrienden, stond zij eerst nog even een paar foto’s te maken. Blijft toch een beetje vreemd. Ook in een restaurant komt haar telefoon regelmatig tevoorschijn. Ik vraag me dan altijd af: wie maakt het iets uit dat je patat eet met biefstuk of een stukje appeltaart? Maar kennelijk zijn er dus mensen die daar anders over denken.
Het gesprek vaak over bloggen gaat
Niet alleen als ik thuis kom en vraag hoe haar dag was, maar ook zomaar tussendoor. Over een fantastisch nieuw onderwerp, hele leuke opdrachten die voorbij kwamen vandaag, de juiste productfoto’s, dat haar DA gelukkig niet gekelderd is afgelopen maand (wat het ook moge betekenen), hoe blij ze is met de bezoekcijfers van deze week (of juist niet en geen idee heeft waar het toch aan ligt), of ik feedback wil geven op haar blog van vanochtend, waarom ze geen enkel idee heeft waar ze nog over kan schrijven of midden in een gesprek: ‘O, even opschrijven, anders vergeet ik dat weer.’
Werkelijk alles dat je meemaakt een blogonderwerp kan zijn
En dat beperkt zich niet tot haar eigen leven. Ik hou mijn ogen en oren tegenwoordig onbewust ook open. Op mijn werk, tijdens het voetballen, in de supermarkt, bij de speeltuin… Het is een soort levensstijl die je ongemerkt meezuigt als partner van. Al schijnen genoeg mannen helemaal niet betrokken te zijn bij de blog van hun vrouw/vriendin, dus dit zal zeker niet voor iedereen gelden.
Dat je soms vergeet dat thuis ook haar werkplek is
Het werkt totaal anders dan bij mij. Ik verlaat het huis in de vroege ochtend, werk een dag, rij naar huis en sluit daarmee dat werk dus ook in fysieke zin af. Merel zit in huis te werken. Onvergelijkbaar met elkaar en daardoor soms ook lastig om een goede balans te vinden. Je werk afsluiten gaat ook niet zo makkelijk.
Het gesprek vaak over bloggen gaat (deel 2)
Maar echt. Vaak.
Haar vrije tijd opgaat aan bloggen
Ze zou kunnen lezen, film kijken, sporten of wat dan ook, maar Merel zit regelmatig te werken. Schrijven is haar passie en sinds ze die heeft gevonden (of beter gezegd: toegelaten) geniet ze er enorm van. Veel van haar vrije tijd gaat dus op aan bloggen. Tegenwoordig zoekt ze daar trouwens wel iets meer evenwicht in. De ene keer pakt ze wel haar laptop, een andere keer stort ze zich vol overgave in een boek (dat ze dan niet meer weglegt tot hij uit is).
Je onbewust foto’s maakt wanneer je weggaat met de kinderen
Die blog is ook altijd in mijn achterhoofd aanwezig. En dus, als we weggaan naar de speeltuin of kinderboerderij, maak ik foto’s waarop de gezichten van onze meiden niet zichtbaar zijn. Anders zijn ze onbruikbaar voor het weekoverzicht. Ik bedoel maar, het is een beetje een uit de hand gelopen hobby die invloed heeft op het hele gezin.
Je vaak op de bank zit naast iemand met een open laptop
Niet heel de avond hoor, maar dan begint Temptation Island bijna en moet zij ‘nog even snel’ iets afmaken of de blog voor morgen vergeten is. Je went eraan, al is het niet helemaal wat ik voor ogen heb als ik lekker samen wil relaxen na een lange dag. Tegelijkertijd is dit ook de opoffering doet als je kiest om beiden een fulltime baan te hebben zonder betaalde opvang…
Lees in dit artikel alles over betaalde kinderopvang
Ze minimaal 2 keer per maand weg is voor haar blog
Nu zitten we toevallig in wat rustigere maanden, maar eind vorig jaar was het regelmatig zelfs twee keer per week. Dat vond ze zelf een beetje veel van het goede en nu is ze een stuk selectiever in de uitnodigingen die ze aanneemt. Ik vind het mooi om te zien. Ze steekt zoveel liefde en passie in haar blog, dat het mooi is als ze daar hele leuke dingen door kan doen.
Je na je werk (07.00-16.00 uur) thuiskomt en de kinderen meeneemt naar zolder zodat ze nog even kan doorwerken. En dat je om 18.00 uur deze lijst invult.
Volgens mij kan je alleen maar echt investeren in een eigen bedrijf als je het samen doet. Daarom probeer ik te helpen op mijn manier. Ik neem de kinderen soms mee naar buiten of naar zolder, zodat zij iets kan afmaken. En nu zit ik dus deze blog te schrijven, terwijl de meisjes verderop onzichtbare pannenkoeken bakken.
Je soms op plekken komt waar je normaal niet heen zou gaan
Zeker niet met zo’n groot gezin. We kunnen door het bloggen naar pretparken of dierentuinen, knuffelen met Elmo of Shimmer & Shine, naar het theater en de bios of een nieuw bed aanschaffen. Dat zijn allemaal zaken die we met drie kinderen normaal niet hadden kunnen doen. In elk geval niet in deze mate. Maar goed, Merel werkt er keihard voor. Ik zie het nog steeds niet als vanzelfsprekend in elk geval.
Je samenwoont met iemand die een vrij nieuw beroep heeft
In tegenstelling tot de geijkte beroepen als administratief medewerkster, politieagent, kok, juf of zelfs journalist, is bloggen een vrij nieuw beroep. Je hebt geen bewandelde paden om te kunnen volgen en je weet allebei niet helemaal wat nu echt gebruikelijk is. Gelukkig heeft ze inmiddels een eigen netwerk opgebouwd waar ze haar vragen kwijt kan en zich kan spiegelen, maar het is weleens lastig. Ook in het geval van thuiswerken. Daar moeten we dus echt onze eigen weg soms nog in vinden.
Hoeveel je soms ook moppert, je blij bent dat zit beroep uitoefent
Echt, ik kan op sommige momenten best weleens chagrijnig doen. Of zuchtend vragen of we even over iets anders kunnen praten als we met vrienden zijn. Maar tegelijkertijd doet het me echt zo goed dat ze haar passie heeft gevonden. Van de vrouw die in het begin van onze relatie nog zei: ‘Ik hou helemaal niet van werken’ ontwikkelde ze zich naar ambitieus en zelfstandig ondernemer. Wie had dat gedacht! Ik zei ooit: zoek werk dat je echt leuk vindt, dan hoef je nooit meer een dag te werken. Ze nam het zo ter harte, dat die tekst inmiddels op haar visitekaartje prijkt. Mooi toch?
Heeft jouw man of vrouw ook zo’n allesoverheersend beroep?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
Afbeelding, Eugenio Marongiu – Shutterstock
Wat een leuk artikel! Mijn man heeft dubbele gevoelens wat betreft mijn passie voor bloggen: hij geeft duidelijk aan dat hij geen “Indopapa” genoemd wil worden in mijn blog, sterker nog … ik mag niets over hem schrijven! Maar daarentegen wacht hij geduldig bij elk etentje totdat ik klaar ben met mijn foodfoto’s.
En … hij wijst anderen op mijn blog: “Heb je haar blog al gelezen?” Leuk hè!
Ik vond het leuk om je artikel te lezen!
Hahaha zo herkenbaar. Mijn (inmiddels) ex vond het erg lastig van tijd tot tijd. Misschien is het ook hier wel deels door stuk gelopen. Gelukkig heb ik ook een aantal vriend en kennissen die ook bloggen, die doen hetzelfde. Dan kunnen we met zn allen wachten tot dat alle foto’s gemaakt zijn.
Erg leuk geschreven. Eerlijk en open, daar houd ik van. Ik denk dat H. het allemaal kan beamen. hij heeft een ‘reguliere’ baan. Inderdaad gaat hij om half 7 de deur uit en komt rond 18 uur thuis. Ik kan mij weleens ergeren aan bepaalde opmerkingen of iets (gezamenlijks) al is gedaan. Of ik die en die heb gefeliciteerd. Dan denk ik letterlijk: ja jeetje, jij hebt de hele dag de tijd om je met jouw werk bezig te houden. Ik moet mijn tijd verdelen over ons dochtertje, het huishouden (want koken doe ik bijna altijd) en mijn werk. Ik kan nooit ècht uren achter elkaar bezig zijn met mijn ‘core business’. Dat wringt nog weleens. Ook erken ik dat ik wel heel erg (teveel) bezig kan zijn met het bloggen. Dat roept H. dan ook wel: je bent nu alweer twee weken niet gaan sporten omdat je te druk bent met je blog. Zonde. Daar heeft hij dan ook weer gelijk in…
Ik ben ook zo’n blogger die zijn man meesleurt in mijn passie. Gelukkig waarderen de meeste mannen het ook wel weer!
Haha, leuk om eens over bloggen te lezen uit het oogpunt van de man. Wel mooi dat je Merel zo steunt Ro!
Ah zo lief hoe hij jou beschrijft. Hij is echt trots op je!
O ik denk dat mijn man zich zeer zal herkennen in deze antwoorden, hahaha
Haha mijn man moet ook altijd zuchten als ik weer foto’s moet maken.
Ik zit ook altijd met m’n laptop op schoot of met de telefoon in m’n hand. Toch probeer ik anderen er niet zo mee lastig te vallen.
Wat een heerlijke vent die Ro. Mega herkenbaar. Moet er wel om lachen want ik stuurde je artikel door naar mijn werkende man en zijn reactie was ‘story of my life’.
Wat leuk om te lezen! Fijn dat je haar ook zo steunt. ?
Leuk om te lezen! Mijn man is IT-er en werkt voor zichzelf. Bij ons draait dus veel om zijn beroep. Altijd (nou ja, meestal) bereikbaar zijn, voor we op vakantie gaan eerst kijken of er wel wifi is om spoedproblemen op te kunnen lossen, en af en toe heel rare werktijden.
Maar daarentegen ben ik schrijver en zie ik dus in de gekste dingen een verhaal (en dat moet ik dan wel even meteen met hem delen), ben ik blogger, dus zie boven (hoewel ik nooit foto’s maak van eten en probeer normale werktijden aan te houden) en heb ik ambities om meer met fotografie te doen en zou ik het liefst regelmatig op de gekste plekken uitgebreid foto’s gaan maken – maar ik hou me (nu nog) in.
Bij ons is het aardig in evenwicht dus 😉
Mijn man niet. Die werkt bij een Japans vertaalbureau. Ik ben zelf degene die net als jij fulltime blogger is.
Wat een leuke man heb jij toch!!!
Tof om de beleving van Ro te lezen! Goed bedacht Merel ?