Vandaag ga ik met de billen bloot in de ‘Ik ben zo’n moeder die…’ tag. Hoelang kijken de kinderen televisie? Wat is mijn visie op vaccineren? En ik heb bijna twee jaar lang borstvoeding gegeven. Vind ik dat alle moeders dat zouden moeten doen?
Ik ben zo’n moeder die… tag
Toen ik deze blog bij Marguerita las, dacht ik wel even: Oei! Die tag is wel heel erg met de billen bloot. En niet dat ik in mijn blogs nu oneerlijk ben, maar er zijn wel grenzen aan wat ik wil delen. Dingen waar ik niet heel trots op ben, omdat ze nu eenmaal niet stroken met het ideaalbeeld dat ik had van het moederschap. En zaken waar ik in het dagelijks leven weleens van denk dat het anders zou moeten en kunnen. Laat staan dat je dat zo open op internet gooit.
Maar goed, ik ben het met Marjo eens dat we weleens vaker zouden kunnen vertellen hoe het echt gaat. Ook omdat er in opvoeden heel veel mogelijkheden zijn wat de invulling betreft en ieder daarin zijn eigen weg mag kiezen. Vaak anders dan je ooit zou gaan doen. Daarom dus toch ook mijn antwoorden op de ‘Ik ben zo’n moeder die… tag’.
Ik ben zo’n moeder die… Q&A
…haar kinderen weleens te lang televisie laat kijken
Ik mag dan een heel uitgesproken mening hebben over het geven van tablets als zoethoudertje in het restaurant of hele dagen op je smartphone zitten, maar als het gaat om de televisie dan ken ik niet veel principes. Er zijn dagen waarop de televisie veel langer aanstaat dan het voorgeschreven uurtje. En als ik dan toch heel eerlijk ben, zijn die dagen eerder regel dan uitzondering. Dat heeft eigenlijk een paar redenen:
- zolang ze televisie kijken, hoef ik geen scheidsrechter te spelen (mits ze niet expres voor elkaars neus gaan staan uiteraard)
- het vergroot hun woordenschat enorm (hoewel dit geen reden is, maar een goed excuus)
- ik heb het niet in me om de hele dag te fungeren als entertainmentteam
…een sterke mening heeft over borstvoeding
Namelijk dat je vooral moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Na de geboorte van May wilde ik eigenlijk helemaal niet meer beginnen aan die hele toestand. Waarom niet? Omdat ik het verschrikkelijk vond. De pijn, de vermoeidheid, de gierende hormonen die maar niet weg leken te gaan en het schuldgevoel als ik eens een wijntje dronk. Man, ik moest er niet aan denken dat allemaal nog eens te moeten doorstaan. En toch deed ik het maar liefst twee jaar lang. Waarom?
- Borstvoeding.com praat je een gigantisch schuldgevoel aan als je het niet doet (zolang je daar zelf gevoelig voor bent natuurlijk, maar geloof me: gevoelig ben je wel na twee zwangerschappen binnen twee jaar tijd)
- Eenmaal mezelf door een beginnende borstontsteking heen gewerkt, wilde ik niet zomaar opgeven
- Ik voelde me mentaal niet zo best, dus hoopte met het geven van borstvoeding te kunnen voorkomen dat ik zou verzanden in een postnatale depressie
- En als je dan toch bezig bent en ontdekt dat het na drie maanden zelfs leuk begint te worden, waarom dan opgeven zolang je daar geen goed gevoel bij hebt? Ondanks dat het leidt tot een miserabele nachtrust
Zou ik het nog eens doen? Eerlijk denk ik van niet; laatst zei ik: ‘Ik heb mezelf al bewezen, de volgende krijgt gewoon de fles vanaf dag 1‘ – mocht die volgende er überhaupt ooit komen natuurlijk.
…de kinderen mist zodra ze op bed liggen
Het is heel krom. Want de eerste seconden nadat ze liggen (en slapen), plof ik opgelucht op de bank. Ook omdat een hele dag met kleine kinderen om je heen gewoon erg intensief is en ik daar rond een uurtje of half zeven echt wel klaar mee ben. Ze schreeuwen, maken ruzie, willen veel aandacht en heel veel met je spelen. Maar dan na een tijdje mis ik ze soms ineens weer. Vooral het knuffelen. Hiervan genees ik trouwens acuut zodra ze abusievelijk wakker worden ‘s avonds of ‘s nachts. Dan verlang ik weer intens naar het moment dat ze nog sliepen 😉 Niks menselijks is mij vreemd zullen we maar zeggen.
…niet meer heel uitgesproken is over vaccinatie
Ja, wij vaccineren. En dat vind ik nog altijd heel erg belangrijk, omdat de risico’s van het niet-vaccineren voor ons onaanvaardbaar zijn. Ik vind het bovendien heel erg verdrietig wanneer de keuze voor niet-vaccineren andermans kinderen daadwerkelijk in gevaar brengt. Máár… Daarnaast deed ik in de begintijd van Lotus Writings eens een onderzoek naar vaccinatie. Ik wilde weten wat de tegenstanders toch bewoog om het niet te doen en ploos het tot op de bodem uit – voor zover dat kan zonder medische kennis. En mijn vooroordeel verdween. Natuurlijk, ik vind hun argumenten persoonlijk niet overtuigend, maar ik begrijp ze wel beter. Zolang ze maar onder die 5% blijven 😉
…de kinderen niet zichtbaar op social media plaatst
De reden is eigenlijk heel simpel. We zijn echt heel erg trots op onze meisjes en, hoewel ik als moeder natuurlijk weinig objectief ben, ze hebben alle drie een uiterlijk dat opvalt. Vooral Rose met haar blonde krullen en kuiltjes in haar wangen, maar ook June met haar prachtige exotische look en May die een schattig poppenhoofdje heeft met grote ogen en volle lippen.
Het zou alleen verkeerd voelen om ze in te zetten op mijn blog. Niet in de laatste plaats omdat ze al meer dan genoeg aandacht krijgen en we ze graag willen meegeven dat ze moeten werken om iets te bereiken. Dat uiterlijk alleen niet alles is. Het is nu soms al lastig: bijvoorbeeld die keer dat een paar tieners een keer ongevraagd foto’s van ze wilden maken en dat ze weleens (exclusief) zomaar iets lekkers krijgen, puur omdat de verkoopster ze zo leuk vindt.
Naast dit praktische argument willen we dat ze later zelf de keus kunnen maken welke foto’s online verschijnen en welke niet. Maar goed, iedereen heeft zijn eigen afwegingen. Dus dat er legio anderen zijn die hier anders over denken, is prima. Ik denk altijd maar dat zolang je je kind niet tot allerlei gekke poses dwingt omdat het lekker scoort op je blog of Instagram-feed, er niet veel aan de hand is.
…probeert niet te oordelen
Natuurlijk, ik ben ook maar een mens. Maar de laatste keer dat ik echt hardvochtig oordeelde (‘Twee kinderen binnen een jaar tijd? Na de eerste weet je toch wel hoe het werkt?‘), overkwam het mezelf en besloot ik mijn mening lekker voor me te houden haha. Soms moet iets jou overkomen voor je echt weet hoe het zit.
Daarom ben ik tegenwoordig een stuk genuanceerder over hete hangijzers als scheiden, borstvoeding, vaccineren en andere zaken. Uiteindelijk is het belangrijkste toch dat we onze kinderen gelukkig willen maken? En de weg naar dat geluk kent vele vertakkingen, het zou saai zijn als we allemaal hetzelfde deden. Ik denk altijd maar zolang je er anderen niet mee schaadt, moet je vooral doen wat je niet laten kan en daar heb ik verder weinig van te vinden.
…in het weekend liever binnen zit
Ro en ik hebben het daar weleens over, vooral omdat we drie buitenkinderen hebben. Hij is van het ondernemen en gaat graag naar de kinderboerderij of dierentuin toe, neemt ze mee naar de speeltuin en fietst zomaar een kilometer of elf. Omdat er tijd voor is. Ik blijf het liefst lekker thuis die dagen. Beetje saai misschien, maar ik heb mijn portie doordeweeks al gehad en vind het ook weleens lekker om niks te hoeven.
De oplossing is als altijd de gulden middenweg. Soms gaat hij alleen met ze op pad, andere keren ga ik mee. En dankzij het bloggen belanden we ook nog weleens zomaar in een pretpark, op leuke evenementen of in het theater. Dan ben je er toch uit met elkaar. En stiekem geniet ik dan nog het meest.
…bewust ouderschap nastreeft
En daar is dan ook alles mee gezegd. Ik zou zo dolgraag wroeten in de aarde van mijn gezonde, overvolle moestuin. Of op een herfstige middag vilten popjes maken voor de kinderen waar ze duurzaam mee kunnen spelen tot in de eeuwigheid. Alles op zalvende toon kenbaar maken, elke seconde van de dag oog hebben voor het leven van mens en dier en in alles het juiste doen.
Maar zo zit ik niet in elkaar. Ik laat een cactus nog sterven, heb geen geduld voor gefröbel, mijn stem schiet vaak tien octaven de lucht in als ik erg boos ben en aangezien de grote merken der aarde hun producten op dieren testen of hun ogen sluiten voor kinderarbeid, faal ik waarschijnlijk ook nog hopeloos op dat gebied. Het enige dat we momenteel doen is offline opvoeden.
…helemaal niks mis vind met een traditioneel verdienmodel
In dit geval bedoel ik met traditioneel verdienmodel dat de man financieel gezien meer verdient dan de vrouw en zij misschien zelfs thuisblijft voor de kinderen. Waarom ik er niets mis mee vind? Omdat ik een hoogopgeleide thuisblijfmoeder ben en me daar heel gelukkig bij voel.
Vergis je niet: hiermee wil ik niet beweren dat er automatisch iets mis is met andere verdienmodellen. Maar de heersende mening is toch dat iedereen moet werken en dat het schikken in een dergelijke situatie je afhankelijk maakt of minder ambitieus en ongeëmancipeerd.
En dat vind ik onzin. Juist doordat we ervoor kozen dat Ro het inkomen verzorgde en ik thuisbleef, kreeg ik de kans mijn ambitie te ontplooien. Om te gaan schrijven, bloggen en zelfs te denken aan een eigen bedrijf, terwijl ik niets hoef te missen van onze dochters.
Hoe vaak krijg je de mogelijkheid zo in je gezin en jezelf te investeren? Wat ons betreft werkte die traditionele verdeling ook heel goed. Ik vond het heerlijk om de kinderen niet kort na hun geboorte te hoeven achterlaten op het kinderdagverblijf. En doordat de rest van onze leefwijze totaal niet traditioneel is (meer betrokken dan Ro krijg je ze niet), genieten we daar optimaal van.
…zielsveel van die drie eigenwijze dames houdt
Need I say more? Elke ouder maakt fouten, maar aan het eind van de dag telt volgens mij de liefde meer dan al het andere.
En omdat ik nog niet genoeg had verteld, ik ben zo’n moeder die…
- Niet kan schminken
- Zich overal tegenaan bemoeit hier thuis (ook tijdens mijn werkdag kan ik het niet laten om regelmatig even te komen knuffelen, met alle gevolgen van dien)
- Slecht kan plannen
- Een enorme chaoot is
- Het huishouden niet altijd op orde heeft (altijd niet)
- De schone schijn stiekem toch wel graag hoog houdt
- Heel veel waarde hecht aan zelfredzaamheid en best streng kan zijn
- Soms ook maar iets doet in de hoop dat dat het juiste is
Neem je deze ‘Ik ben zo’n moeder die…’ tag over? Vergeet je Marjo dan niet te vermelden 😉 Als je me een linkje stuurt, kom ik snel even kijken!
Wat vind jij van jezelf als ouder?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
Afbeelding– Shutterstock
Wat een mooie tag om in te vullen. Ik ga deze zeker onthouden en het is ook best wel herkenbaar hoor. De tv en iPad zijn hier ook heilig als ik tenminste een verantwoorde maaltijd op tafel wil zetten haha…..
Leuke tag! Inderdaad behoorlijk bloot, maar mooi toch juist? Iedereen heeft recht op zijn/haar eigen mening en ik vind het getuigen van balken dat je hem durft te drlen. Ideaalbeeld of niet. Het maakt je echt! Ik denk dat ik de tag ook ga invullen.
Ik heb ook best een sterke mening over borstvoeding, en ben daar een grote voorstander van. Maar daar ben ik ook voorzichtig mee geworden, want voor je het weet wordt je er van beschuldigd dat je anderen wat wilt opleggen en lid bent van de Borstvoedingsmafia….
Wat een leuke tag! Ik wist bijvoorbeeld niet dat jij zo’n moeilijke relatie had met het geven van borstvoeding. Dat van dat schuldgevoel van borstvoeding.com herken ik helemaal niet haha. Bijzonder om te zien dat dat per persoon verschilt!
Die tv is hier trouwens ook wel een dingetje. Ik heb hem vaak ook langer aanstaan dan ik wenselijk vind…
Hele leuke tag, ik ga hem onthouden..
Op sommige punten zelfs wel herkenbaar! ?