Ik beken tag | Wat maar weinig mensen van me weten

Wanneer je blogt, deel je toch een groot deel van je levensverhaal met anderen. Zo schreef ik over mijn menstruatie, het hele avontuur rondom mijn koperspiraaltje, maar ook over de stilgeboorte van mijn dochter Nova en andere momenten die een flinke impact op mijn leven hadden. Je zou je bijna afvragen of er nog dingen overblijven die mijn vaste lezers niet weten of elders op de website staan? In de ‘Ik beken tag’ van Kimberly draait alles om heimelijke genoegen en verborgen talenten. En daar staan écht weer nieuwe weetjes tussen. Benieuwd? Lees snel verder!

Ik beken tag

Persoonlijk hou ik ervan om weetjes te lezen over anderen; zo leer je iemand toch weer iets beter kennen. Toen Kimberly de ‘Ik beken tag’ bedacht, wist ik dan ook meteen dat ik daar zelf ook aan mee wilde doen. Ik ben benieuwd of ik jullie nog kan verbazen… Neem je de Ik beken tag over? Vergeet Kim dan niet te taggen!

Ik beken tag Q&A

Hoe zag ik eruit toen ik puber was?

Hoewel ik opgroeide in een tijdperk vol substromingen (gabber, alto, skater, goth, punk, hiphopper, kakker), waaide ik een beetje met verschillende winden mee. Ik had geen eenduidige kledingstijl. Soms droeg ik een geruite tuinbroek met een naveltruitje eronder, dan weer een skatebroek met naveltruitje of een kort rokje met bijpassend shirtje. Ik had sneakers, maar ook Dr. Martens en Mags. En die hoorden toch allemaal weer bij een andere stroming.

Mijn haar heeft zo’n beetje alle lengtes gezien: ik droeg een paar jaar lang een bob, heb het een keer radicaal laten kortwieken (waarvan ik al een halve dag later spijt had). Ik liet het een keer koper verven, had twee blonde strepen in mijn haar en op een gegeven moment een coupe soleil. En dan mijn make-up! Ik vond het heerlijk om te experimenteren. Glitters, paarse oogschaduw, nagellak in alle kleuren van de regenboog of zelfs pikzwart. Ik had zelfs een ijsblauwe lippenstift (ja, zo eentje waardoor je eruit zie of je al maanden schijndood bent). Het was mode destijds, denk ik. Hoop ik.

Achteraf is het wel grappig dat mijn mode en make-up zo uitgesproken waren. Verder was ik namelijk best verlegen en wilde in sociaal opzicht juist helemaal niet opvallen.

Van welke muziek hou ik?

Eerlijk gezegd is mijn muzieksmaak net zo divers als mijn kledingstijl in de jaren ’90. Ik luisterde werkelijk alles: van hardcore tot hiphop, salsa tot pop en reggae en Nederlandstalige carnavalskrakers tot Duitse schlagermuziek (door de wintersport). En nog steeds.

Soms vind ik het eigenlijk een beetje dubbel van mezelf. Ik vind het in het normale leven heel belangrijk dat vrouwen respectvol worden behandeld, maar ken letterlijk de teksten van liedjes als Shake ya ass van rapper Mystikal en Badman Ollo van Bizzey. Om die laatste maar even te quoten: ‘Schatje buig voorover, ik kan het niet beloven, dat jij nog kan lopen, laat me je bakka slopen.’ Maar ja.

Waar ben ik fan van?

Eigenlijk niks in het bijzonder. Ik heb geen geheime verzameling koeienbeeldjes op zolder, posters boven mijn bed (zoals vroeger van de Backstreet Boys, 5ive en Ultimate Kaos – inclusief diepgaande crush op Nick Carter en Scott) en spaar geen postzegels. Maar… als ik dan toch iets moet noemen: als Neyo (bekend van So Sick) ooit aanbiedt om een liedje voor mij te komen zingen, mag je me wakker maken.

Waar weet ik nou echt niets vanaf?

Ondanks verwoede pogingen van mijn opa en een ex-vriendje kan ik nog steeds geen fietsband plakken. Hoe je een autoband verwisselt? Ik hoop vooral dat ik het nooit nodig heb. Of het geen tijd is me daarin te verdiepen, betwijfel ik nog steeds. Tot ik het antwoord weet, hoop ik dat ik een lieve man uit mijn omgeving mag bellen voor de Eerste Hulp.

Wat weten maar weinig mensen van mij?

Eerlijk gezegd, vond ik dit een lastige. Daarom vroeg ik het eens in de familie-app.

Mijn moeder noemde mijn fobie voor buitenlandse begraafplaatsen. Ik schoot in de lach, maar ze heeft inderdaad helemaal gelijk. We waren eens op vakantie in Duitsland en de rest van het gezin vond het om een onverklaarbare (en tikje lugubere, als je het mij vraagt) reden indrukwekkend om daar rond te lopen en hun fotorolletje vol te schieten. Allemaal graven van mensen die je niet kent, foto’s waarmee je nooit meer wat mee doet. Ik snapte het toen niet en eigenlijk nog steeds niet. Je ziet me er trouwens nog steeds niet als het niet nodig is. Krijg de kriebels van al die graven om me heen.

Wat kijk ik stiekem op tv?

Stiekem is het misschien niet, maar toen ik zwanger was, keek ik het liefst urenlang naar Rob’s Grote Tuinverbouwing. Verstand op nul en dan zien hoe Ivo die ene plant verpotte, Rob de gesponsorde bloemetjes in beeld bracht… Briljante televisie! In dezelfde categorie vallen programma’s als Camping Life en de belspelletjes van vroeger. Ik keek daar dus oprecht naar. En heb weleens meegedaan.

Tegenwoordig ben ik dol op reality series. Noem ze maar en ik heb ze waarschijnlijk gezien. Van Echte meisjes in de jungle tot die verschrikkelijke Real housewives of Amsterdam, Honeymoon Island, The Bachelor(ette), Ex on the beach double Dutch, Love Island, Too hot to handle en natuurlijk Tempation Island. Ik weer dat ik dat doe, omdat reality tv best leerzaam is. Maar eerlijk is eerlijk: het kijkt ook gewoon natuurlijk onwijs lekker weg.

En nu jij: wat is jouw heimelijke genoegen?

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

Uitgelichte afbeelding ©PeopleImages.com – Yuri A – Shutterstock