Dit jaar vier ik mijn tienjarig jubileum als blogger. De hobby die ooit begon als een vorm van tijdverdrijf en een manier om mijn blijdschap, zorgen en frustraties rondom ouderschap een platform te geven, is inmiddels een fijn bedrijf. Ik verdien mijn geld met schrijven, kwam op plekken die ik anders nooit gezien zou hebben en kan nog altijd niets leukers bedenken dan dit. Toch gingen de afgelopen jaren niet zonder slag of stoot. Als je langer blogt, kom je vanzelf hindernissen tegen. Die deel ik met je in dit artikel. Ik ben benieuwd naar die van jou!
10 jaar bloggen
Halverwege mei 2014 opende ik een gratis WordPress-pagina. Na een dag dubben over de juiste naam (mede mogelijk gemaakt dankzij mijn zwager, die Formule 1 keek en opperde iets te doen met Lotus) en het juiste thema kon ik aan de slag. Waar in het begin de teksten nog draaiden om de kinderen en heel erg persoonlijk waren (soms tenenkrommend, als ik ze later teruglas), leerde ik gaandeweg van alles. Hoe je bijvoorbeeld gevonden kunt worden via Google, dat tussenkopjes in h6 weinig toevoegen en dat overstappen op een nieuw domein aanzienlijk minder spannend is dan het lijkt.
In 2018 besloot ik bovendien mijn bedrijf Lotus Writings te laten registreren bij de Kamer van Koophandel. Ineens was ik ondernemer, moest ik vier keer per jaar BTW-aangifte doen en ging ik naar workshops of inspirerende dagen als Blogger by Nature. Hoogtepunt is toch wel dat ik een paar keer naar Europa-Park mocht en kon samenwerken met hele toffe bedrijven. Dat zijn de krenten uit de pap. Tegenover eindeloos veel onbetaald werk, staan dit soort zaken. En ik mag dus elke dag bezig zijn met werk dat me gelukkig maakt – iets dat niet voor iedereen is weggelegd. Daar ben ik dankbaar voor.
Toch gaat niet alles van een leien dakje natuurlijk. Vandaar deze blog met zaken waar je tegenaan loopt als je langer blogt. Want hindernissen? Die waren er ook…
Hindernissen waar je tegenaan loopt als je langer blogt
Angst voor de writer’s block
Hoe vaak ik niet in halve paniek naar een knipperende cursor staarde – meerdere dagen achter elkaar. Ellende! Elke keer was daar weer de angst dat ik geen idee meer had waarover ik nu nog zou kunnen schrijven, bang dat ik alles al had behandeld. Onzin natuurlijk, zo weet ik nu. Tegenwoordig ga ik gewoon wat anders doen als het niet ‘stroomt’. Ik pak bijvoorbeeld mijn studie weer op, werk aan mijn cursus, ga een oud artikel herschrijven of gewoon even helemaal iets anders doen. Soms is dat het beste. Laptop weg, gedachten op nul.
Leuke bloggers die gaandeweg afhaken
Wat vond ik dat lastig zeg! Tegenwoordig heb ik helaas niet heel veel tijd meer om bij anderen mee te lezen en probeer ik het af en toe bij te houden. Maar wat zijn er in de afgelopen tien jaar ook leuke mensen afgehaakt. Begrijpelijk overigens, omdat ze een ander carrièrepad kozen, maar ik mis ze wel. Ondanks dat je iedereen nog via Instagram kunt zien, vond ik ze leuk schrijven en verfrissend eerlijk. Bovendien spreek je toch minder snel en makkelijk af wanneer je niet meer in ‘het wereldje’ zit, op de één of andere manier. Al moet ik ook bekennen dat ik zelf heel slecht ben in afspreken, omdat het er vaak niet meer van komt. En dat vind ik eigenlijk minstens zo jammer.
Je waarde leren kennen
De eerste keer dat iemand me betaalde voor een schrijfopdracht, vond ik dat best ongemakkelijk. Hoeveel vraag je dan? Dat ik best last heb van het imposter syndrom helpt natuurlijk niet mee; ik was altijd bang dat ze zouden ontdekken dat ik helemaal niet zo goed kan schrijven. Inmiddels zijn we jaren verder en gaat dit een stuk makkelijker. Ik weet wat mijn waarde is, waar mijn pluspunten liggen en durf ook nee te zeggen als een klant voor een dubbeltje op de eerste rij wil zitten.
Daarnaast vind ik het schrijven van reviews een stuk makkelijker. Voorheen vond ik alles automatisch leuk als ik het kreeg, tegenwoordig probeer ik echt te beoordelen alsof ik iets zelf heb gekocht. Verder zeg ik nee tegen bedrijven die niet handelen in de lijn met mijn ideeën over een mooiere wereld. Dat ik zekerder in mijn schoenen sta, lucht enorm op. Maar het was een behoorlijke reis om hier te komen, kan ik je vertellen.
Haat en nijd tussen bloggers onderling
Misschien moet ik het allemaal niet spannender maken dan het is – bloggers zijn per slot van rekening net mensen – maar soms is er weleens spanning in de blogwereld. Zonder namen en rugnummers te noemen, ken ik situaties waarin behoorlijk lelijke dingen werden gezegd als A wel iets kreeg of naar een evenement toe mocht en B met lege handen achterbleef.
Persoonlijk vond ik dat best wel wennen. Vooral het gevoel dat je jezelf meer gunt dan een ander, ken ik gewoon niet zo. En dat is oké, weet ik nu. Ik heb weer andere minpunten, kan misschien best weleens arrogant overkomen of bot uit de hoek. Door me iets meer terug te trekken uit de blogwereld en een heel fijn clubje om me heen te verzamelen met wie ik wél regelmatig contact heb, is het een stuk relaxter.
Dat raad ik iedereen aan. Je kan niet met iedereen bevriend zijn en dat hoeft ook niet. Vind jouw mensen, help elkaar vooruit en probeer de rest een beetje los te laten.
Twijfel: of je het leuk vindt, over je naam, over…
Lotus Writings – een tongbreker, mensen wisten niet hoe je het schrijft en het voelde ook niet als een allesomvattende naam. Hoewel je door de ‘writings’ alle kanten op kon, en dat best lekker is met een brede interesse, besloot ik in 2020 over te stappen op De Mamagids. Inmiddels heb ik zelfs drie sites, nu ik weet hoe gemakkelijk dit eigenlijk is en hoe simpel je nieuwe waarde opbouwt.
Toch blijven de twijfels, maar over honderdduizend andere dingen. Hoe ik de kinderen neerzet bijvoorbeeld. Of ik ze überhaupt nog zijdelings in beeld wil brengen. Hoe het zit met oude artikelen: weggooien of bewaren? Of ik iets mis als ik geen Threads wil (nee, is mijn conclusie vooralsnog)… Maar goed, dat zal erbij horen als je een bedrijf hebt en als je wil blijven groeien.
Hoe je toch langer blijft bloggen?
Mijn beste tip aan andere bloggers is om je gevoel te volgen. Het bloggen moet geen doel zijn, maar een uitlaatklep. Je moet energie krijgen van het idee om weer lekker aan de slag te gaan. Ik kan me goed voorstellen dat dit een heel ander verhaal is wanneer je naast het bloggen ook in loondienst werkt. Zeker met kleine kinderen. Het is dan een stukje lastiger om tijd te maken. Toch is je hart de beste graadmeter bij twijfel.
Verder helpt het om anderen los te laten. Ja, misschien heeft A. wel 100.000 unieke bezoekers per maand via Pinterest alleen en voel je een soort geforceerde drang om ook mee te doen. Wie weet mag B. naar elk beauty event dat wordt georganiseerd en baal je dat jij vaak misgrijpt. En het kan inderdaad ook zo zijn dat C. wél heel veel volgers heeft op Instagram, terwijl jij met hangen en wurgen de 400 aantikt. Maar laat het los. Jij bent jij en alleen al om die reden heb je de wereld iets unieks te bieden. Laat dat zien en het komt allemaal wel goed!
Hoe lang blog jij? Wat is je blognaam, heb je daar lang over getwijfeld? En wat zijn jouw grootste hindernissen? Laat het me weten in de comments!
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
Uitgelichte afbeelding ©Gorodenkoff – Shutterstock
Herkenbaar allemaal. Ik ga alweer richting de 3 jaar, maar beschouw het bloggen wel puur als mijn hobby. Daardoor wordt de druk niet meer hoog en heb ik er nog steeds enorm veel plezier in, zelfs nu de blog groter word en mensen meer van je verwachten. Ik blog expres niet meer dagelijks, dat vind ik bij veel blogs -niet alle hoor- soms een beetje te veel van het goede. En met mijn beperkte tijd om bij te lezen haak ik dan af.
Mijn naam zou ik nooit veranderen, ik hou er van en het is meteen duidelijk waar ik (voornamelijk) over schrijf.
Ik maak me ook wel eens zorgen dat geen onderwerp meer zal kunnen verzinnen. Zeker op Huisvlijt waar ik dagelijks twee posts publiceer denk ik wel eens: ‘Oh nee, wat als ik niets meer weet?!’
Verder herken ik het gemis van bloggers die je onderweg ‘verliest’. Vijftien jaar is best lang, en er zijn er echt een aantal verdwenen helaas.
Ik twijfel heel erg over mijn naam. Ik geloof dat ik mijzelf wel enorm in een niche heb geduwd 😉 En het is te lang en niet catchy. Maar ja, nu ik naamsbekendheid krijg, wil ik niet zomaar mijn naam veranderen. En ik loop heel erg tegen de tijd aan. Tijd vinden om te bloggen, dat is mijn grootste struikelblok. Inspiratie genoeg, voorlopig 😉
Leuk artikel om te lezen. En dan ben ik ook een langblogger :). Die inspiratie is mij nog nooit echt overkomen, meer het gevoel dat ik het allemaal even moe was. Ik ben toen op een lager pitje gaan bloggen. Dat heeft heel goed gedaan. Alles weer in perspectief gezet. En niet gestopt dus. Maar wel gedacht dat ik een blog heb en niet andersom. Soms neem ik nog steeds bewust een beetje afstand en dan gaat het weer helemaal bruisen. Het blijven volgen van andere gaat met pieken en dalen. Maar ook daar krijg ik veel inspiratie van. Het blijft leuk!
Wat een mooi stuk en wat herkenbaar ook. Inspiratie ontbreekt bij mij nooit, ik dwing mezelf dan een review te schrijven, maar ik heb niet altijd evenveel puf of flow en als langblogger leg ik mezelf toch een bepaalde prestatiedruk op.
Ik herken mezelf in sommige puntjes. Ik blog zo’n drie jaar zonder stop, ik ben een langblogger dus! En ben daar best wel fier op! Waar ik tegenaanloop is dat ik niet zo’n niche heb. Ik ben een creatieve mamablogger die persoonlijke gedachten beschrijft, maar dat is zo kort gezegd… Herken je dat gevoel? Ik schrijf over zoveel meer, van gedichten tot iets dat ik in de kijker wil zetten…
Onlangs deed ik een naamsverandering… Geen spijt van gehad! Enkel is er meer werk in gekropen dan ik dacht, want het brengt toch wat veranderingen met zich mee…
Mijn motto? Wees gewoon jezelf!
Haha, ja ik heb zeker weleens twijfels over de naam. Wie noemt z’n blog dan ook ‘Salami stinkt’? 😉 Aan de andere kant hoort het nu gewoon bij mij en het nodigt uit tot vragen.
Iets waar ik als ‘langblogger’ weleens mee worstel: ik hou van een geordend blog met duidelijke categorieën. Maar ik wil ook weer niet teveel categorieën hebben en hoe meer en breder je schrijft, hoe lastiger dat wordt.
Ja en toch vind ik het juist een hele sterke naam. Ik zal nooit vergeten wie je bent en waarom je blog zo heet.
Haha ja hier ook zo, ik zit dus nu in een onoverzichtelijke berg aan categorieën. Ooit heb ik ze teruggebracht tot vrij weinig, maar kon het toch niet laten…
Mooi geschreven, sommige punten herken ik wel. Maar gelukkig komt het altijd wel weer goed. Zo heb ik geen inspiratie, en zo werk ik weken vooruit.
Dank je wel 🙂
Ja je hebt gelijk, het houdt elkaar gelukkig wel in balans. En uiteindelijk is een niche zo breed als je hem zelf maakt.
Originele insteek langblogger. Maar tegenwoordig is een jaar bloggen inderdaad wel erg netjes, er zijn er zoveel die beginnen en inderdaad weer afhaken. Ook best jammer omdat je netwerk constant veranderd. Gelukkig zijn er ook een paar oude rotten 😉
Dank je!
Ja ik heb al best veel mensen zien verdwijnen jammer genoeg. Nou ja, snap het ook wel. Het is best wel heel veel allemaal om bij te houden, een behoorlijke investering. En daar verkijken mensen zich snel op volgens mij.
Gelukkig wel 🙂
Ik begrijp je helemaal! Ik twijfel de laatste tijd ook wel eens over mijn naam – het zegt niks over het ‘mama’. Aan de andere kant lijkt het me ook niet handig om nu nog te wisselen van naam.. lastig! Daarnaast ben ik ook altijd bang dat ik op een gegeven moment geen inspiratie meer heb – al blog ik niet eens elke dag en heb ik altijd nog wel wat in concept staan haha.
Ja precies dat inderdaad. Nee je hebt net je naamsbekendheid op de rit en krijgt steeds meer lezers/volgers. Dan is het eigenlijk zonde om dat te veranderen. Bovendien is MetMirjam gewoon een goede naam 🙂
Haha gek he? Dat de meesten daar toch een beetje bang voor zijn… En zelfs blogs over ouderschap raken niet verzadigd volgens mij, al is het maar door actualiteiten en de nieuwe fases waarin je kind belandt.
TwijfelMoeder is sinds 2013 in de lucht. Heeft er in 2015/2016 uitgelegen door omstandigheden, maar kon ‘m dus niet loslaten. En dat vind ik wel een dingetje het kunnen loslaten. Omdat het bloggen zo fijn is, kan ik er uren in verdwalen. Maar er moet natuurlijk ook gewoon gewerkt worden.
Tja dat is een heel goed punt, die balans tussen alles… Straks met een kleintje erbij zal het weer even zoeken worden. Al geeft het meteen meer dan genoeg inspiratie, hoef je in elk geval niet bang te zijn voor een writer’s block 😉
We zijn vorig jaar een beetje rond de zelfde tijd begonnen dus ik kan me nu ook een langblogger noemen. Goed artikel. Toevallig had ik het laat met iemand over de naam. Mijn naam zegt dat ik blog, maar waarover? dat lees je niet. Kijk je op mijn site dan, valt wel op waar ik over schrijf. Onderwerpen heb ik nog steeds genoeg en ik vind het leuk hoe mijn focus steeds weer verlegd wordt door dat de kinderen in andere fases komen. Ga zo door hoor, want ik lees je blogs met veel plezier 🙂
Ik kan alleen maar zeggen dat ik het heel erg herkenbaar vind. Precies die zaken waar jij het over hebt die spoken ook bij mij door het hoofd. Betaalde opdrachten neem ik (nog) niet aan omdat ik nog maar pas geleden arbeidsongeschikt verklaard ben en eerst aan ‘herstel’ wil werken. Daar past geen druk van buiten bij. Maar ik zet wel zoveel mogelijk in de steigers, want mezelf op mijn 45e als afgeschreven bestempelen is natuurlijk niet aan de orde. Er zijn genoeg chronisch zieken die bloggend door het leven gaan en waarom zou ik dat niet kunnen.
Die inspiratie…herkenbaar. Hoe schrijf je elke week weer fris en fruitig zonder dat je hopeloos in herhaling valt? Ik probeer altijd de actualiteit te betrekken in mijn stukken, dus het is wel altijd weer anders. Maar soms (deze week) vind ik het best lastig om goede onderwerpen te vinden. En het punt ‘hoe wijk je goed af van andere bloggers?’ (nicheverhaal 😉 ) En die SEO. Ik heb Yoast als plugin daarvoor. Sport om daar alleen maar ‘groene’ bolletjes van te krijgen hahaha! Elke keer groei je weer een stukje technisch mee, al blijf ik een schrijver en heb ik soms GEEN BENUL van waar ik mee bezig ben hahaha!
Ik ben niet van plan te stoppen. En ik kan alleen maar zeggen dat ik dit stukje bijna geschreven zou kunnen hebben 🙂
Top dat ik je heb leren kennen. Net als jij probeer ik overal zo veel mogelijk te lezen, maar het schiet er wel eens bij in. Maar volgen blijf ik je.
Dank je wel lieve Merel xxx