Home » Vrije tijd » Entertainment » Wie is de mol? » Fictie | Een goedmakertje

Fictie | Een goedmakertje

goedmakertje

Gefrustreerd staarde Lotte naar het scherm. Waar normaal de woorden uit haar vingers vloeiden, kwam ze nu geen steek verder. De tekst was saai, liep niet en miste haar gebruikelijke humor. De deadline voor haar zwangerschapscolumn lag vandaag dus het moest af, maar hoe?

Haar hersenen leken wel een spons – en dan niet het soort dat informatie opnam, maar vol gaatjes. Rusteloos liet ze haar vingers over haar bolle buik glijden. ‘Jij hebt er ook geen zin in hè?’ vroeg ze haar baby. Niet dat hij dat kon beamen, maar het voelde toch prettig om een medestander te hebben. Ze besloot een ommetje te gaan maken en de column even te laten voor wat het was. Hopelijk kwamen de woorden dan alsnog vanzelf.

Lotte hees zichzelf omhoog uit de luie bureaustoel en liep naar de gang. Ze zakte neer op de trap en boog zich in een vreemde bocht om haar buik te ontzien, zodat ze haar schoenen kon aantrekken. Het voelde toch nog steeds een beetje onwennig. Sinds een paar weken begon haar buik namelijk ineens duidelijk te groeien, alsof nu iedereen mocht weten dat ze zwanger was. Het voelde vreemd dat heel dagelijkse handelingen, zoals schoenen aantrekken, iets van de vloer oprapen of andere mensen passeren, nu steeds minder vanzelfsprekend werden. Dat had eigenlijk ook het onderwerp van haar column moeten worden, ware het niet dat het vandaag dus volledig mislukte.

Eenmaal buiten leek de stress iets van haar af te glijden. De zonnestralen verwarmden haar wangen, waardoor ze zich automatisch beter voelde. Of deze wandeling nu ergens toe zou leiden of niet, ze was blij dat ze niet langer achter haar bureautje zat. Ze besloot naar de grote vijver te gaan, een paar honderd meter verderop. Na een half rondje nam ze plaats op een smeedijzeren bankje en genoot van de natuurlijke rust die hier heerste. Op een enkele wandelaar na zag ze niemand. Met haar rechtervoet begon ze zachtjes cirkels te tekenen in het rulle zand en veegde een plukje blond haar achter haar oren. Lag het aan de ruzie van gisteravond dat ze zich niet meer kon concentreren?

De hele week had namelijk in het teken gestaan van Lars’ overwerk. De eerste keer begreep ze best dat de deadline van dit project deze week lag en iedereen zich daarvoor moest inzetten. Maar na drie avonden alleen te hebben gegeten en vervolgens te moeten zien hoe haar vriend na het avondeten in slaap viel, maakte haar begrip plaats voor irritatie.

Gisteravond was de druppel. Geïrriteerd merkte ze dat hij misschien beter een stretcher kon meenemen naar zijn werk, dan kon hij daar gelijk gaan liggen. Lars, die keihard werkte en van het geld een mooie ring voor Lotte wilde kopen, reageerde nijdig en teleurgesteld. Hij deed toch zijn best voor haar? Hun ruzie werd niet uitgesproken en hij sliep die nacht op de bank. De volgende ochtend kon er niet meer vanaf dan een plichtmatig kusje en voor ze het wist was hij weer naar zijn werk vertrokken.

Een diepe mannenstem doorbrak haar gedachten: ‘Bas, hier!’ Lotte keek verbaasd op in de richting van het geluid. Wie haalde het in hemelsnaam in zijn hoofd om zo tegen zijn kind te praten? Lang hoefde ze niet op antwoord te wachten. Een paar seconden later duwde een natte snuit tegen haar handen. Bas bleek een lieve golden retriever, die kennelijk liefde op het eerste gezicht voelde voor de blondine. Zachtjes legde hij zijn kop tegen haar buik aan en ging vastberaden bij haar zitten. Vanachter de bosjes verscheen een knappe man, iets jonger dan zijzelf schatte ze. Zijn bruine haar viel losjes op zijn schouders en iets in zijn houding deed haar denken aan Lars toen hij iets jonger was.

‘Bas!’ riep hij nog eens, maar tevergeefs. Hij keek Lotte aan en grijnsde. In zijn linkerwang verscheen een kuiltje. ‘Zo te zien heeft hij het wel naar zijn zin bij je.’ ‘Hij wijkt inderdaad niet meer van mijn zijde geloof ik,’ zei ze, terwijl ze de hond over zijn kop aaide. Als reactie likte de hond haar hand. De jongen kwam naast haar zitten. ‘Dan wacht ik maar net zolang tot je naar huis gaat. Ik ben Sven trouwens. Hoop dat we je rust niet verstoren?’ ‘Nee hoor,’ reageerde Lotte, ‘ik zat gewoon een beetje voor me uit te staren. Zo’n dag dat er niets uit je handen komt en ik werd helemaal gek van de muren om me heen, dus ben ik maar naar buiten gegaan.’

Hij knikte: ‘Dat ken ik wel inderdaad, leuk je te leren kennen. Mijn vriendin en ik wonen hier nog niet zolang en gezellige nieuwe mensen ontmoeten blijf ik toch altijd wat lastig vinden. Daarom is die hond zo handig.’ Hij klopte Bas liefdevol op zijn hals, die kwispelde. ‘Heerlijk wonen hier trouwens, het is zo mooi.’ Lotte knikte.

Ze zwegen even. Het water kabbelde rustig tegen de kanten op. Een moeder eend zwom voorbij met zeven kleine bruin-gele bolletjes erachteraan, verderop trok een meerkoet aan een jonge rietpluim om zijn nestje mee te kunnen bouwen en de fuut dook onder, op zoek naar iets te eten. Verder hoorden ze alleen het geruis van het briesje door de boomtoppen, waardoor de bladeren ritselden. Die relatieve stilte maakte hun samenzijn bijna intiem, ondanks dat ze elkaar niet kenden. Wanneer was de laatste keer dat ze dit met Lars had gedaan? 

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

Afbeelding, Antonio Guillem – Shutterstock

Ook leuk om te lezen

En de vader is…

Wanneer Sacha op het scherm het onbeduidende witte vlekje ziet spartelen, weet ze dat ze er niet onderuit komt. Ze moet hem gaan bellen. Maar hoe kan ze van hem verlangen dat hij een vaderrol op zich neemt? En ook belangrijk: wil ze dat eigenlijk wel?

Lees hier deel 1 van En de vader is…

Een dubbele kater

Jamie opent kreunend haar ogen. Haar hoofd bonkt. Al snel ontdekt ze dat ze niet thuis is en weet weer wat er gisteren is gebeurd. Hoewel het heerlijk was, had dit zó niet mogen gebeuren. Wat nu?

Lees hier deel 1 van Een dubbele kater

Merel

Merel (39) is eindeloos trots op haar vier dochters en zoon: June, Rose, May, Nova* (2020) en zoon Sean. Ze is gek op Van Dobben kroketten en chocola en daardoor eeuwig aan de lijn. In 2015 startte ze een goedlopende lifestyleblog: Lotus Writings voor dertigplussers: boordevol handige tips en nuchtere ervaringsverhalen met humor.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven

Welkom op Lotus Writings! Door deze site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruiken van cookies. In de footer van deze website vind je mijn privacyverklaring. Hierin leg ik uit welke persoonsgegevens ik verzamel op Lotuswritings.nl en wat ik hiermee doe. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten