Dreumes gilt hoog en hard? Vind hier dé oplossing!

Wie geen gillende dreumes in huis heeft, weet niet half hoe vermoeiend het kan zijn. De frustratie, de pijnlijke (piepende) oren, vermoeidheid en soms ook schaamte die erbij komen kijken, vreten energie. Hard krijsen en gillen komt vaker bij kleine kinderen voor, maar dat maakt het niet leuker. In dit artikel vind je handige oplossingen en vertel ik vanuit onze eigen ervaring hoe het was met maar liefst twee gillende kinderen.

Wat kan je doen als je baby/dreumes gilt? (Maar wat niet helpt)

Google raadplegen

Als je via Google hebt gezocht naar ‘Help! Mijn kind gilt hoog en hard’, kom je hier waarschijnlijk uit. Een soort lotgenotengroep van de soort waar je waarschijnlijk liever niet bij zou horen. Het gegil van je dreumes is vermoeiend, vaak ook frustrerend. Vooral als er geen duidelijke aanwijsbare reden is – uiteindelijk wil je vooral dat je kind gewoon op een rustige manier communiceert in plaats van met die harde tonen.

Welkom in elk geval. Sterkte ook – ik weet hoe je je voelt. Maar ik beloof je ook beterschap! Niet met onderstaande tips die je overal vindt, al denk ik dat ze er voor de volledigheid wel bij horen. Hoe het bij ons ophield, vertel ik daarna. Omdat je daar hopelijk meer aan hebt.

Angela: ‘Een artikel van 3 jaar geleden maar momenteel zitten wij hier met een dreumes van vijftien maanden die de longen uit zijn lijf schreeuwt, dus vandaar dat ik het ook op Google ben gaan opzoeken. Bedankt voor de tips! En het geeft al hoop dat het ooit ophoudt.. pfff!’

Tip 1 die niet helpt bij een gillende dreumes: negeren

Stiekem vermoed ik dat iedereen die dit adviseert nooit te maken heeft gehad met een baby of dreumes die op harde toon in je oor krijst. Negeren? Nee, dat werkt niet. Ze gaan er niet minder van gillen, leren er weinig van en bovendien is het voor jezelf ook nauwelijks vol te houden. Uiteindelijk bereikt iedereen een punt waarop zijn zelfbeheersing knapt, zeker als je gek wordt van een bepaald geluid. Dat punt kan je beter zien te voorkomen. Je baby of dreumes gilt namelijk niet bewust om jou hoorndol te krijgen en kan er in die zin weinig aan doen.

Tip 2 die niet helpt bij een gillende dreumes: terug schreeuwen

Dat we het allemaal misschien een keer doen? Tja, je wil het niet en voelt je na afloop ongetwijfeld schuldig, maar je bent ook maar een mens. Dus dat het gebeurt, zal vast. Maar het helpt natuurlijk niet. Door terug te schreeuwen, geef je het verkeerde voorbeeld. En het laatste dat je nu wil is een dreumes of baby die denkt dat dit gedrag normaal is!

Vergeet dus niet dat we dit allemaal weleens doen; belangrijkste is dat je er iets mee wil doen (anders zat je hier niet). Hopelijk help je dat om je schuldgevoel een beetje los te laten.

Tip 3 die niet helpt bij een gillende dreumes: de fase uitzitten

Opnieuw vraag ik me hierbij af of iemand dan zelf een gillende dreumes heeft. Ik denk het niet. Uitzitten? Met welk geduld? Al zal het hier in de praktijk noodgedwongen wel een beetje op neer komen, maar lijdzaam afwachten heeft weinig zin. Je kan veel beter één van onderstaande tips toepassen, dan is de kans groter dat deze fase in elk geval minder lang duurt.

Sandra: ‘Jaa, hier precies hetzelfde! Moe, honger, dorst noem het maar op.. Alles is schreeuwen. Om gek van te worden, maar dit geeft me toch weer hoop haha! Nu vooral veel boeken inslaan met plaatjes.’

Wat werkt bij een gillende baby of dreumes

Voorlezen tot je omvalt

Een deel van de oorzaak voor het gegil bij je baby of dreumes ligt in het (nog) niet onder woorden kunnen brengen van je gevoel. Dat betekent dus ook dat het belangrijk is hun woordenschat in rap tempo omhoog te krikken met voorlezen. Door dit te verweven in het slaapritueel van je kind wordt het sneller een gewoonte en kom je er vrijwel elke dag aan toe. Als ze beter kunnen verwoorden dat ze pijn hebben, blij zijn, verdrietig of boos, hoeven ze niet zo hard te krijsen.

Gillen? Dat doen we in de gang

Je hoeft een baby of jonge dreumes niet op de gang te zetten, maar zodra ze iets ouder zijn kan je wel aangeven dat in de huiskamer niet wordt gegild. Doen ze dat wel? Dan mogen ze zich uitleven in de gang. Op die manier leren ze in elk geval dat frustratie er best uit mag, maar niet overal. Elke stap is er eentje!

Zo wandelde onze dochter Rose op een gegeven moment boos naar de gang. ‘Nu gaat ik gillen,’ verkondigde ze met een geërgerde blik op haar jongere zusje. Stiekem moest ik heel hard lachen natuurlijk, maar ik was blij dat ze onze oren een keer ontzag en de boodschap in elk geval had begrepen.

Praat zoveel mogelijk terug op een rustige toon

Toch weer dat goede voorbeeld. Het zal ongetwijfeld niet altijd lukken, want als ouders raak je op een gegeven moment ook behoorlijk moedeloos van dat continue gegil. Maar het werkt wel een beetje. Zeker als je beseft dat zelf schreeuwen DAT WE OOK NOG BUREN HEBBEN meer overlast veroorzaakt van jouw stem dan hun gegil…

Petra: ‘Te herkenbaar. Na een jongen nu een meisje met pit. Ze gilt van vreugde, verdriet, boosheid en gewoon omdat het kan. Ik wordt er gek van. Maar we doen ons best. Lezen, rustig blijven, niet terug gillen… Ga alle tips volgen, inclusief de oordopjes!’

Neem tijd voor jezelf

Zolang je het gegil van je kind niet kan oplossen, is het belangrijk dat je regelmatig tijd neemt voor jezelf. Probeer te zorgen voor ontspanning, vraag of iemand de zorg even een paar uurtjes van je overneemt en schaam je niet! Je kan er niks aan doen dat je dreumes gilt, maar wel aan je eigen energievoorraad. Een ander vindt het waarschijnlijk minder erg om een paar uur op te passen en jij kan je weer helemaal opladen. Vergeet immers niet dat jij hier 24/7 mee te maken hebt en zij misschien drie uur in een maand.

Probeer je kind te begrijpen en breng het onder woorden

Ook een manier om hem te leren praten over het gevoel dat de oorzaak is van het gegil. ‘Vervelend hè, als het nog niet lukt om je broek zelf aan te doen? Zal mama je een handje helpen?’ Daarbij kan het bij oudere dreumesen helpen om hen te leren wat ze wél moeten zeggen. Laat ze de zin rustig starten met ‘mamaaaa…. wil je’. Door pas te luisteren als ze het eerst netjes vragen, pikken ze sneller op hoe het hoort.

Kijk of er een patroon in zit

Op een gegeven moment ontdekten we hier dat het gillen qua frequentie vaker voorkwam rond etens- en bedtijd. Daar speelden we op in door een klein hapje te geven voor het avondeten (wat komkommer of tomaatjes) en de bedtijd iets te vervroegen. Nam niet alles weg, maar het gillen was per saldo toch weer iets minder. En eerlijk is eerlijk, alle beetjes helpen!

Schaf goede oordoppen aan

Weinig pedagogisch verantwoord, maar wel doeltreffend. Je hoort het nog steeds wanneer je kind aandacht zoekt, maar dan wel met gehoorbescherming. Een gillend kind komt in decibellen overeen met 90 decibel: in de praktijk vergelijkbaar met een voorbijrazende trein. Dus dat je er last van hebt is niet zo heel gek!

Gillende peuter of kleuter

Soms houdt het niet op. Peuters en kleuters willen namelijk ook nog weleens hard gillen, ondanks dat ze prima in staat zijn hun gevoel onder woorden te brengen. Zo hebben we hier nog steeds af en toe een gillend kind, zeker tijdens ruzie. Gelukkig kan je er in deze leeftijd makkelijker mee omgaan, omdat zeje beter begrijpen. Een aantal tips:

  • Blijf op rustige toon terug praten (zolang het lukt)
  • Zoek de oorzaak (is er misschien een klasgenootje dat zelf ook gilt en het gegil, waar je bijna vanaf was, een nieuwe oppepper geeft? Heeft je kind wel een goed gehoor? Is er misschien meer aan de hand?)
  • Zet je kind apart wanneer het gillen te erg is
  • Maak een stickerkalender, waarbij je goed gedrag beloont, als dit bij jullie past
  • Geef aan dat je je peuter of kleuter niet kan horen zolang hij gilt, om op die manier een rustige toon af te dwingen
  • Vraag direct: ‘Zeg dat nog eens, maar dan op een zachte toon’
  • Geef straf bij gillen, als het echt te erg wordt

En verder? Praat het van je af

Als je merkt dat je de wanhoop nabij bent of het gewoon niet meer trekt voor je gevoel, is daar niets geks aan. Maar het is wel zaak dat je daar vanaf komt: uiteindelijk moet je zelf soms ook je ei kwijt. Zoek dus iemand die je begrijpt, al dan niet online. Dat werkt vaak beter dan iemand die goedbedoelde adviezen geeft waar je op dit moment weinig aan hebt.

Danja: ‘Oh sorry maar ik ben toch stiekem blij dat we niet de enigen zijn! Mijn zoon van bijna 2 gilt nu al bijna anderhalf jaar. Als hij moe is of in een sprong zit, verkouden is of verschoond wil worden gilt hij nog meer en regelmatig ontdekt hij dat hij nog harder kan dan wij voor mogelijk hielden. Regelmatig heb ik ‘s avonds nog steeds een fluittoon of klik in mijn oren en ben ik schor en halfdoof. Het wordt helaas nog niet echt beter nu hij leert praten. Zijn zus van net 7 geeft ook niet het goede voorbeeld want zij is ook erg druk en vocaal en vooral een ster in niemand laten uitpraten.

Soms spreek ik mijn man dagen niet want als ze eigenlijk slapen en niemand gilt of continu luidruchtig aandacht trekt dan komt er bij ons beiden geen zinnig woord meer uit. Ik kook soms wel eens met oordopjes in, als ik alles al heb geprobeerd en het echt goed zat bent. Gelukkig begrijpt mijn zoon me nu soms als ik hem vraag op te houden omdat ik hem anders niet begrijp of kan helpen. Als hij tenminste lang genoeg stil is om me te horen. Het zijn verder echt geweldige kinderen maar soms…

Gillende dreumes: waar komt het vandaan?

Onze dochter begon met een soort ijl gekrijs toen ze ongeveer elf maanden was (en dan is nog laat: gemiddeld kan het zich al vanaf vier maanden ontwikkelen). Keihard – het ging door merg en been. Niet zozeer met een reden: of ze nu blij was of verdrietig, boos of teleurgesteld, bij alles gilde ze hard. Het nadeel van een gillende dreumes (of baby) is dat je op die leeftijd wel kan zeggen dat ze moeten stoppen, maar dat ze je niet altijd begrijpen.

Online vind je talloze adviezen waar je eigenlijk helemaal niets aan hebt. Uit frustratie roep je nu eenmaal weleens terug dat het moet stoppen, negeren lost het gegil niet op en Google lijkt geen echte werkbare oplossing te hebben. Ironisch genoeg dacht ik toen ik nog geen kinderen had dat het gillen voortkwam uit een gebrek aan opvoeding, maar niets bleek minder waar. Kinderen starten uit zichzelf met gillen en daar kan je weinig tegen doen. Behalve dus hen zo snel mogelijk te leren praten en zo rustig mogelijk blijven. En goede oordoppen aanschaffen.

Update 2022

Inmiddels zijn beide dochters 6 en 7. Schreeuwen? Tja, daar kunnen ze helaas nog steeds best wat van tijdens een ruzie. Ik denk vooral vanwege hun temperamentvolle karakter dat je het er nooit helemaal uit krijgt. Maar dat ijle gekrijs, dat door merg en been gaat, dat doen ze gelukkig al een tijd niet meer.

Het leren praten en verwoorden hielp enorm. Bovendien zijn ze ouder en kunnen zich doorgaans wat beter beheersen dan toen. Gelukkig maar, want er zijn dagen geweest waarop ik er helemaal doorheen zat. Dan voelde ik me steeds moedelozer worden en dacht ik oprecht dat het gegil en gekrijs nooit meer zou ophouden.

Zelf ben ik ook kalmer geworden. Ik verhef mijn stem soms (om er bovenuit te komen), maar veel vaker nog klap ik om aandacht te krijgen of zet ze zwijgend uit elkaar. Ze zien vanuit mij dus een beter voorbeeld. Daarna praat ik op beheerste, strenge, maar zachte toon tegen hen (zo vaak als dat lukt natuurlijk, ook ik heb echt nog weleens een slechte dag) en dan weten ze net zo goed dat ze te ver zijn gegaan.

Kortom, houd alsjeblieft vol! Het komt goed, zelfs als je denkt van niet. Zorg goed voor jezelf.

Een gillende dreumes kan dus behoorlijk frustrerend zijn, voor beide partijen. Met bovenstaande tips wordt het gillen steeds minder, al kan het even duren voor je resultaat ziet. Heb jij thuis een baby of jong kind dat de oren van je hoofd schreeuwt? Heb je aanvullende tips of wil je graag jouw verhaal delen? Laat het ons weten in de reacties. En sterkte!

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Dit artikel verscheen eerder op Lotus Writings. Bovenstaande ervaringen zijn afkomstig van diverse lezeressen.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

15 gedachten over “Dreumes gilt hoog en hard? Vind hier dé oplossing!

  1. Ook ik heb een gillend wolkje dat begon rond 6/7 maanden oud, en hij is nu anderhalf. ( en ja, gilt nog steeds!)
    Ik vind het nog een wonder dat ik überhaupt kan horen. Ik merk ook dat ik sindsdien in het algemeen slecht tegen geluid kan. Ik lees veel, herhaal alles en we kijken naar Juf roos, en andere liedjes op TV.

    Helaas komt er niet meer uit dan : mama, ie-a-dee-a, daar en nee.
    En uiteraard een scala aan verschillende frequenties gillen.

  2. Zo herkenbaar! We zijn nu een weekje bij opa en oma. Zij geven aan dat we wat strenger moeten zijn naar onze dreumes van 1,5. Terugschreeuwen maakt het alleen maar erger. Stoppen, nu is het klaar zijn woorden/zinnen die niet helpen. Hij schreeuwt alsnog. Onze kleine man is al wel ver met zijn woordenschat, dus meer voorlezen over emoties is een goed plan. Heb je nog leuke boekentips?

    1. Sterkte! Inderdaad, strenger zijn of terugschreeuwen helpt voor geen meter. Onze vijfjarige schreeuwt af en toe nog steeds op die hoge toon (helaas) – al kan je haar nu iets beter duidelijk maken dat het ongewenst is. Boekentips.. Ik vond zelf op die leeftijd vooral prentenboeken erg leuk. Ken je de boeken van Marie-Louise Sekrève al? Over een zebra, olifant, giraf en krokodil. Die vonden ze hier erg leuk. En Rupsje Nooitgenoeg, Gewoon zoals je bent, Kikker, Woezel en Pip en Gewoon zoals je bent. Dat soort prentenboeken geven je ook de ruimte om weer nieuwe woorden te leren door iets aan te wijzen. Geldt ook voor het Alfabetboek van Charlotte Dematons, al is hij daar nu misschien nog wat klein voor.
      Hoe dan ook sterkte en succes! Hoop dat je af en toe wat tijd kunt nemen voor jezelf, en onthoud: het komt een keer goed! Als ze 16 zijn schreeuwen ze vast niet meer zo erg 😉

  3. Radelloos word je ervan tot knettergek!
    Een loedermoeder zo voel ik me als ik de kleine een boze nee verkoop of soms een tik op zijn handje..9 maanden is hij nu en zijn schreeuwen uit het niks met zo een hoge decibel dat mijn trommelvliezen op knappen staan is niet meer te harden!
    Hier lees ik alleen tips als voorlezen en oordoppen maar ook dat helpt niet helaas..
    Het is een heel vrolijk mannetje verder en doet het verder goed en gaat als een spreer qua ontwikkeling..maar dat gekriis..ik zou het liefste een half jaar in afrika vrijwilligerswerk gaan doen alleen al om dit niet meer te hoeven aanhoren!!
    Betere tips zijn welkom

    1. Ik snap je, je wordt idd helemaal gek wanneer ze zo hard gillen. Voor een deel is het helaas uitzitten, omdat het ‘een fase’ is (gaan we weer). Merkte wel op de langere termijn dat het hielp toen ze konden praten, maar dat is met 9 maanden waarschijnlijk nog even toekomstmuziek. Helaas heb ik zelf even niet echt andere tips, heb je al contact gehad met het consultatiebureau of de huisarts? Ik hoop verder vooral dat je iemand in de buurt hebt die af en toe de zorg kan overnemen, zodat je zelf kan bijkomen (in stilte), wens je heel veel sterkte en hou vol! Aan het eind van de tunnel is echt licht.

      Liefs, Merel

      1. Hier 4 grote kinderen die hard praten waar de jongste vanaf 12 maanden overheen wou.
        Hij begrijpt nee maar vond gillen leuker.
        Als hij iets doet wat niet mag (planten potten leeg graven, op salontafel klimmen en ook gillen) gaat die de box in. Alleen voor het gillen hielp dit niet.
        IDD terug gillen werkt ook niet.
        Wat bij ons uiteindelijk het beste werkte was het schrikeffecten van water uit de plantenspuit.
        Nu (bijna 14 maanden) kijkt die eerst of de plantenspuit er staat😅.
        Hierdoor is het geschreeuw echter dragelijk en af en toe een gil van blijdschap moet kunnen. Is nu nog geen 5% van wat het was en wij hoeven niet naar de KNO arts. Ook al gaat het gegil door merg en been het blijven kinderen.

  4. Een van de tweeling (allebei jongetjes) gilt op momenten. Die momenten zijn mn. bij het avondeten, na enige tijd in de box te heben gestaan/ gezeten en ook op momenten dat hij blij, enthousiast is. Ook als hij te lang niet een reactie krijgt, begint hij te hoge tonen te produceren. Die laatste situatie lijkt goed op te lossen. Maar, volgens sommigen, gevaarlijk en niet goed om snel op het gillen te reageren en aldus het gegil van het kind te belonen. Dan zou het kind het gegil kunnen zien als mogelijkheid om voor elkaar te krijgen wat het wil op dat moment.

    Het zijn steeds momenten waarbij bij het kind een soort onvrede ontstaat, waardoor snel daarna het gegil begint. Omdat je er als ouder zelf veel last van gaat ondervinden, zou ik aan ieder als oplossing de gulden middenweg willen voorstellen: met rustig praten, reageren en meteen de actie ondernemen die het kind wilt of de situatie creëren waarvan je (mogelijk inmiddels) weet dat dit tot innerlijke tevredenheid leidt bij het kind.
    Altijd rustig tegen het kind praten bij jouw acties die het kind min of meer tot rust brengen. Dus ja, til het kind op en laat het wat zien terwijl je rustig iets tegen het kind zegt, rustig een eenvoudig liedje neuriën kan ook daarbij helpen. Net zoals kinderliedjes op het moment dat het kind onrustig wordt in zijn communicatie. Of geef, bij het eten bijvoorbeeld, iets te drinken. Bedenk dat het kind gilt om aldus te communiceren, ook al is het kind zich daarvan niet altijd bewust. Vergelijk het met een vriend of vriendin die zich ongemakkelijk en nerveus gedraagt. Dan ga je waarschijnlijk ook meteen rustig pratend, daarop reageren. Soms bied je die persoon wat te drinken aan probeer je iets ontspannend (samen) te doen. Vertaal ik naar je mogelijke reactie op het ongemakkelijke gedrag van je kind. Resultaat zal zijn dat het kind zich snel en steeds vaker gewoon lekker voelt, zich begrepen of bediend voelt. Het gegil zal daardoor steeds minder plaatsvinden.

  5. Wij hebben onze dreumes opgevoed met babygebaren en vanaf 6-12 maanden gebaart ze ook echt terug met wat ze wil vertellen en wil doen. Helemaal vergelijken kunnen we het niet, maar ze wordt eig nooit tot schreeuws toe boos. En het is gewoon super om al heel vroeg al mini gesprekjes te hebben, op 18 maanden vertelt ze wat ze een dag eerder heeft meegemaakt.

    1. Wat een goede tip! Dat is inderdaad een hele mooie toevoeging waar andere ouders mogelijk iets aan hebben. Geweldig ook om hele gesprekjes te kunnen voeren op die leeftijd, er gaat zoveel meer in ze om dan ze (doorgaans) onder woorden kunnen brengen.

  6. Ik vraag me af hoe de ouders van die gillende kinderen met de buren omgaan, want ik mag aannemen dat ook zij last hebben van het gegil van zo een kind(je).
    Wil graag meningen horen van ouders.
    Dank jullie wel alvast en heel veel “sterkte”.
    Ik hoop dat hier op gereageerd gaat worden ook al zet ik niet mijn echte naam hier neer.

    Een buurvrouw.

    1. Ik kan hierin alleen even voor mezelf spreken, maar ik heb een paar keer mijn excuses aan de buren aangeboden als we elkaar zagen/spraken. Ik vond het verschrikkelijk en schaamde me soms echt dood, ook omdat ik zelf natuurlijk soms ook mijn geduld verloor. Ik weet niet of excuses iets oplossen verder, want het gegil blijft helaas best een tijdje voortduren. Maar hopelijk biedt het in elk geval een ingang om erover te praten samen.

      Als jullie buren niet langskomen, kan dat trouwens ook voortkomen uit schaamte. Wat mij in elk geval hielp is dat mijn buren altijd normaal bleven doen tegen ons, waardoor ik de ruimte voelde om überhaupt ter sprake te brengen dat ik het zo erg vond dat ze gilden. Jullie ook sterkte! Want als buren is het misschien nog wel vervelender 🙂

  7. Oh zo herkenbaar!
    Onze dochter, nu 13 maanden, gilt heel veel.

    Gelukkig kunnen wij het heel goed met de buren vinden en hebben wij het hier dan ook over gehad. Bij ons lijkt het gillen voornamelijk van frustratie te komen, omdat onze dochter ook 9 maanden beperkt is geweest in haar beweging en dus ook haar ontwikkeling.

    Wat wij veel doen is bij gillen even haar aantikken en de vinger aan de mond met het “ssssssst” geluid. Daar reageert zij beter op dan “nee”.

    Verder benoem ik meestal dat het vervelend is dat ze iets wil maar nog niet kan. Natuurlijk snapt zij dit nu nog niet helemaal, maar alleen van het praten wordt zij al rustig van.

    Gebeurt het gillen in het openbaar, dan ga ik net zo te werk als thuis. Misschien wel vervelend voor de mensen om ons heen, maar zij moet het ook allemaal nog leren. Ook in het openbaar 😉

    1. Hi Christy,

      Wat fijn dat jullie het met de buren kunnen bespreken. Bedankt voor de aanvulling op het bovenstaande artikel, mooie manier om duidelijk te maken dat het gillen niet hoeft. En praten kalmeert vaak, bovendien leert ze zo van jullie hoe je onder woorden brengt wat je voelt. Win-win 🙂 En je hebt helemaal gelijk hoor, ze moeten het nog leren en dat is wat het is. De oorzaak (h)erkennen is toch vaak al een stap naar verbetering.

      Liefs,
      Merel

  8. Zo herkenbaar, onze kleine van bijna twee gilt ook zo hard soms. Ik probeer hem dan bij me te nemen en het probleem op te lossen. Maar niet altijd helpt dat. Onze buren kunnen het helaas niet waarderen waardoor je alleen maar meer in de stress zit 😥. Heb jij hier nog een tip voor.

    1. Wat vervelend! Weet uit ervaring dat het echt gekmakend kan zijn. En idd, als je buren dan ook nog last hebben dan maakt je dat extra gespannen.

      Je zou de buren kunnen verrassen met iets (een zelfgebakken taart, bosje bloemen) en uitspreken dat je weet dat ze het vervelend vinden, maar dat je echt je best doet. Misschien dat dat de lucht iets opklaart?

      Wat je dreumes betreft: met het praten verdwijnt gillen vaak langzaam meer naar de achtergrond. Veel voorlezen en aanwijzen. Het gillen omzetten in woorden soms ook. Op latere leeftijd kan je aangeven dat je niet hoort wat ze bedoelen wanneer ze gillen, dan praten ze al snel wat rustiger. Maar goed, hopelijk stopt het voor die tijd al.

      Sterkte!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven