Home » Persoonlijke ontwikkeling » Privé » Fictie | In de ban van de toekomst – deel 2

Fictie | In de ban van de toekomst – deel 2

In de ban van de toekomst is een fictief verhaal over Eva die voor het eerst sinds tijden weer op reis gaat. 

Lees hier deel 1 van In de ban van de toekomst

In de ban van de toekomst

In deel 1 kon je lezen hoe Eva de bus miste. Komt haar dag toch nog goed?

Eva

betrapt

‘Mevrouw, kan ik u ergens mee helpen?’ Van schrik liet Eva het flesje Jill Sander bijna uit haar handen vallen. ‘Doet u deze maar,’ piepte ze. Haar hart klopte razendsnel. Ze probeerde zich met ademhalingsoefeningen zo snel mogelijk weer tot bedaren te brengen, terwijl ze achter de dame aanliep naar de kassa. Ze voelde zich betrapt en een beetje ongemakkelijk, omdat ze zo had staan gluren. Haar wangen kleurden rood toen de jongen haar even aankeek. Hij grijnsde. ‘Mijn moeder zei vroeger dat als mijn hoofd niet vast had gezeten, ik dat ook nog zou vergeten.’ Ze lachte en besefte dat het geen zin had te doen alsof ze niet had staan afluisteren. ‘Die van mij zei hetzelfde, maar dan tegen mijn zusje. Je doet me een beetje aan haar denken, zij raakt ook altijd alles kwijt. Zit je ticket niet in je voorzakje?’

Opgelucht viste hij een verfrommeld papiertje tevoorschijn en zwaaide triomfantelijk naar de verkoopster en keerde zich weer tot Eva. ‘Dank je wel! Je moet iets gaan doen met dat voorspellende talent van je.’ Terwijl hij zijn luchtje afrekende en liet inpakken, keek hij haar nog eens aan. Impulsief en overmoedig door de situatie, vooral doordat ze elkaar toch nooit meer hoefden te zien als het op niks uitliep, zei ze: ‘Ik voorspel dat je zo iets met me gaat drinken. En… Klopt het opnieuw?’ Gelukkig reageerde hij enthousiast: ‘Doen we! Misschien wel handig om me even voor te stellen: ik ben Nicky!’ Eva schudde zijn uitgestoken hand. ‘Eva.’

grand café

Niet veel later zaten ze in het grand café een stukje verderop. Inmiddels was ze bedaard en voelde zich toch een beetje zenuwachtig. Waar was ze mee bezig? Om haar zenuwen te bedwingen, nam ze een flinke slok thee. Veel te heet natuurlijk! Hij zag het en lachte. ‘Mevrouw de waarzegster, thee wordt gemaakt van kokend water. Ik voorspel dat je je mond brandt als je nog zo’n slok neemt! Hey, relax, ik bijt niet.’ Ja hoor, dat kon er ook nog wel bij. Eva kleurde rood tot achter haar oren. Lag het er zo dik bovenop dat ze helemaal nerveus werd van hem? ‘Ik ben normaal eigenlijk nooit zo spontaan,’ bekende ze hem, ‘en ik hoopte dat die thee me iets rustiger zou maken.’

Het halfuur dat ze nog hadden, praatten ze honderduit. Hij vertelde een korte rondreis te willen maken in Zuid-Europa, te beginnen in Alicante. Ze haakte hierop in en zei dat ze ook die kant op ging. Ze zaten net te praten over de beste trekpleisters van die regio, toen het alarm van Eva’s telefoon afging. Tijd om te vertrekken. ‘Zo doen jullie op-tijd-komers dat dus,’ grinnikte hij vol bewondering. ‘Misschien moet ik dat ook maar eens gaan proberen.’ Tot het moment dat ze echt gingen boarden, praatten ze nog verder. Ze zaten weliswaar niet naast elkaar in het vliegtuig, maar misschien konden ze eenmaal daar nog wel een keertje afspreken. Eva durfde het eigenlijk niet te vragen. ‘Tot in Spanje!’ zwaaide hij en liep door naar achteren.

twijfel

Hoog in de lucht keek ze dromerig uit het raampje. Wat een dag! Zou hij echt nog de moeite doen om een keer af te spreken als ze eenmaal daar waren? Ze wist het niet. Misschien vond hij haar wel een suffe doos als ze elkaar beter leerden kennen. Bovendien had hij Jennifer nog niet gezien, bedacht ze terneergeslagen. Die zou haar immers komen ophalen van het vliegveld en hoe verder ze vlogen, hoe meer ze overtuigd raakte van het feit dat hij waarschijnlijk in katzwijm zou vallen zodra hij haar zag. Dan zou Eva niet eens meer bestaan. Toen het toestel op de grond stond, pakte ze dan ook teleurgesteld haar tas en verliet zo snel ze kon het vliegtuig.

Bij de lopende band gleed een hand in haar zij. Ze zag het Lowlands bandje en kon een opgewonden kriebel niet onderdrukken. ‘Waar was je nou?’ vroeg hij. Ze glimlachte zo achteloos mogelijk. ‘We hebben elkaar net gemist denk ik.’ Nicky leek het niet helemaal te geloven, maar ging er niet op in. En al snel voelde het even vertrouwd als voor hun vertrek. Met hun koffers liepen ze door naar de uitgang. Eva kreeg Jennifer in het oog en zwaaide zo enthousiast dat hij weg moest duiken. De vriendinnen omhelsden elkaar niet veel later alsof ze al weken geen contact meer hadden gehad. Nicky stelde zich kort voor en keek Eva weer aan. Hij toonde geen enkele interesse voor Jennifer, merkte ze verheugd op. ‘Morgenmiddag 13.00 uur bij Kiosco Miramar?’ vroeg hij haar. ‘Ik wist dat je dat zou vragen,’ lachte Eva en pakte zijn hand. ‘Even zien wat je toekomst zegt… Ja, doen we!’

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock

Merel

Merel (39) is eindeloos trots op haar vier dochters en zoon: June, Rose, May, Nova* (2020) en zoon Sean. Ze is gek op Van Dobben kroketten en chocola en daardoor eeuwig aan de lijn. In 2015 startte ze een goedlopende lifestyleblog: Lotus Writings voor dertigplussers: boordevol handige tips en nuchtere ervaringsverhalen met humor.

Een gedachte over “Fictie | In de ban van de toekomst – deel 2”"

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven

Welkom op Lotus Writings! Door deze site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruiken van cookies. In de footer van deze website vind je mijn privacyverklaring. Hierin leg ik uit welke persoonsgegevens ik verzamel op Lotuswritings.nl en wat ik hiermee doe. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten