Lees hier deel 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 en 14.
Zeven maanden later
Ingespannen keek Kim naar de verschillende blikjes tomaten. Waar waren die normale blokjes toch? Ze haalde adem en ging de schappen nog eens af. Die moesten hier toch ergens staan? Ze had enorme trek en kon niet wachten om te gaan eten, misschien dat haar ogen daardoor minder goed werkten. Ah! Daar achterin stond nog een verloren blikje. Ze voelde meteen een soort sympathie, dat net als zij een beetje verloren tussen anderen stond. Het was niet best met haar gesteld als ze al gevoelens koesterde voor een blikje tomaten dat straks zonder pardon door de spaghettisaus zou gaan, lachte ze in zichzelf. Op naar de geraspte kaas. Ze liep zo in gedachten, dat ze de knappe, lange man voor haar neus niet opmerkte. Met een flinke bons knalde ze tegen zijn borstkas op.
Beschaamd keek ze hem aan. Haar adem stokte in haar keel. ‘Hoi,’ wist ze nog net piepend uit te brengen. Haar wangen kleurden vuurrood, ze kon het gewoon voelen. Ze probeerde zo zelfverzekerd mogelijk te kijken, maar vermoedde dat die poging hopeloos teniet gedaan werd door het blozen. Chris nam haar rustig op. ‘Hoi.’ Zijn stem klonk zo vertrouwd en zo fijn, dat Kim zich meteen weer verdrietig voelde hem kwijt te zijn. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg hij, ‘ik hoorde dat je voor jezelf begonnen bent?’ Hoe wist hij dat? Ze vroeg er niet naar, allang blij dat hij met haar praatte. Kim vertelde hem de verkorte versie van haar succesverhaal. Ze was gestopt met werken en had inmiddels zelfs een paar stagiaires in dienst kunnen nemen. Ook had ze een vaste blogger in dienst die voor haar evenementen afliep. Hij reageerde heel warm en oprecht: ‘Ik ben blij voor je.’ ‘Dank je. Hoe gaat het met jou?’ Met alles dat ze in zich had, hoopte ze maar dat hij nu niet op de proppen kwam met zo’n happily ever after verhaal, inclusief bloedmooie vrouw, kind en golden retriever.
‘Goed hoor, mag niet klagen,’ glimlachte hij. Alsof het lot ermee speelde. Precies op dat moment kwam een brunette de hoek om. Haar goudbruine krullen dansten om haar gezicht, ze was superslank en had een ontwapenend gezicht. Precies waar ze bang voor was. ‘Ah, daar ben je! Wil jij zo even wat broodbeleg pakken voor morgen, dan loop ik door naar de koekjes.’ De moed zakte Kim in de schoenen en zocht naar een gegronde reden om weer door te kunnen, maar Chris onderbrak haar paniekerige gedachten. ‘Jules, kom eens. Dit is Kim. Kim, dit is mijn zus Juliette,’ stelde Chris ze aan elkaar voor. ‘Dé Kim?’ vroeg zijn zus nieuwsgierig. ‘Ik heb veel over je gehoord. Maar ik geloof ook dat het een slim plan is jullie nog even alleen te laten.’ Grijnzend schudde ze Kim de hand en voor ze wegliep zei ze hartelijk: ‘Leuk je eindelijk te ontmoeten. Na al dat gezeur is het toch ook wel prettig om te kunnen constateren dat je echt bestaat. Dacht even dat hij zijn ziel verloren had aan een letterlijke droomvrouw. We zijn je afgelopen halfjaar nooit tegengekomen.’
Nu was het Chris die gegeneerd keek. ‘Let maar niet op haar, ze overdrijft,’ bracht hij uiteindelijk hakkelend uit. ‘Haar relatie liep vorig jaar augustus stuk en sindsdien bivakkeert ze bij mij. Heel gezellig, maar soms…’ Apart hoe snel het toch alweer vertrouwd voelde tussen hen. Kim beantwoordde zijn glimlach half. Ze voelde een knoop in haar maag, maar moest het zeggen. ‘Chris, ik heb met Emma gepraat. Ze vertelde me alles. Van jullie kortstondige verkering tot het uitmaken… Nou ja, het spijt me. Ik mis je.’ Oeps! Dat laatste had niet in de planning gezeten. Het floepte er spontaan uit, ook omdat het haar gewoon heel hoog zat. ‘Ik jou ook,’ antwoordde hij zacht. ‘Heel erg. En ik had gehoopt dat mijn gevoel wel zou verdwijnen als we elkaar niet meer zouden tegenkomen, maar dat werkte voor geen meter. Wil je me wel geloven als ik zeg dat ik in het begin expres naar een andere supermarkt ging? Die Jumbo aan de rand van de stad. Puur omdat je me vertelde dat je daar niet winkelt, aangezien je niet goed kan parkeren in die gekke garage daar.’ Hij had het onthouden. Haar hart maakte een sprongetje en ze glimlachte. ‘Ik snap je wel, ik wilde jou ook niet zien. Nou ja, wel natuurlijk, maar tegelijkertijd wist ik dat het zoveel pijn zou doen. Onze week was kort en intens tegelijk.’
‘Hoe is het nu met Emma?’ Kim voelde een steek. ‘Ik ben zo boos. Nog steeds eigenlijk. De laatste keer dat ik haar zag was zo’n zeven maanden geleden. Ze was net vier weken zwanger, flink geschrokken en kwam bij me uithuilen. Heel raar, omdat we elkaar sinds de ruzie niet meer hadden gezien. Een dag later heeft ze het haar vriend verteld en ze kwamen het samen met mij vieren. Maar toen vertelde ze alles en bleek dus dat ze zo gelogen heeft tijdens oudejaarsavond. Uit jaloezie. Ze kwam terug van een mislukte vakantie en vond het verschrikkelijk om geconfronteerd te worden met mijn geluk. Ons geluk.’ Ze zweeg even. ‘Nou ja, ik heb ze direct daarna de deur uitgezet. Sindsdien niet meer gesproken.’ Zijn rechterhand streek over haar wang. Tintelingen trokken door haar hele lijf. Ze voelde dat de haartjes op haar armen recht overeind gingen staan en ze keek hem recht in zijn ogen aan. Hij voelde het ook. Ze wist het, ze zag het. ‘Kom je bij me eten?’ vroeg ze. Dit keer bewust.
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
De foto bij dit blog is afkomstig van Shutterstock
Al gedacht aan het schrijven van een boek, want dit leest echt heerlijk weg.