Mijn kind is laat met lopen, iedereen vindt daar wat van

‘Oh joh, loopt die van jou nog niet los?’ Daniëlle krijgt te pas en te onpas adviezen en commentaar wanneer ze vertelt dat haar zoontje Pim van twintig maanden net een maand kan lopen. Loslopen vind hij nog een beetje spannend. Zij en haar man hebben hier geen problemen mee. Wel met de buitenwereld die constant zijn ongevraagde en vaak ongezouten mening geeft. Waarom doen mensen dat eigenlijk? Is het zo erg wanneer kindjes laat zijn met lopen?

Dit artikel is ingezonden door Daniëlle (alias).

Daniëlle over Pim: ‘Laat zijn met lopen is niet erg!’

Onze zoon volgt een normale ontwikkeling, maar is laat met lopen

Over het algemeen genomen ontwikkelt Pim zich goed: fijne motoriek, praten, begrijpen. Alleen de grove motoriek bleef wat achter. We lieten hem onderzoeken en hij mankeert niets. De oorzaak is vooral dat op dit moment zijn hoofd in verhouding tot zijn lichaam iets aan de grote kant is. En dat bemoeilijkt zijn bewegingen. Zo kon hij pas laat in de kinderstoel zitten, viel hij continu om wanneer hij rechtop zat en kan pas sinds een paar maanden zelfstandig van liggen naar zitten gaan. Ook kroop hij niet. Hij stond met elf maanden, begon rond zijn eerste verjaardag pas met schuiven op zijn billen en durfde pas los te lopen vanaf negentien maanden.

Van fysiotherapie naar osteopaat

Onze zoon kreeg fysiotherapie van tien tot veertien maanden, omdat hij zijn romp niet kon draaien. Hierdoor kon hij niet staan, bewegen, kruipen of lopen. De therapie hielp ons om bewust kleine dingen te veranderen in de dagelijkse routine. Hierdoor trainde hij elke dag meerdere momenten.

Hiernaast sliep hij niet door. Met dertien maanden was de maat vol en gingen we daarom ook naar een osteopaat. Gelukkig hielpen haar behandelingen. Langzaam ging het slaapprobleem over en kon hij vanaf de eerste behandeling zijn romp wel draaien, gaan staan, opstaan vanuit zit en links en rechts bewegen langs de bank.

Commentaar van de buitenwereld: juist op momenten dat je het moeilijk hebt

Vanaf een maandje of twaalf tot anderhalf jaar zag ik veel leeftijdsgenoten beginnen met lopen en zelfs rennen, terwijl Pim op zijn billen schoof. Anderen vonden dit gek en begrepen het niet – iets wat ik nog wel snap. Op een gegeven moment merkte hij dat hij overal naartoe kon bewegen, maar dat hij daar wel mama voor nodig had. Hij trok aan mijn armen en werd ongeduldig als ik niet direct reageerde. Buitenstaanders zagen zijn driftbui en reageerden daarop. ‘Laat hem gaan!’ of ‘Loop met hem mee’. Als ik uitlegde dat hij nog niet los kon lopen, kreeg ik te horen: ‘Oh joh, nog niet?’ In combinatie met mijn eigen gevoelens niet bepaald de leukste opmerkingen.

Wat kan je doen als iemands kindje laat is met lopen?

  1. Oordeel niet. Mocht je willen weten waarom het langer duurt, vraag daar dan naar. Maar eerlijk gezegd vind ik zoiets eigenlijk alleen kunnen wanneer je de ouders echt goed kent. Als buitenstaander heb je er gewoon weinig tot niks mee te maken.
  2. Als je het kindje kent en ziet dat hij aan zijn moeder hangt, omdat hij ergens heen wil, ontlast haar dan. Ik had liever gehad dat goede bekenden hem een hand zouden geven en meenamen naar de plek waar hij naartoe wilde lopen.
  3. Informeer liever naar de vorderingen bij de fysiotherapeut en osteopaat dan ‘of hij al loopt’. Want hoewel die tweede vraag misschien lief bedoeld is, je kan er vanuit gaan dat het moment dat hij zijn eerste (losse) stapjes zet, de trotse moeder dat wel laat weten.
dreumes is laat met lopen tips
©surowa – Shutterstock

Tips voor ouders van wie de dreumes of peuter nog niet loopt

  1. Als je het niet vertrouwt, vraag dan om hulp aan een deskundige. Een fysiotherapeut (of osteopaat) die gespecialiseerd is in kinderen ziet meestal snel genoeg of er iets mis is en kan je waar nodig verder helpen.
  2. Praat erover met iemand die je vertrouwt – misschien nog het liefst iemand die hetzelfde heeft meegemaakt en jou snapt. Als moeder/vader kan je behoorlijk gefrustreerd raken, zeker als ze alleen maar aan jouw hand willen lopen. Bovendien is het zielig om te zien: zo’n kleintje die wel heel graag wil, maar niet durft.
  3. Probeer het commentaar zoveel mogelijk naast je neer te leggen, hoe vervelend het ook is. Vertrouw op je moederinstinct: jij weet wat het best voor jullie kindje is en ze hebben toch wel commentaar. Of je kind nu snel of langzaam is.
  4. Onthoud: twee kinderen kunnen enorm van elkaar verschillen. Daarom kan je ze beter niet te veel met elkaar vergelijken: soms moet je gewoon iets langer wachten bij de ander. Richtlijnen zijn niet bepalend, hoewel ze je soms echt heel onzeker kunnen maken. Maar laat ze los. Elk kindje doorloopt fases op zijn eigen tempo en uiteindelijk gaan ze echt wel lopen.

Pim was later met lopen, maar uiteindelijk kwam het goed

Het kan lastig zijn wanneer je kindje wat trager is

Het belangrijkste dat ik anderen wil meegeven, is dat het voor ouders echt moeilijk is wanneer kinderen laat zijn met lopen. Je voelt je machteloos, soms ook heel gefrustreerd. En het is gewoon zielig. Je ziet dat je baby/dreumes cognitief heel goed begrijpt hoe handig het zou zijn wanneer hij zelf kon lopen, maar tegelijkertijd hoe moeilijk het voor hen is wanneer het niet lukt. Bovendien is het belangrijk te onthouden dat het niet geeft als kindjes laat zijn met lopen. Echt, het komt vanzelf goed.

Lopen wanneer je het niet verwacht

En het toevallige aan dit verhaal? Precies de dag dat ik De Mamagids mailde met de vraag of ik mijn verhaal hier mocht doen, begon Pim te lopen en al snel zette hij ook buiten losse stappen. Ik ben zo blij en voel me letterlijk zo vrij nu het gewicht niet meer aan mij hangt! Ik ben net zo trots als bij mijn dochter met 13 maanden maar zie vooral ook het nuttige van loslopen.

De oorzaak van het later zijn met lopen?

Nog later bleek trouwens wat uiteindelijk de oorzaak was dat Pim later begon met lopen. Hij zag niet voldoende (dichtbij) en bleek een bril nodig te hebben. Vanaf het moment dat ze hierachter waren, ging het al snel heel hard met zijn ontwikkeling. Hij rent, springt en durft veel meer. Dus mocht je het idee hebben dat er meer speelt, zoek dan zeker hulp bij het consultatiebureau of je huisarts.

Als je kind laat is met lopen, kan dat meerdere oorzaken hebben. Soms lichamelijk, zoals bij Pim het geval had: doordat hij onvoldoende zag, was hij onzeker en durfde niet goed. En soms ook gewoon om een andere reden. Als je het niet vertrouwt, zoek dan contact met een deskundige. Hoe dan ook, het komt uiteindelijk wel goed! Wil jij ook je verhaal delen, is je kindje laat met lopen en vind je de reacties uit de omgeving storend? Deel het met ons in de reacties.

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Evgeny Atamanenko – Shutterstock

Ingezonden verhalen

Deze lezeres heeft haar persoonlijke verhaal (anoniem) met ons gedeeld. Wil jij ook graag een gastartikel aanleveren of iets delen? Lees in de Over Ons meer over hoe dit precies werkt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven