De dreumespuberteit in de praktijk: een nieuwe fase

Wie dacht dat de peuterpuberteit het begin was van ‘zelluf doen’ en discussies voeren, zou het zomaar eens kunnen mis hebben. Sommige kinderen beginnen namelijk al met afzetten tijdens de zogenaamde dreumespuberteit: een bijzondere, uiteenlopende fase met allerlei emoties door elkaar. Zowel bij je dreumes als bij jou! In dit artikel nemen we je mee naar deze tijd in 5 bijzondere momenten.

Dreumespuberteit

Dreumespuberen is wellicht de meest onderschatte periode uit het Groene Boekje voor de Opvoeding. Misschien vooral omdat je hem niet zag aankomen: iedereen houdt rekening met de peuterpuberteit, maar dat er daarvoor al een boel discussie kan plaatsvinden, hoor je meestal niet. Toch is het best lastig. Kinderen kunnen in deze fase namelijk meestal nog niet zo goed communiceren, maar ontwikkelen intussen wel een steeds duidelijkere eigen wil die ze (al dan niet met een hoop bombarie) aan je duidelijk willen maken.

Dit begint vaak met de 15 maandensprong en leidt tot een bijzondere periode waarvoor de naam dreumespuberteit waarschijnlijk de lading het best dekt. In dit artikel delen we 5 herkenbare momenten waarop je merkt dat je in een compleet nieuwe fase zit!

De dreumespuberteit: 5 herkenbare momenten

Je dreumes wil zelf eten

Je leest weleens dat het zelf willen eten pas komt op de peuterleeftijd. Maar dat hoeft dus niet. Ondernemende dreumesen zijn dol op het leren van nieuwe dingen en zijn dol op een beetje autonomie. Zelfstandig leren eten is daar onderdeel van: ze oefenen enthousiast, waardoor je vloer na de maaltijd vol ligt met broodkorsten, stukken pasta, rijstkorrels en aardappel. Hun motoriek is namelijk nog niet altijd op hetzelfde niveau als hun enthousiasme.

Vergeet niet dat er ook een voordeel zit aan zo’n vroege dreumespuberteit. Kinderen die graag snel zelfstandig willen worden, zijn dit vaak ook op een vroegere leeftijd. Dus ja, je veegt je tien slagen in de rondte na het eten, maar ze ontwikkelen hun motorische vaardigheden in een rap tempo. En dat is ook wat waard!

Nee zeggen

Ik ben twee en zeg nee is een mythe. Kinderen ontdekken al veel eerder dat ze iets kunnen weigeren – al dan niet non-verbaal. Een dreumespuber is hier uiterst bekwaam in. Willen ze niet wat jij voor ogen hebt, dan sluiten ze demonstratief hun mond. Schudden hun hoofd. Of zeggen duidelijk NEE! En werkt dat niet? Dan kunnen ze natuurlijk altijd nog gaan gillen of een tikje hysterisch in elkaar zakken op de (supermarkt)vloer en weigeren verder te lopen. Aan jou wie de laatste adem heeft 😉 En bedenk maar zo: ooit komt het vast heel goed van pas dat ze hun grenzen zo goed aangeven!

Frustratie en boosheid omdat je je dreumespuber niet snapt

Natuurlijk snappen we het best wel in theorie. Als je graag iets duidelijk wil maken en niemand ook maar lijkt te begrijpen wat je nu precies wil (iets dat je zelf andersom vaak ervaart in de puberteit, even terzijde), dan is dat ook frustrerend. We begrijpen heus wel dat je daar flink boos van kan worden of zelfs verdrietig.

In de praktijk is het desondanks weleens lastig je geduld te bewaren. Want de eierkoek in vier stukken snijden en dan – na gekrijs – in acht, waarna blijkt dat je het gewoon bij vier had moeten laten? Waarna je kind hem weigert te eten. Tot tien tellen is niet altijd voldoende met je dreumespuber. Maak er maar honderdtien van. Of tienduizend.

Samen spelen? Alles is van mij!

Je kan op deze leeftijd niet verwachten dat kinderen gemoedelijk samen spelen – dat begint doorgaans vanaf vier jaar. Maar in de dreumespuberteit is ook niet zo dat kinderen naast elkaar kunnen spelen. In tegendeel! Alles is van je dreumes en o wee als er een kindje langskomt dat ook even aan zijn bouwblokken zit. Of er überhaupt alleen maar naar kijkt! Voor je het weet zit je tussen twee briesende kemphaantjes van nog geen twee jaar die van geen wijken weten.

Gelukkig is dit over het algemeen van voorbijgaande aard!

Hartverscheurend huilen

‘Even wachten’ gaat er bij je dreumes nog niet in. Dat is ook nauwelijks te bevatten, want wat is even en waarom kan het niet nu? Zeker gevoeligere kinderen kunnen in de dreumestijd soms hartverscheurend huilen, soms vanwege iets kleins waarvan jij niet helemaal begrijpt hoe je überhaupt zoveel verdriet om kunt hebben. Maar goed, moet je misschien ook niet willen snappen – een dikke knuffel en wat begrip doet vaak wonderen. En wat ook vaak helpt, is concreter maken hoelang ‘nog even’ duurt: samen tot tien tellen, als papa thuis is of wanneer deze aflevering van Paw Patrol is afgelopen.

De dreumespuberteit is dus een hele enerverende fase. Zeker omdat je kind vaak nog te jong is om echt uit te spreken wat hij wil, maar je wel van alles duidelijk wil maken. Je zal merken dat hoe beter je je kind begrijpt, des te makkelijker de communicatie verloopt. Meestal. Want het blijft uiteindelijk een dreumes! Hoe verliep deze fase bij jullie? Was het echt een soort voorloper van de peuterpuberteit? Of ging hij eigenlijk wel geruisloos voorbij?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Asada Nami – Shutterstock

Redactie

De Mamagids is hét online handboek voor moeders die fouten durven maken. Vol handige tips voor als je het even niet weet, herkenbare verhalen en ervaringen van lezeressen. Omdat je nooit de enige bent!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven