Na een scheiding terug bij je ouders: zo ga je daarmee om

Het huis uit gaan om binnen vijf jaar weer terug te keren naar je ouders? Het overkomt 1 op de 4 jongeren, volgens het CBS. Relatiebreuken zijn de grootste oorzaak en de kans is dus relatief groot dat het jou ook overkomt. Alleen, hoe ga je daarmee om? Je relationele wonden likken, weer wennen aan de structuur thuis en zoeken naar een huis (wat vaak frustrerend lang duurt)? In dit artikel vertel ik je mijn verhaal en geef handige tips voor het geval je na een relatie of door omstandigheden terugkeert naar het ouderlijk nest. Het komt ooit goed. Echt!

Terug naar je ouders? Nee, dat gaan we mooi niet doen

Zodra je voor de laatste keer de deur in het slot laat vallen bij je ouders om op jezelf of samen te gaan wonen, is terugkeren waarschijnlijk het laatste waar je aan denkt. Jij behoort vast tot de succesvolle 75% die niet binnen vijf jaar op de stoep staat met je koffers in de auto. En toch kan het je overkomen. Een relatie die minder lekker liep dan gehoopt, financiële pech of gewoon omdat je grootse plannen mislukten.

Wanneer je noodgedwongen terugkeert, al dan niet na een echtscheiding, mag voorop staan dat het heel fijn is dat de deur weer voor je open staat. Urgentieverklaringen krijg je tegenwoordig niet zo makkelijk meer en de huidige woningmarkt is nog altijd een uitdaging. Zeker als je in je eentje moet kopen. De kans is dus groot dat het tijdelijke onderdak dat ze je verlenen misschien wel een jaar of langer gaat duren.

Ook ik ging weer bij mijn ouders wonen. Met kind.

Ik zie mezelf nog staan. Een afgeladen auto met alle spullen die ik er haastig in had gegooid, mijn toen anderhalf jaar oude dochter naast me en de mededeling dat het over was. Dat ik nu weer thuis was, urgentie zou aanvragen, maar heus niet lang zou blijven. Ondanks dat mijn moeder me meteen op het hart drukte dat ik de tijd moest en mocht nemen die nodig was, leek het me onwenselijk. Met je kind terug bij je ouders? Nee. Na al die jaren zelfstandigheid wilde ik dat vooral gewoon voortzetten. Bovendien kon ik hen toch niet opzadelen met mijn mislukte relatie?

Toch zou het nog drie jaar duren voor ik verhuisde. Urgentieverklaringen gaven ze niet in mijn situatie (ik had immers een dak boven mijn hoofd en mijn ouders vonden het een bespottelijk idee te moeten liegen dat ik niet welkom was – een keus die ik zelf ook zou maken). En dus moest ik me inschrijven, net als iedereen in het dorp. Aangezien er nogal veel jongeren wonen, duurde het veel langer dan ik die bewuste middag verwachtte.

Ik ben en blij ze eeuwig dankbaar voor het gemak waarmee ze me in huis namen, aangezien dat vanuit hun kant ongetwijfeld ook een stap terug was. Maar het blijft schipperen. Je mist een eigen plek. Vanuit mijn eigen ervaring deel ik hieronder een aantal tips om het zo gezellig mogelijk te houden als je ook weer bij je ouders moet gaan wonen.

Tips voor als je weer bij je ouders gaat wonen

Probeer te accepteren dat de situatie is zoals hij is

Misschien ben je ontzettend teleurgesteld in jezelf. Of vind je het verschrikkelijk dat je zolang moet wachten op een nieuwe woning. Begrijpelijk. Als je weer bij je ouders intrekt, is dat simpelweg geen ideale situatie. Daarbij is het soms zwaar en je zal ongetwijfeld onderling botsen. Zeker als je je eigen ritme had en nu weer terugvalt in de oude patronen van jullie gezin.

Wat helpt is om voor jezelf iets bij te houden van een dagboekje (schrift of digitaal). Ook kan het schelen om voor jezelf te blijven benoemen wat de voordelen zijn van deze situatie:

  • Je hebt de ruimte om geld te sparen, ook omdat de maandelijkse kosten een stuk lager liggen
  • Je bent in de dankbare positie dat je ouders je terug in huis nemen
  • Komende tijd kan je langzaam je nieuwe uitzet bij elkaar sparen
  • Dit is één van de grootste lessen van je leven en leert je uiteindelijk dat vrijwel alles goedkomt, hoe uitzichtloos het soms ook lijkt

Maak duidelijke afspraken met je ouders (zeker als er kinderen bij betrokken zijn)

Voor je ouders is het ook niet makkelijk. Zij waren misschien net aan iets meer vrijheid gewend. Of zijn nu zowel opa en oma als jouw ouders. Die verhoudingen kunnen enorm door elkaar gaan lopen wanneer je weer met zijn allen in één huis woont. Misschien corrigeer jij je kind en vergoelijken ze alles met een vertederde glimlach. Dat kan ergernis opwekken of zelfs leiden tot een vervelende ruzie.

De oplossing? Maak duidelijke afspraken. Bespreek met elkaar welke verwachtingen je hebt van de ander. Hoe wil jij graag dat zij hun rol als opa en oma invullen? Luister naar wat ze van jou verwachten. Willen ze een structurele bijdrage in het huishouden? Zouden ze een financiële vergoeding op prijs stellen? Probeer zoveel mogelijk op één lijn te komen. Irritaties blijven er altijd wel enigszins, maar worden een stuk minder als je allemaal zo eerlijk mogelijk bent over wat je precies verwacht.

Leef en laat leven: neem af en toe wat afstand van je ouders

Iedereen heeft zo nu en dan tijd voor zichzelf nodig. Zeker als je uit een relatie komt die minder rooskleurig afliep dan je hoopte. Dit is ook een tijd waarin je zal moeten verwerken. Van het verdriet om je verbroken relatie, zeker als er een kindje bij betrokken is, tot het zoeken van een nieuw ritme in je leven, de onzekerheid over de toekomst en het feit dat je weer bij je ouders woont. En wat dacht je van omgaan met je ex?

Ook kan het wonen bij je ouders ook voelen als een vorm van persoonlijk falen. Onterecht weliswaar – het overkomt behoorlijk wat mensen en soms kan je er helemaal niets aan doen – maar toch kan je het zo ervaren. Probeer dus echt af en toe je afstand te nemen. Ga lunchen met vriendinnen of een avondje uit. Of neem de tijd voor jezelf als je ouders eens weg zijn. Per slot van rekening kom je allemaal uit een situatie waarin je elkaar veel minder zag, terwijl je nu continu op elkaars lip zit. Dat is voor iedereen wennen. Je zal merken dat een beetje ruimte voor iedereen goed is.

Investeer in de band tussen opa, oma en hun kleinkind(eren)

Niks zo moeilijk als opa en oma blijven terwijl je kleinkind in huis woont. Je neemt gedeeltelijk een ouderlijke rol op je, hebt natuurlijk de ouder-kind band met je eigen kind en daardoor lopen allerlei rolpatronen in elkaar over. De enige manier om te zorgen dat er nog echte tijd is voor de grootouders en hun kleinkind is door ze die ruimte te gunnen. Laat ze lekker met elkaar naar het park gaan of en stukje wandelen. Jou geeft het ook de lucht die je nu nodig hebt, hen geeft het de ruimte om echt te genieten van elkaars gezelschap zonder jouw bijkomstigheid.

Laat je waardering blijken voor je ouders

Uiteindelijk nemen ze je weer terug in huis en steunen ze je, hopelijk zonder al te veel commentaar. Dat is nogal wat. Ook al blijf je hun kind en al houden ze zielsveel van je, zij nemen toch bewust een stap terug in hun eigen leven. Dat je dat waardeert, mag je zeker tonen. Hoe? Ga een weekendje weg met je kind(eren) en geef hen het huis weer even terug. Of zorg voor een volledig verzorgd diner voor twee. Neem ze mee uit eten. Schrijf een persoonlijke brief… Er is altijd wel een manier die bij jullie past.

Het belangrijkste is dat je hen laat voelen dat je dankbaar bent. En dat, ondanks de vreemde situatie en dat iedereen zich nu moet aanpassen, je blij bent dat jullie er het beste van maken. Vergeet niet dat je het op een gegeven moment zelf weer moet rooien. Even eerlijk, je gaat het echt wel missen dat er af en toe (of geregeld) iemand voor jou kookt. Of je was doet.

Terugkeren naar je ouders als je eenmaal op jezelf hebt gewoond, kan voelen als een flinke stap. Iedereen moet aanpassingen maken en een nieuw ritme vinden in deze bijzondere vorm van samenleven met het oude gezin. Met bovenstaande tips help je jezelf iets meer een plekje te vinden en je ouders ook. Het zal niet altijd makkelijk2 zijn, maar ooit komt het goed. Hou vol! Wil je je ervaring delen? Of heb je misschien nog een handige tip voor anderen? Laat het ons weten in de comments.

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven