Haaruitval na de bevalling, ontzwangeren 2.0!

Ontzwangeren kent vele facetten: van hormonale uitbarstingen en nachtenlang baden in het zweet tot haaruitval na de bevalling, het komt waarschijnlijk allemaal voorbij. Vandaag vertel ik over haarverlies, dat even aan me voorbij leek te gaan. Maar ik juichte te vroeg!

Verschrikkelijke haaruitval na de bevalling

‘Hoort je haar zo uit te vallen na de bevalling?’ vraagt een vriendin die toevallig op dezelfde dag beviel als ik. ‘Ja, die haaruitval hoort er helaas bij,’ weet ik nog maar al te goed. Het was een ramp nadat June geboren was: ik leek een complete pruik te verliezen. Elke dag lag het bed vol haren en er viel niet tegenop te stofzuigen. Ik kijk na ons gesprek even in de spiegel. Vooralsnog lijkt mijn hoofd gespaard en ik prijs mezelf gelukkig. Misschien duurt het langer omdat ik dubbel moet ontzwangeren? Of doordat ik nog steeds bijna volledig borstvoeding geef?

Lees ook 10 dingen waarvan we afscheid nemen: Mays eerste halfjaar

Je moet zoiets natuurlijk nooit denken

Niet veel later kriebelt iets op mijn arm, het gaat maar niet weg. Als het licht erop schijnt zie ik dat we hier te maken hebben met een losse haar. Irritant! Terwijl ik hem eraf pluk en verder wil gaat, dringt het ineens goed tot me door. Een losse haar! Het is bij mij ook zover. Ik krijg nare visioenen over het lullige plukje dat aan het einde van de rit zal overblijven, iets dat je nauwelijks nog een staart kunt noemen. Doordat afgelopen zwangerschap en ontzwangering naadloos door elkaar heenliepen, viel het na de geboorte van de middelste reuze mee met die haaruitval na de bevalling. De angst slaat me een beetje om het hart. Zal ik nu dan de dubbele hoeveelheid gaan verliezen?

Vrouwen en hun kapsel

Natuurlijk, er zijn veel ergere dingen op de wereld en dat weet ik heus wel. Maar als vrouw zijn je haren toch een beetje je trots. Ik borstel en durf na afloop bijna niet te kijken als ik klaar ben. Opgelucht haal ik adem. Het blijkt nog even paniek om niks. En wie weet valt het sowieso reuze mee, probeer ik mezelf moed in te praten. Maar dat is vast hopen tegen beter weten in. De Grote Uitval komt vanzelf, doe je niks tegen. Pas als je de wanhoop nabij bent en een haartransplantatie overweegt, zo weet ik nog, stopt het. Even onverwachts als het kwam. En dan blijf je dus achter met dat miezerige staartje.

Genieten, nu het nog kan

Ik kijk in de spiegel en zucht. Nog maar even van genieten dat het nog zo glanst en redelijk vol is, pep ik mezelf op.  Beneden wil ik weer vol goede moed starten met het ontbijt. Het hele debacle is bijna vergeten, als June achter me komt staan. ‘Mama, ik bedoel het niet vervelend hoor,’ begint ze. Ik recht mijn rug en weet dat er dus hoogstwaarschijnlijk iets vervelends gaat komen. ‘Je hebt eigenlijk best veel grijze haren.’ Beteuterd dringt tot me door dat het haarverlies het minst erge was: dat is een paar maandjes later wel over. Dat grijze haar echter, dat blijft…

Had jij ook zo’n last van haaruitval na de bevalling?

De foto van de vrouw met haarverlies is afkomstig van Shutterstock