Vroeger vond ik grijs haar wel mooi. Bij vrouwen associeerde ik het altijd met oma’s, gezelligheid en wijsheid. Allemaal positieve gedachten dus. Maar dat was vroeger toen ik zelf nog een klein meisje was, ver voor mijn eigen eerste grijze haar door mijn hoofdhuid naar buiten piepte. Ver voordat mijn oudste dochter zich glimlachend naar me toe boog om een kus te geven, vervolgens met enige schok en opgetrokken wenkbrauw terugschoot en me in niet mis te verstane woorden vertelde dat ik écht grijs begin te worden.
De associatie van grijs haar met ouderdom blijkt toch overheersend als het jezelf betreft. De andere twee lijken ineens irrelevant. Ik voel me namelijk helemaal niet oud. Oké, ik moet niet overdrijven: ik ben ook helemaal niet oud. Ik heb een dochter van tien jaar en ben zelf 32. Vergeleken met de andere ouders in de klas zou je me zelfs nog een jonkie kunnen noemen. Alleen die grijze haren, die vertellen anders. Ongewild sta ik voor het dilemma om voor eeuwig te gaan verven – tot ik er wel aan toe ben – of de natuur lekker zijn gang te laten gaan.
Lastig. Aan de ene kant ben ik momenteel groot voorstander van natuurlijk oud worden. Fillers en botox? Ik kan me niet voorstellen dat ik ze ooit zou gebruiken. Maar is dat in de praktijk ook zo? Geldt de voorkeur voor ‘mooi en op natuurlijke wijze ouder worden’ niet alleen maar als je zelf nog niet te maken hebt met fijne lijntjes, grijze haren en een verandering in je gezicht? Zo ging ik dus van een simpele constatering naar een filosofisch gesprek met mezelf, waar ik eigenlijk nog geen antwoord op heb.
Want aan de ene kant ben ik bang voor een jarenlang traject waarbij je bezig blijft je grijze haar te verdoezelen. Tot op het punt dat je driewekelijks bij de kapper zit om je witte uitgroei te laten bijkleuren. Of waarbij je na verloop van tijd moet gaan blonderen en dan langzaam overstapt op grijs. Lijkt me ook niet leuk. Maar binnen nu en tien jaar een grijze waas over mijn haar te hebben? Daar ben ik eigenlijk nog helemaal niet aan toe.
Voorlopig houd ik me maar vast dat ik nog geen witte landingsbaan heb wanneer de verf uitgroeit. Aan het feit dat ik nog maar 32 ben en dat ik er ook zo mag uitzien. Dat hele natural aging komt dan wel over een jaar of acht, heb ik in elk geval nog even de tijd om eraan te wennen…
Hoe oud was jij toen je je eerste grijze haar ontdekte? Laat je ze zitten of ben je van plan je haar te blijven verven tot het echt niet anders meer kan?
