Column | Hebben die fitmoms geen kinderen ofzo?

We genieten met volle teugen van die eerste heerlijke zonnestralen wanneer het me plots overvalt. Als een donkere wolk dringt het tot me door: zon = blote armen en benen = confrontatie met mijn winterlijf. Ik denk aan de paaseitjes in de kast, het extra plakje kaas dat ik tussendoor naar binnen werk en die zak chips van vorige week. Aan hoe het koude winterweer een fantastisch excuus leek om tijdelijk te stoppen met wandelen. Oeps.

Net als rond de jaarwisseling zie ik om me heen een tweede golf ontstaan van fanatiekelingen die de sportschool (her)ontdekken en zich vol overgave storten op lunges en burpees. Moeders die thuis sporten en zich abonneren op NBFM, bijvoorbeeld, net als ik een paar jaar geleden. Ik zit zelfs in een appgroepje waarin de laatste tijd weer met enige regelmaat een dappere poging wordt ondernomen om onze oefeningen af te werken.

Onderhuids voel ik de drang om mee te doen. Om me enthousiast te abonneren, mee te gaan doen in willekeurige groepslessen op de sportschool en om strompelend te beweren dat dat sporten echt hartstikke lekker is voor je lijf. Of om op YouTube filmpjes op te zoeken met workouts of Zumbalessen die ik kan meedoen vanaf mijn sportmatje. Wat ik ooit kocht toen ik nog regelmatig iets deed dus. Er is alleen één hindernis.

Ik ben moeder.

Dat klinkt echt als het slechtste excuus ooit, en op gezette tijden vraag ik me af of ik het inderdaad op die manier gebruik. Maar de kinderen vormen dus wel een barrière tussen mij en een afgetraind zomerlijf. Net als mijn voorliefde voor zoet en vet natuurlijk, maar dat terzijde. Waar hem de uitdaging vooral in zit? De praktische uitvoering van mijn plannen.

Buiten het wandelen met Sean om, kan ik namelijk niet echt naar de sportschool. Ja, als hij op de opvang zit, maar dan moet ik ook aan het werk of studeren. En als de kinderen thuis zijn, verword ik onderdeel van een parcours zodra ik begin te planken. Kennelijk is dat hartstikke leuk om op te gaan zitten of overheen te klimmen. Hetzelfde geldt voor squats, waar de meiden joelend onderdoor kropen toen ze klein waren en inmiddels geldt voor hun jongere broertje waarschijnlijk hetzelfde.

Het geeft de burger geen moed, kan ik je zeggen. Sterker nog, ik vraag me af hoe die #fitmoms dit allemaal doen. Rennen zij daadwerkelijk hele dagen rond, met hun kind in de buggy? Blijven die kinderen braaf op afstand toekijken tot hun moeder klaar is met haar spieroefeningen? Heeft de sportschool een kinderopvang? Of zetten deze vrouwen wél dapper door, knarsetandend en met rollende ogen omdat hun kind elke poging tot fysieke verbetering torpedeert?

Ik weet het niet zo goed. Stiekem ben ik best een beetje jaloers dat die vrouwen zo goed in hun vel zitten en moeiteloos van de chips en chocola kunnen blijven, als ik eerlijk ben. Tegelijkertijd weet ik ook dat dit is wat het is. Met kleine kinderen moet je misschien ook niet te ambitieus zijn als het gaat om sporten? Een wandeling maken, naar de speeltuin en het huishouden is uiteindelijk ook een vorm van beweging, toch? Komende tijd ga ik me daar dus maar op toeleggen – hebben de kinderen ook nog iets aan…

Gaat het bij jou ook zo moeizaam als je een poging doet tot sporten met je kinderen in de buurt? Of heb je een gouden tip?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Uitgelichte afbeelding ©VGstockstudio – Shutterstock