Emancipatie tag | De vrouw die nooit het brood smeerde

Gelijkwaardigheid is nog altijd geen norm in een groot deel van de wereld. Met drie dochters houd ik me daarom bewust bezig met emancipatie. Ik wil hen bewust maken van de uitdagingen, maar ook creatief leren denken om hiermee om te gaan (en soms zelfs patronen te durven doorbreken). Hoe dat eruit ziet? In de Emancipatie tag vind je 9 vragen rondom het thema emancipatie. De bedenker weet ik niet; heb jij een idee? Laat het me weten in een reactie, dan voeg ik het originele artikel toe.

Emancipatie tag Q&A

Hoe voeden jullie de kinderen op? Gelijkwaardig of traditioneel?

Persoonlijk heb ik helemaal niks met een traditionele opvoeding. We willen onze kinderen graag meegeven dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn en dat het vooral belangrijk is dat je doet waar je goed in bent. Zo hebben we een dochter die erg technisch is en graag bijspringt met klusjes, terwijl een ander het heerlijk vindt om te bakken en haar kamer elke zoveel maanden een creatieve make-over te geven. Zonder dit te benoemen als typisch mannelijk of vrouwelijk, willen we hen graag de ruimte geven om deze kwaliteiten te ontplooien. Verder vinden we het belangrijk dat ze zich niet te afhankelijk opstellen en weten wat ze waard zijn.

Overigens moet ik wel eerlijk opmerken dat we ongemerkt met hun speelgoed toch snel enigszins rolbepalende spulletjes kopen. De meiden hebben poppen, onze zoon eigenlijk niet – terwijl dat tegenwoordig prima kan. Toch staan er bij hem vooral voertuigen in de kast en heeft hij veel bouwblokken.

Ben je een werkende moeder/vader? Waarom wel of niet?

Ik heb een eigen bedrijf. Persoonlijk vind ik het belangrijk dat ik mezelf kan blijven ontplooien. Bovendien is volledig thuiszitten niets voor mij: ik miste een intellectuele uitdaging. Voor de kinderen is het volgens mij ook belangrijk om te zien dat je werkende leven niet automatisch ophoudt als je een gezin sticht. Ik hoop voor hen dat ze later hun hart volgen. Zijn ze geknipt voor het thuisblijfmoederschap dan hoop ik dat hen die luxepositie gegeven is. Maar willen ze blijven werken, dan is het fijn dat die optie er is.

Vraag jij om toestemming voor je een uitgave kan doen?

Absoluut niet! Even los van het feit dat ik momenteel alleen woon met de kinderen, is dat in mijn relatie ook nooit zo gegaan. We vertrouwden elkaar volledig op het gebied van geld – en nog steeds, voor zover de financiële zaken elkaar overlappen. Ik zou ook niet in een relatie kunnen zitten waarbij je dit wel moet doen, eerlijk gezegd.

Wie doet bij jullie thuis de technische klussen?

De meeste klusjes zijn relatief simpel en kan ik zelf uitvoeren. En anders heb ik Lisette achter de hand als technische hulplijn (net als haar beste vriendin Jo, die helemaal nergens haar hand voor omdraait), of een aantal vrienden die me uit de brand kunnen helpen in geval van nood. Daarnaast woon ik in een huurhuis, dus de meer specialistische klussen besteed ik natuurlijk gewoon uit.

Wie gaan mee naar belangrijke afspraken voor de kinderen (op school en het consultatiebureau)?

Dit hebben we vanaf het begin samen gedaan en doen we, waar mogelijk, nog steeds. Hun vader is ontzettend betrokken en overal van op de hoogte. Persoonlijk vind ik dat heel fijn, omdat twee meer weten en horen dan één. Bij ons op school gaat dat overigens vaak zo: veel ouders komen samen naar de tienminutengesprekken. Dat vind ik een mooi signaal naar de kinderen toe: je laat samen zien dat je dit soort zaken allebei belangrijk vindt.

Met het consultatiebureau zijn we gestopt; ik ga alleen nog langs voor de prikjes. Dit doe ik wel alleen, omdat het voor hun vader minder makkelijk is om even heen en weer te rijden vanaf zijn werk. Mijn werktijden zijn wat dat betreft een stuk flexibeler.

Wie neemt vrij als de kinderen ziek zijn? Waarom?

Ik. Mijn werk is nu eenmaal een stuk flexibeler, ik ben toch al thuis. Bovendien kan ik eventueel doorwerken als ze slapen en anders in de avonduren nog wat doen. Heb ik echt een belangrijk evenement van mijn werk of moet ik om een andere reden weg, dan zal hij vrij nemen of springen opa en oma bij. Maar dit is eigenlijk nog nooit zo voorgekomen.

Wie smeert ‘s ochtends de boterhammen?

Nu de meiden ouder zijn, is de regel dat je je eigen brood klaarmaakt. Soms doe ik het even snel, maar steeds minder. Dat is naar mijn mening ook het belangrijkste doel van de opvoeding: leren om zelfstandig te worden en hoe het leven werkt. Boterhammen smeren, als je daartoe in staat bent uiteraard, is daar onderdeel van.

Kunnen jullie je allebei verdienstelijk maken in het huishouden?

Ja, toen ik nog met hun vader samenwoonde, verdeelden we de taken in het huishouden zo evenredig mogelijk. Ik zou geloof ik ook nooit meer willen samenleven met iemand die voor elke huishoudelijke stap afhankelijk is van mij. Het hoort naar mijn mening bij je algemene kennis om voor jezelf te kunnen zorgen en ik voed de kinderen ook bewust zo op. Jongen of meisje, op je achttiende moet je in elk geval in staat zijn de basistaken uit het huishouden zelfstandig te kunnen uitvoeren.

Wat leer jij je dochters: knipperen met hun lange wimpers, het nummer van de ANWB of zelf de band verwisselen?

Heel eerlijk? Ik ben zelf groot voorstander van het nummer van de ANWB. Knipperen zie ik niet zo zitten, zelf de band verwisselen lijkt me (gezien mijn onhandigheid) ook niet per se een aanrader.

Ik daag hierbij Kimberly, Rob en Judith uit om de emancipatie tag ook in te vullen.

Hoe geëmancipeerd ben jij? En wie smeert bij jullie thuis de boterhammen?

Volg je Lotus Writings al op Pinterest?

Uitgelichte afbeelding ©CarlosBarquero – Shutterstock