7 dingen die je na afloop van de avondvierdaagse vergeet

De avondvierdaagse is gezellig, saamhorig en een klein feestje zo vlak voor de zomervakantie. Dit jaar loop ik voor de vijftiende keer mee, maar ik weet uit ervaring dat er nog steeds bepaalde dingen zijn waarop ik me jaarlijks verkijk. Lees je gezellig mee? Ik ben benieuwd hoe dat bij jullie zit!

Wat je vergeet van de avondvierdaagse

Je kinderen zijn de overtreffende trap van versleten

Eigenlijk liepen ze bij ons vrij laat pas mee: in groep 3 en 4. Dat had alles te maken met hun slaaptijden en het vroege opstaan. Daarom waren we wat huiverig. Stel dat ze vier avonden achter elkaar een flink stuk lopen en dan vervolgens hartstikke moe zijn, maar wel om zes uur wakker worden… Nou, je kan het wel ongeveer uittellen.

Dus het viel ons alles mee dat ze de hele week lang echt kapot waren en dus ook bleven liggen tot kwart voor acht. Ik moest ze zelfs uit bed halen om op tijd op school te kunnen zijn. Toch vergeet je dat vanzelf weer. Nu neemt de vermoeidheid met de jaren wel enigszins af, maar het blijft lekker dat ze in elk geval als roosjes slapen.

Zelf ben je ook kapot

Oké, in mijn geval lag dat vorig jaar ongetwijfeld deels aan de lumineuze ingeving om nog even wat work-outs te doen voor vertrek – niet doen, tenzij je al goed getraind bent. Vervolgens vijf kilometer per avond hakt erin. Ik sliep dus de hele week als een roosje. Sean was, helaas voor mij, het enige gezinslid dat geen last had van dit heerlijke side-effect van vier avonden wandelen en die werd dus gewoon om vijf uur wakker.

De saamhorigheid

Wat ik persoonlijk zo fijn vind aan de avondvierdaagse is ook de saamhorigheid. Je bent gezond bezig en intussen heb je alle tijd om (bij) te kletsen met andere ouders. Je leert ook weer nieuwe mensen kennen en de kinderen hebben de tijd van hun leven samen. Vorig jaar was bovendien tekenend. De organisatie van de avondvierdaagse liep even anders, maar binnen enkele dagen bundelden wat ouders hun krachten en maakten er alsnog een feestje van. Heerlijk toch?

Je bent na zo’n week fitter dan ooit

Ja, dat ik dit erbij zet zegt inderdaad iets over mijn conditie. Maar hoe heerlijk is het om elke avond lekker te wandelen? Na de avondvierdaagse ben ik dan ook altijd voornemens dit wandelen na het avondeten erin te houden. Inmiddels ben ik oud en wijs genoeg om die illusie te herkennen; zoiets doe je maximaal nog één keer en dan stop je ermee omdat het regent/toch minder leuk is wanneer je geen medaille krijgt/het gezelschap van je eigen gezin minder gemotiveerd is dan die grote groep. Het idee is echter leuk.

De immense hoeveelheid snoep

Halverwege de tweede avond zette ik maar een stop op de berg snoep die ze naar binnen werkten. Hoewel een suikerkick en bijbehorende hyperactiviteit volgens onderzoek een mythe blijkt te zijn, neem ik toch het risico liever niet voor ze naar bed moeten. Toch vergeet ik elke keer weer hoe ontzettend veel zoetigheid ze aan alle kanten toegestopt krijgen.

Haasten krijgt een nieuwe betekenis

Op de een of andere manier lijkt 19.00 uur starten best prima te doen. Maar ergens vergeet ik (elke keer opnieuw) gemakkelijk dat die tijd eigenlijk relatief kort op het avondeten zit. Zware maaltijden kan je beter laten staan, tenzij je halverwege de wandeltocht nog steeds de pasta bolognese wil ervaren, en voor iedereen goed en wel op de fiets zit richting het startpunt ben je ook alweer een halfuur verder.

Voorbereiden kan met militaire precisie

De eerste avond is meestal een rommeltje, de tweede avond weet je weer hoe het moest. Voorbereiding is echt hét sleutelwoord, zeker voor de volgende ochtend: broodtrommels, fruit en drinken staat al in de koelkast, zodat het ineens in de rugzak kan. Kleding ligt klaar, ontbijt bereid ik voor voordat ze beneden zijn – je moet wel, wil je zelf niet voor 08.00 uur al ontploffen door een gebrek aan slaap en medewerking van hun kant.

Hebben jullie de avondvierdaagse gelopen? Waar verkeek jij je (elk jaar weer) op en wat vergeet jij vaak?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©A3pfamily, wandeling, Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven